امیرحسین زمانی‌نیا

مقدمه: اميرحسين زماني‌نيا اگر نخستين ديپلمات اقتصادي كشور پس از انقلاب نباشد، بي‌شك يكي از نخستين‌ افرادي است كه در اين زمينه فعال شده است. او كه كارمند وزارت خارجه بود، پس از روي كار آمدن دولت يازدهم به وزارت نفت رفت تا بتواند در زمينه امور بين‌المللي اين وزارتخانه را ياري كند. اين ديپلمات كه حالا به ديپلمات نفتي معروف شده، بعد از چهارسال حضور در وزارت نفت، تجربه جالبي از حضور در اين عرصه به دست آورده است. روايت او از روزهايي كه هنوز اجماع بر سر بستن قرارداد با شركت‌هاي خارجي حاصل نشده، حتما كمتر گفته شده است. مذاكراتي كه روايت او از آنها «نفس‌گير» و در عين حال با نتايج شيرين همراه بوده و سبب شده تا ايران براي به دست آوردن حق از دست رفته در اوپك پيروز شود. ديپلماسي اقتصادي در نفت به همين‌جا ختم نمي‌شود. بيژن زنگنه كه در روزهاي آغاز حضورش در وزارت نفت، طرح تدوين قراردادهاي جديد نفتي را درسر مي‌پروراند، بعد از عبور از دست‌اندازهاي بسيار توانست اين قراردادها را به تاييد مجلس برساند و در آخرين روزهاي عمر دولت يازدهم، قرارداد با توتال را به امضا برساند. حالا ريل‌گذاري انجام شده در دولت اول حسن روحاني، به گونه‌اي است كه راه را براي تكميل پروژه‌هاي نيمه‌تمام و برداشت از ميادين مشترك در چهار سال دوم آسان‌تر خواهد كرد. زماني‌نيا در گفت‌وگو با «اعتماد» از فرصت‌هاي پيش روي كشور و صنعت نفت ايران مي‌گويد و از مشكلاتي كه در اين مسير وجود دارد. او به صراحت فعاليت‌هاي مخالفان قراردادهاي نفتي را خلاف منافع ملي مي‌داند اما در عين حال يادآور مي‌شود كه بايد مخالفان فرصت اعلام نظر داشته باشند. معاون وزير نفت در امور بين‌الملل از بي‌توجهي مردم به آنچه او رسانه‌هاي مخالفان مي‌خواند، ابراز خوشحالي مي‌كند. او همچنين نسبت به بسته شدن ١٠ قرارداد نفت و گاز تا پايان سال جاري خوش‌بين است و هر چند انجام اين مهم را نيازمند تلاش بيشتر مي‌داند ولي معتقد است چنين كاري را مي‌توان انجام داد. مشروح گفت‌وگوي وي با «اعتماد» را بخوانيد: