وزیر نفت - صفحه 47

مقدمه: به زنگنه راي ندهيد! چون مي‌خواهد قراردادهاي جديد نفتي را منعقد كند وظرفيت توليد نفت كشور را تا سال ٩٩ به روزانه ٤ ميليون و ٦٣٠ هزار بشكه و توليد نفت خام را به ٤ ميليون و ٢٨٠ هزار بشكه در روز برساند. او مي‌خواهد توليد ميعانات گازي كشور را تا ٥ سال آينده به يك ميليون بشكه در روز افزايش دهد. به زنگنه راي ندهيد! او مي‌خواهد صادرت نفت خام و ميعانات گازي ايران را از ٢ ميليون و ٢١٨ هزار بشكه سال ٩٥ (متوسط سال ٩٥) به ٣ ميليون و ٣١٢ هزار بشكه در روز افزايش دهد. (با احتساب پالايشگاه‌هاي داخلي جديد) به زنگنه راي ندهيد! چون مي‌خواهد توليد گاز غني كشور را به يك ميليارد و ٢٥٣ ميليون ميليون متر مكعب در روز برساند. توليد گاز در سال ٩٢ تنها ٦٣٥ ميليون متر مكعب بود. نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي، با تمام حاشيه‌هايي كه براي بيژن زنگنه ساخته شده است، شما مي‌توانيد به زنگنه راي ندهيد. اما اگر راي داديد، ٤ سال از او بخواهيد تا اين اهداف را (كه در برنامه‌اش ذكر شده) محقق كند. شما مي‌توانيد به زنگنه راي ندهيد. اما به ٤ سال گذشته نگاه كنيد و به عملكرد وزارت نفت در افزايش توليد و كسب سهم از دست‌رفته بازار، پس از لغو تحريم‌ها، نمره دهيد. من شاهد بودم كه كارشناسان و حتي مسوولان نفتي بسياري در دنيا اين موفقيت ايران را ستوده‌اند. مي‌توانيد به اتمام فازهاي نيمه تمام پارس جنوبي با يك برنامه‌ريزي و اولويت‌بندي فازها امتياز دهيد و امتياز شما وقتي دقيق است كه درصد پيشرفت پروژه‌ها را با ميزان منابع هزينه شده در هر يك از پروژه‌ها تا پيش از آمدنش مقايسه كنيد. شما مي‌توانيد به زنگنه راي ندهيد. اما قبلش وضعيت پرونده پالايشگاه بزرگ ميعانات گازي خليج فارس را به دور از هياهوي رسانه‌اي مطالعه كنيد. ميزان مصرف سوخت مايع در نيروگاه‌ها را هم با چهار سال پيش مقايسه كنيد تا ببينيد چه تحولي براي كمك به محيط زيست در اين بخش رخ داده است. آقايان نماينده، به زنگنه راي ندهيد، اما اگر راي داديد مطالبه‌گر باشيد تا براي سرافرازي ايران برنامه‌اش را اجرايي كند. همراهش باشيد تا صنعت نفت ايران توسعه يابد. وزير نفت اگر راي بالايي داشته باشد در مذاكره با شركت‌هاي خارجي دست بالاتري دارد. صدو‌هفتاد‌و‌يكمين اجلاس وزراي اوپك نيمه خردادماه گذشته در وين برگزار شد. بلافاصله بعد از اتمام جلسه، زنگنه در هتل محل اقامتش با چند رسانه خارجي مصاحبه كرد. بعد از آن بود كه چند دقيقه فرصت يافتم. اين مصاحبه در دو بخش انجام شد. بخش ويديويي آن را در همان روزها ديديد. فرصت خوانش بخش دوم مصاحبه امروز است. دو ماه پيش زنگنه مي‌گفت كه رييس‌جمهور روحاني هنوز درباره وزارت نفت با او صحبت نكرده است. من اصرار بر صحبت نكردنش در اين‌باره را در مصاحبه‌هاي ديگرش نيز ديده بودم. من مي‌دانستم كه رييس‌جمهور روحاني، انتخابش زنگنه است و هم زنگنه را انسان عاقلي مي‌ديدم كه كار را نيمه كاره رها نمي‌كرد و براي كارش در چهار سال آنقدر حاشيه ايجاد كرده بودند كه نيمه كاره بود. پس چرا زنگنه نمي‌خواست درباره وزارت نفت تا همين چند روز گذشته صحبت كند؟! حتي شنيده‌ام كه وقتي روحاني از او خواسته تا در وزارت نفت بماند تلاش كرده است رييس‌جمهور را قانع كند تا اين مسووليت را به عهده شخص ديگري بگذارد. من جواب سوالم را مي‌دهم. زنگنه در چهار سال گذشته، هم كار كرده هم آزار زياد ديده است. اين سوال را يك‌بار هم وزير بهداشت چند هفته پيش مطرح كرد كه «چرا بايد هم كار كند و هم آزار ببيند؟! آن هم...» مي‌توان به زنگنه نقد داشت و هم در كارش اشكال وجود دارد اما نمي‌توان پشت وزيري نايستاد كه براي سربلندي كشورش پاك‌دستانه و مخلصانه تلاش مي‌كند. نخستين نقد را من به زنگنه وارد مي‌كنم. او نياز دارد روابطش را با بدنه صنعت نفت بهبود بخشد. شايد كمي خوش‌اخلاقانه‌تر و مشورت‌مدار‌تر. شما هم مي‌توانيد نقدهاي‌تان را بگوييد يا بنويسيد. اما خدمت ماندگار بيژن زنگنه به كشور را نمي‌توانيد قدر ندانيد. زنگنه با ٢٦ سال وزارت، اين هفته براي راي اعتماد براي بار دهم به مجلس مي‌رود تا پاداش اين همه سال زحمت را بگيرد. شايد با رايي بالاتر از قبلي‌ها. اوپك ١٧١ يك ويژگي منحصر به فرد هم داشت. وزير نفت ايران با هواپيماي اختصاصي به وين آمده بود. پس اين امكان را داشت كه يكي، دو نفري بيش از دفعات قبل با خود به وين بياورد. همراهانش دور تا دور اتاق در هتل كمپينسكي وين نشسته بودند كه اين مصاحبه انجام شد. او از قراردادهاي بعد از توتال گفت و به رابطه با عربستان رسيد. درباره همكاري با شركت‌هاي روسي اظهارنظر كرد و به سوالات اوپكي پاسخ داد. وقتي به همراهي‌اش با روحاني رسيد اما نتوانست پنهان كند كه «من آقاي روحاني را تحت هيچ شرايطي تنها نمي‌گذارم.» فعلا مصاحبه را بخوانيد.

اشاره: پله‌های وزارت نفت را بالا می‌رویم و به طبقه پانزدهم می‌رسیم، بی‌صبرانه منتظر شنیدن صحبت‌هایش هستیم. بعد از احوالپرسی روبه رویمان می‌نشیند، خودش متواضع و حرف‌هایش شنیدنی است؛ انگار که تاریخ مصور صنعت نفت ایران باشد. رک و مختصر حرف می‌زند اما برای تمام گفته‌هایش سند دارد. بیژن زنگنه، وزیر نفت کارکشته دولت یازدهم، در کارنامه خود 28سال سابقه وزارت دارد که فقط 12 سال آن مربوط به صنعت نفت است. اما و اگر‌های زیادی در ذهنمان وجود دارد. عملکردش در دولت یازدهم ستودنی است؛ اما گفت‌ و‌ گو با او را به قبل از دولت یازدهم می‌کشانیم. به دنبال زوایای پنهان پرونده بابک زنجانی، کاسبان تحریم و قرارداد کرسنت می‌رویم. دل پری دارد. به موضوع پرونده کرسنت که می‌رسد، می‌گوید «اگر بخواهم حقایق را بازگو کنم، خیلی چیزها روشن می‌شود. یک روزی هم شاید لازم باشد بازگو کنم. دهان ما را بسته‌اند و دهان یک عده دیگر را باز گذاشته‌اند.» او با همین لحن صریح ادامه می‌دهد: «کسانی که امروز پرونده کرسنت را محکوم می‌کنند خودشان متهمان اصلی پرونده هستند.» اسم بابک زنجانی را که می‌آوریم، می‌گوید: «این‌ها که می‌گویند ما تأیید نکردیم و ما نبودیم، همه اصل امضاهایشان هست». در بخش دیگری از صحبت‌هایش از مشکلات و نیازهای صنعت نفت می‌گوید. از اینکه چقدر بعد از برجام برخی از داخلی‌ها کارشکنی کردند. می‌گوید شرکت‌های داخلی می‌خواهند که او جای استاد راهنما و دانشجو را عوض کند و کار را به دست آنها بسپارد. تک تک پاسخ‌هایش خواندنی و تأمل بر انگیز است،‌پاسخ‌هایی صریح و جسورانه که وزیر نفت از ناگفته‌هایش در گفت‌ و‌ گو با «ایران» روایت کرده است.