زنان - صفحه 37

آمنه شیرافکن اشاره: 8 مارس ، روز جهانی زن فرصتی برای بازخوانی یک جریان دیرین در حوزه زنان است، آنچه به دیدگاه جامعه شناسان و سیاسیون از آن جنبش یاد می‌شود. فعالیت‌های اجتماعی زنان در ایران سال‌هاست که به شرایط تازه و امیدوار کننده‌ای رسیده است و اگر چه برخی صاحب‌نظران در بررسی فعالیت آزادیخواهانه زنان در ایران، این جریان را به یک «پویش اجتماعی» و نه در حد و اندازه یک جنبش تقلیل داده‌اند اما امروزه دیگر برای آغاز سخن در این باره، نیازی به اثبات جنبش بودن این جریان وجود ندارد. جنبش‌های اجتماعی اشکال متفاوتی در طی تاریخ پیدا کرده‌اند، یک جنبش اجتماعی تلاش برای دستیابی به مطالباتی مطرح و به ویژه تغییر در نهادهای اجتماعی مشخص است» این پدیده اجتماعی در هر بستری بر اساس میزان دسترسی به امکانات آزادی‌های موجود در جامعه برای خلق فردایی بهتر تلاش می‌کند. جنبش زنان ایران در این میان بر مدار تغییر وضعیت زنان در عرصه‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی متمرکز است. فعالیت این جنبش مانند جنبش‌های اجتماعی دیگر براساس فراز و نشیب رخدادهای سیاسی در کشور منبسط و منقبض می‌شود و دستاوردهای آن فراخور فضای اجتماعی- سیاسی حاکم بر جامعه متغیر است. این جنبش به شکل عینی پس از تحولات مشروطه خواهی شکل گرفت و در آن گروهی از زنان وابسته به طبقات متوسط و بالای جامعه توانستند به ایجاد و تاسیس نهادهای مستقل زنان اقدام کنند. ریشه‌های این جنبش از مشروطه تاکنون گاهی با دستاوردهای عینی و گاه در شرایط انفعال به تاریخ کنونی فضای اجتماعی ایران رسیده است. بررسی جنبش زنان به دنبال تغییرات سیاسی صورت گرفته در جامعه ایران و به گونه‌ای آسیب‌شناسی این جریان محور پرسش و پاسخی است که با دکتر «فاطمه صادقی» استاد دانشگاه و فعال در امور زنان انجام شده است.