انقلاب اسلامی - صفحه 7

اظهارات نقیب‌زاده، به قدری عجیب است که می‌توان گفت احتمالا ریشه در دغدغه‌ها یا ناراحتی‌های شخصی او دارد. تحلیل این استاد دانشگاه، بیشتر به پیشگویی‌های کلی و تعمیم‌یافته شبیه است تا یک واکاوی موثق با اسناد تاریخی و داده‌های موثق میدانی

تاریخ را نه با مرکبِ بی‌جان، که با خونِ زنده ی ملت‌ها می‌نویسند! ۱۲ فروردین ۱۳۵۸، روزی بود که خونِ گرمِ کارگران و دانشجویان و آحاد مردم، قلمی جاودانه شد تا سندِ سقوطِ طاغوت و تولدِ «جمهوری اسلامی» را بر تارک جهان حک کند. رأی ۹۸٪، تنها یک انتخاب نبود؛ انفجار هویتی بود که استعمار فرهنگی و اقتصادی را در گورستان تاریخ دفن کرد، فسادِ رژیم پهلوی را به آتش کشید، و خودباختگی به شرق و غرب را به موزه‌ی وابستگی‌ها سپرد. اینجا، ملت فریاد زد:«ما زنده به اسلامیم؛ نه برده ی الگوهای استعماری!»