مقدمه: «اگر یک مسیحی هستید، باشید ولی جوانمرد باشید، آنجا که پای خیانت به میان می‌آید، شما خیانت نکنید، آنجایی که با دروغی می‌خواهید منفعتی را جلب کنید، آن دروغ را نگویید، آنجایی که قرار است خیانتی انجام شود، خیانت نکنید، شرافتی را نفروشید و تملق نا به جایی نگویید تا پُستی به دست آورید یا پُستی را نگه دارید» امام‌حسین(ع) در کلامی‌ماندگار فرمودند که «اِنَّ النّاسَ عَبیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلى اَلْسِنَتِهِمْ؛ مردم بنده دنیا هستند و دین لقلقه زبان آنهاست» استاد نقویان می‌گوید که امام حسین(ع) این جمله را در آن شرایطی که مردم آن زمان با او به بدعهدی عمل کردن، از او دعوتی کردند و سر قول و قرارشان نماندند و باعث شدند حادثه کربلا اتفاق بیفتد؛ بیان کردند و اشاره می‌کنند که مردم برده دنیا شدند، اگر دین می‌گویند و نمازی می‌خوانند تا زمانی است که سود و منافع و دنیای آنها تامین است، هر جا که دینداری خواست با دنیای مردم در جنگ باشد، مردم دین را رها می‌کنند و دنیا را می‌چسبند. هر کسی باید ببیند که کلام امام‌حسین(ع) در موردش صدق می‌کند یا صدق نمی‌کند؛ دین را تا زمانی می‌خواهیم که منافع، شخصیت و قدرت ما حفظ شود یا در هر شرایطی دنیایی، بر دین خود پایبند هستیم. در حال حاضر عده ای دین می‌گویند تنها برای اینکه سر قدرت بمانند، وقتی قدرت آنها را بگیرید، دیگر با انقلاب و دین کاری ندارند، از یک عده باید قدرت، امکانات، پول و میزشان را گرفت و دید که باز هم دیندار هستند یا تغییر می‌کنند. نقویان تأکید می‌کند که جامعه شناسان، فرهنگ شناسان و روانشناسان ما باید این مساله را حل کنند که آیا جامعه یک هرم و مخروط درست یا واژگون است، قاعده بالاست، رأس پایین است یا رأس بالاست و قاعده پایین است، به این معنا که آیا در جوامع حکومت‌ها هستند که مردم را می‌سازند و الگو می‌دهند و مردم چشم شان به آنهاست و از آنها سرمشق می‌گیرند یا حاکمان از مردم الگو و سرمشق می‌گیرند و هر طور که مردم هستند، حاکمان همانطور می‌شوند؛ البته من معتقدم اگر حاکمان درست باشند، مردم نیز درست هستند. او با بیان اینکه دین، جزء اخلاق نیست؛ اظهار می‌کند: اگر دینداری را دیدید که از مهر و محبت خالی است، بدانید که دروغ می‌گوید و نماز، روزه، حج و عزاداری او حقیقی نیست؛ به همین جهت باید در دین شناسی دقت بیشتری کنیم و بدانیم دین یعنی اخلاق و انسانیت؛ دین یعنی تربیت، عقل، وجدان و مهربانی؛ اگر حاکمی‌به راستی مردم خود را دوست داشته باشد، به آنها دروغ نمی‌گوید و خیانت نمی‌کند، به اطرافیانشان اجازه هرگونه دخل و تصرفی نمی‌دهد، به مردم ظلم نمی‌کند، حق مردم را نمی‌خورد، برخلاف حکمت و عزت این مردم کار نمی‌کند، برای هوای نفس، پست و مقام خود تلاش نمی‌کند؛ اگر حاکمی‌هرکدام از این اقدامات را انجام داد، مشخص می‌شود که دروغ می‌گوید و مردم را دوست ندارد. نقویان دیدن منشور گونه عاشورا را ضروری می‌داند و می‌گوید: در جریان عاشورا در کنار آن حماسه یک عاطفه سنگین، در کنار عاطفه، یک اخلاق والا، در کنار آن اخلاق یک حقوق انسانی و در کنار آن حقوق یک گذشت و آقایی و بزرگواری می‌بینیم، در حقیقت یک منشوری که اگر خواستیم عاشورا را بشناسیم، باید همه وجوه آن منشور را ببینیم؛ اما برخی فقط نگاه عرفانی به کربلا می‌کنند، برخی فقط نگاه حماسی و برخی از وعاظ امروزی فقط نگاه سیاسی به عاشورا دارند و کاری به وجوه اخلاقی آن ندارند، آنان واقعه عاشورا را اینگونه بیان می‌کنند که “امام حسین(ع) آمدند حکومتی تشکیل دهند و اصل هم تشکیل حکومت است، ولی متاسفانه میان راه به شهادت رسیدند”، آیا واقعا ماجرای عاشورا این است!؟ خوب است که خطبا، وعاظ و مداحان به عاشورا یک نگاه منشور گونه کنند تا بتوانند همه وجوه عاشورا را بفهمند. او با اشاره به اینکه عاشورا درس آزادگی را به انسان‌ها می‌دهد، خاطرنشان می‌کند: اگر یک مسیحی هستید، باشید ولی جوانمرد باشید، آنجا که پای خیانت به میان می‌آید، شما خیانت نکنید، آنجایی که با دروغی می‌خواهید منفعتی را جلب کنید، آن دروغ را نگویید، آنجایی که قرار است خیانتی انجام شود، خیانت نکنید، شرافتی را نفروشید و تملق نا به جایی نگویید تا پُستی به دست آورید یا پُستی را نگه دارید. متن گفت‌وگوی شفقنا با حجت الاسلام و المسلمین نقویان را می‌خوانید: