صدای انقلاب - صفحه 518

نفیسه محمدی| شماره صندلی‌ام را چک کردم و نشستم. چند دقیقه‌ای تا حرکت مانده بود که مرد خوش‌پوشی به همراه دو جوان روی صندلی‌های کنارم نشستند. قطار که راه افتاد، از پنجره به بیرون خیره شدم. کارهایم را در ذهنم مرور می‌کردم و دلهره داشتم که مبادا کاری از قلم بیفتد و دوباره در این شلوغی آخر سال مجبور به مسافرت باشم. تلفن مردی که کنارم بود، مدام زنگ می‌خورد و معلوم بود شخص مهمی است. حرف‌هایش را ناخواسته می‌شنیدم و گاهی نگاهش می‌کردم. سر و ته حرف‌هایش کمک و خرید ممایحتاج جهیزیه و تلاش برای حل مشکل مردم بود. به آن‌ همه تلاش و تکاپو برای انجام کار خیر غبطه خوردم....

شاهان پهلوی، پادشاهانی بی‌هویت و دست‌نشانده بودند که حتی اربابان‎شان نیز در روزگار تنگدستی حاضر به حمایت از آنان نشدند. رضاخان که با تهاجم بیگانگان تسلیم را به مقاومت ترجیح داد و سرنوشت کشور و مردم را به اشغالگران در جنگ جهانی دوم سپرد و خود سرنوشتی بهتر از حبس و مرگ در جزیره موریس نیافت. محمدرضا نیز همچون پدر هنگامی که فرار را بر قرار ترجیح داد، آنچنان در خارج از کشور آواره شده بود که هیچ کدام از اربابان و دوستانش حاضر به پذیرش او نبودند....