تکرار فاجعه

حسین عبداللهی
سال پیش در چنین روزهایی سقوط یک فروند هواپیمای سی 130 در فرودگاه مهرآباد، به کشته شدن 106 نفر منجر شد که بخش اعظم آنها را خبرنگاران و گزارشگرانی تشکیل می‌دادند که قرار بود از رزمایش نیروهای مسلح گزارش تهیه کنند.
اندکی پیش از آن نیز سقوط یک هواپیمای فالکن سپاه در نزدیکی ارومیه مرگ 12 نفر از جمله چند فرمانده ارشد سپاه را به دنبال داشت. همچنین کمتر از سه ماه پیش یک روند توپولف در فرودگه مشهد دچار سانحه شد که 28 سرنشین آن جان باختند. دیروز نیز بر اثر سقوط آنتونف 36 تن از پاسداران سپاه جان خود را از دست دادند. تکرار سوانح هوایی در ایران که در سالهای گذشته افزایش چشمگیری داشته بار دیگر معضل فرسودگی ناوگان هوایی کشور را برجسته کرده است.
در این جایگاه کشور ما به دلیل برخی ملاحظات سیاسی ناشی از تحریم‌های اقتصادی و سیاسی از نوسازی کامل ناوگان هوایی طی مدت کوتاه ناتوان است مساله‌ای که آیت الله شاهرودی رئیس قوه قضائیه نیز دیروز در جلسه مسؤلان عالی قضایی بر بی احتیاطی در خرید، اجاره و استفاده از این نوع هواپیماها قصور و تقصیر را در این زمینه قابل پذیرش ندانست و تاکید کرد جلوی این مسامحه کاری ها گرفته شود. ناوگان حمل و نقل هوایی ایران چه نظامی و چه مسافری به نقطه شکننده ای رسیده است و به زودی هواپیماهای فعال در ناوگان هوایی کشور نیز زمین گیر خواهد شد. از این رو بروز تعداد زیادی سوانح هوایی و فاصله زمانی اندک آنها طی ماههای اخیر صنعت هوا نوردی ایران را زیر ذره بین افکار عمومی قرار داده است و اعتبار آن را خدشه دار کرده است.
در واقع روز به روز بی اعتمادی مردم به صنعت هوانوردی کشور به شکل روزافزون تشدید شده است این روند از حادثه سقوط هواپیمای سی 130 شدت گرفت. سانحه‌ای که تا مدت‌ها صنعت هواپیمایی ایران را در معرض انتقادات حدی محافل مختلف داخلی و خارجی قرار داد و هنوز پرونده سقوط سی 130 بسته نشده است. این ها همه فاجعه است شاید به همین دلیل بود که احمد خرم وزیر اسبق راه دولت خاتمی زمانی که برای پیگیری حادثه سقوط توپولوف 154 مسیر تهران-خرم آباد به محل حادثه رفته بود در پاسخ به اعتراض خشمگینانه بازماندگان این پرواز به طور تلویحی گفت از صنعت کهنه هوایی کشور چه انتظاری می توانیم داشته باشیم.
بعد از بروز چنین حوادثی معمولا رسانه ملی نیز برای عادی سازی به انتشار اخبار سقوط هواپیما در سراسر نقاط دنیا می پردازد. چنین حوادثی تنها دامن گیر مردم و مسافران شخصی نیست و فرماندهان ارشد نظامی و دیگر نیروهای انسانی متخصص نیز دچار سانحه‌های مختلف هوایی شده‌اند. آیا ارزش جان انسانهای از دست رفته در این حوادث ما را به اتخاذ روشهای دیگر در حمل و نقل هوایی وادار نمی کند؟ به هر روی باید در این خصوص قاطع‌تر و جدی‌تر تصمیم گیری شود. چرا که تعداد سوانح هوایی به مرز فاجعه رسیده است.