گزارش بیکر همیلتون تنگنای جدید بوش

*انتشار گزارش کمیته مطالعاتی عراق در امریکا موسوم به بیکر همیلتون را چگونه ارزیابی می کنید؟
**گزارش بیکرهمیلتون در وضعیتی از اوضاع و احوال سیاسی در بعد داخلی و بین المللی با مرجعیت امریکا رخ می دهد که در بعد داخلی جمهوریخواهان با شکست سختی در برابر دموکرات ها در انتخابات میان دوره ای کنگره و سنای امریکا روبه رو شدند. این شکست سهمگین در انتخابات با توجه به دوره زمانی کوتاه بوش در دوره دوم ریاست جمهوری ، این پیام را به همراه داشت که افول سنگین برای سیاست های نومحافظه کاران حزب جمهوریخواه به وجود آمده است.
نقطه مرکزی اختلاف نومحافظه کاران رادیکال به رهبری دیک چنی با جمهوریخواهان میانه رو مانند رایس بر سر مساله عراق بود. فراموش نکنیم اگرچه رایس به عنوان ملکه جنگ خوانده می شود اما رویکردهای واقع گرایانه او موجب شد که خود را از گروه بازها جدا و از رادیکالیسم دور کند. از سوی دیگر دموکرات ها نقطه اساسی رویکرد خود در تقابل با دولت بوش را بر موضوع عراق متمرکز کردند. اگرچه در درون حزب دموکرات افرادی همچون ژان مورتا رویکردهای رادیکال در مورد عراق دارند و میانه روهایی مانند هیلاری کلینتون که از موقعیت و آرای بیشتری برخوردارند ، در تقابل با مورتا قرار می گیرند اما در مجموع تسخیر کنگره و سنا توسط دموکرات ها حاوی این پیام بود که سیاست های نومحافظه کاران بویژه رویکرد گروه تندرو حزب جمهوری خواه در نزد مردم امریکا جایگاهی ندارد. از نظر بین المللی نیز حضور امریکا در عراق چالش های جدی را فراسوی این کشور ایجاد کرده است.
امریکا موظف به ایجاد امنیت در عراق و بازسازی این کشور طبق وعده های داده شده به مردم عراق است. افشای نامه رامسفلد پس از استعفای وی از وزارت دفاع و پذیرش استعفای بولتون نشان می دهد رادیکالیسم نومحافظه کارانه در محاق قرار گرفته و دیک چنی در این میان تنها مانده است.
*مهمترین محور گزارش کمیته بیکرهمیلتون ، تغییر استراتژی امریکا در عراق و تعامل با ایران و سوریه است. از دیدگاه جنابعالی آیا این شرایط باعث بروز یک فرصت برای تهران و دمشق برای گرفتن امتیاز از واشنگتن خواهد شد؟
**دانش واژه فرصت مفهومی مطلق و برزخ گونه نیست. زمانی فرصت بروز عینی می یابد که کنشگر با اتکا به خرد سیاسی خود از وضعیت موجود و مدیریت صحیح آن ، برای ایجاد یک موقعیت شایسته تر بهره برد. آنچه که مسلم است پیشنهاد کمیته مذکور ، یک پیشنهاد واقع بینانه به امریکاست و اگر امریکا بر مبنای قواعد بین المللی به طور واقع بینانه از آن بهره ببرد ، بهره مندی ایران و سوریه در این بستر با شرط برخورد واقع بینانه آنها با موضوع می تواند اطلاق واژه فرصت برای این وضعیت را سبب شود.
*بوش مذاکره با ایران و سوریه را مشروط به آنچه که وی حمایت از تندروها توسط تهران و دمشق خوانده ، موکول کرده است آیا در چنین وضعیتی ، شروط امکان مذاکره پدید می آید؟
**بوش به ظاهر الفبای سیاست را نمی داند. بی تردید مذاکره انجام می شود تا در دستور کار مذاکره و صورتجلسه محصور آن موضوعات طرفین مذاکره به بحث و بررسی گذاشته شود. مشروط کردن مذاکره همانند سخن گفتن با دهانی چسب زده است.
در کجای دنیا با دهانی چسب زده و دستانی بسته پای میز مذاکره می نشینند که بوش از دنیا می خواهد در پای میز مذاکره با این کشور ، همه کشورها با دهانی بسته و دستانی در بند حاضر شوند.