گروه فرهنگی - صفحه 16

تنها فیلمساز ایرانی که هنوز هم همه را غافلگیر می کند و به رغم گذشت 56 سال از عمرش، برنا وار و پرجوش و خروش کار می کند و فیلم می سازد، ابراهیم حاتمی کیاست. کارگردانی که هر فیلم او، یک تجربه جدید بر تارک فرهنگ این سرزمین می افزاید. مثل فیلم «به وقت شام» که با وجود برخی کاستی ها، اما هم از نظر تکنیکی و جلوه های تصویری یکی از بهترین های تاریخ سینمای ایران است و هم بخشی ملتهب و کمتر دیده شده از تاریخ معاصر را رونمایی می کند.

دلیلش این است که در ادبیات ما انقلاب پدید نیامده است. صدای انقلاب با نمایش انقلاب و با عمل انقلابی منتشر می شود. انقلاب رهبری دینی و خیزش مردمی را نشان داد و این نمایش از حضور، صدایش را به جهانیان رساند، اما نکته این است که وقتی پای ابزارهای هنری به میان می آید، ابزاری که باید این صدا را منعکس کند پدید نیامده است.