تاریخ انتشار : ۱۴ تير ۱۳۹۰ - ۱۷:۰۲  ، 
شناسه خبر : ۲۲۲۲۷۶
فیگارو:
اشاره: روزنامه‌ فیگارو در مقاله‌ای‌ به‌ قلم‌ دلفین مینوئی‌ با عنوان: زخمهای‌ بمباران شیمیایی‌ ایران هنوز تازه‌ است، به‌ بررسی‌ بمباران شیمیایی‌ سردشت از سوی‌ رژیم‌ صدام‌ پرداخته‌ است.

این روزنامه‌ در شماره‌ امروز خود در اینترنت نوشت: فاجعه‌ سردشت شهری‌ که‌ رژیم‌ صدام‌ در سال‌ هزار و نهصد و هشتاد و هفت انرا بمباران شیمیایی‌ کرد، خواست ایران را برای‌ مجهز شدن به‌ فناوری‌ هسته‌ای‌ توجیه‌ می‌کند به‌ نظر می‌رسد ایران تصمیم‌ گرفته‌ است با احتمال‌ اعمال‌ تحریمهای‌ شورای‌ امنیت به‌ علت نپذیرفتن تعلیق‌ غنی‌سازی‌ اورانیوم‌ مقابله‌ کند.
به‌ اعتقاد مصطفی‌ اسحاق‌زاده‌ یک ایرانی‌ اهل‌ سردشت، اخبار بین‌المللی‌ حاکی‌ از بی‌عدالتیها است. کشور وی‌ به‌ تلاش‌ برای‌ رسیدن به‌ بمب اتم‌ متهم‌ است در حالیکه‌ حتی‌ به‌ نام‌ شهر وی‌ سردشت -قربانی‌ بمباران شیمیایی‌ صدام‌- در اتهامات صدام‌ در بغداد اشاره‌ای‌ نشده‌ است وی‌ می‌گوید: بیست سال‌ است که‌ انها فراموش‌ شده‌اند و در صورتیکه‌ جامعه‌ بین‌الملل‌ جنایات صورت گرفته‌ در این شهر را به‌ رسمیت بشناسد دردهای‌ ساکنان این شهر اندکی‌ درمان می‌شود اظهارات این ایرانی‌ کرد نشان از بی‌اعتمادی‌ جمهوری‌ اسلامی‌ به‌ قدرتهای‌ بزرگی‌ جهانی‌ دارد شاید فاجعه‌ سردشت بتواند توجیه‌گر تلاش‌ ایران برای‌ رسیدن به‌ سلاح‌ اتمی‌ باشد.
هیلترمن پژوهشگر و نویسنده‌ کتابی‌ درباره‌ توسل‌ به‌ سلاحهای‌ شیمیایی‌ در جنگ ایران و عراق‌ گفت: اگر شک جامعه‌ جهانی‌ درست باشد، برنامه‌ هسته‌ای‌ ایران تنها میراث کاربرد مکرر گاز شیمیایی‌ بدست عراقیها در جنگ با ایران است و حاکی‌ از شکست جامعه‌ بین‌الملل‌ برای‌ پایان دادن به‌ این فجایع‌ است. هواپیماهای‌ عراقی‌ بیست و هشتم‌ ماه‌ ژوئن سال‌ هزار و نهصد و هشتاد و هفت چهار بمب شیمیایی‌ حاوی‌ گاز خردل‌ برسر مردم‌ در مرکز شهر کوچک سردشت در شمال‌ غرب ایران در ده‌ کیلومتری‌ مرز با عراق‌ ریختند. در ان زمان مصطفی‌ هجده‌ سال‌ داشت و در تهران به‌ سر می‌برد وی‌ پس‌ از این حادثه‌ اجساد نه‌ تن از نزدیکان خود یعنی‌ پدر، مادر، مادر بزرگ و برادران و خواهرانش‌ را در بیمارستانهای‌ منطقه‌ یافت. یکی‌ از بمبها در فاصله‌ سه‌ متری‌ خانه‌ پدری‌ وی‌ به‌ زمین اصابت کرده‌ بود پیامدهای‌ روحی‌ و روانی‌ این فاجعه‌ برای‌ مصطفی‌ قابل‌ ذکر نیست.
یک چهارم‌ از بیست هزار سکنه‌ سردشت شیمیایی‌ شدند دهها تن نیز جان خود را از دست دادند سکوت بین‌المللی‌ صدام‌ را تشویق‌ کرد تا چند ماه‌ بعد شهر کردنشین عراق‌، حلبچه‌، را بمباران شیمیایی‌ کند و باعث مرگ هزارها تن شود حملات شیمیایی‌ به‌ ایران نیز ادامه‌ یافت در مجموع‌ سیصد و شصت بمب شیمیایی‌ بویژه‌ در سالهای‌ پایان جنگ برسر غیر نظامیان و نظامیان ایرانی‌ ریخته‌ شد. دکتر شهریار خاطری‌ که‌ مسئول‌ انجمن دفاع‌ از قربانیان سلاحهای‌ شیمیایی‌ ایران است گفت: این جنایات بخشودنی‌ نیست ایران در تاریخ‌ معاصر خود به‌ هیچ کشوری‌ حمله‌ نکرده‌ است اما هدف حملات متعدد قرار گرفته‌ است جمهوری‌ اسلامی‌ در دید غرب به‌ طور کلی‌ قدرتی‌ تهدیدکننده‌ تلقی‌ می‌شود که‌ اماده‌ صادر کردن انقلاب اسلامی‌، حمله‌ به‌ اسرائیل‌ با موشکهای‌ خود و تولید بمب است اما اگر انها خود را جای‌ تهران قرار دهند، تصور دیگری‌ خواهند داشت برای‌ ایرانیها تاریخشان حاکی‌ از توطئه‌های‌ بسیار است که‌ اغلب از سوی‌ غرب صورت گرفته‌ است.
مرتضی‌ فیروزی‌ کارشناس‌ مسائل‌ سیاسی‌ گفت: از نظر روانی‌ این مسئله‌ همان چیزی‌ است که‌ امروز جمهوری‌ اسلامی‌ را به‌ سوی‌ احقاق‌ حقوقش‌ و رویارویی‌ با غرب در خصوص‌ پرونده‌ هسته‌ای‌ به‌ پیش‌ می‌برد عراق‌ با حمایت کشورهای‌ غربی‌ از سلاح‌ شیمیایی‌ استفاده‌ کرد، صدای‌ ایران به‌ گوش‌ سازمان ملل‌ نرسید در نتیجه‌ ایران احساس‌ کرد فراموش‌ شده‌ است، همان حسی‌ که‌ اکنون قربانیان فراموش‌ شده‌ سردشت دارند. حسین محمدیان یک ایرانی‌ کرد گفت، سازمان ملل‌ ما را فراموش‌ کرد این کشاورز سردشتی‌ به‌ تازگی‌ سازمان غیردولتی‌ کوچکی‌ را برای‌ کمک به‌ بازماندگان فاجعه‌ سردشت، کسانیکه‌ درگیر پیامدهای‌ حمله‌ شیمیایی‌ همچون آسم‌، فشارهای‌ روانی‌ و... هستند، به‌ راه‌ انداخته‌ است.
هفت هیئت سازمان ملل‌ در جریان جنگ ایران و عراق‌ در خصوص‌ کاربرد گاز شیمیایی‌ در جنگ تحقیق‌ کردند اما دکتر خاطری‌ با ابراز تاسف گفت: شورای‌ امنیت تنها به‌ دو بیانیه‌ بی‌اثر دلخوش‌ کرد اولی‌ در نهم‌ ماه‌ مه‌ سال‌ هزار و نهصد و هشتاد و هشت صادر شد و تنها در درخواستی‌ نامفهوم‌ در خطاب به‌ ایران و عراق‌ عدم‌ کاربرد بمب شیمیایی‌ را خواستار شد. دومی‌ در ماه‌ اوت همان سال‌ صادر شد و بدون اشاره‌ به‌ نام‌ عراق‌ تنها عنوان داشت که‌ گاز شیمیایی‌ ضد ایران استفاده‌ شده‌ است دولت وقت آمریکا نیز در ان زمان واکنشی‌ نشان نداد.
پس‌ از پایان درگیریها، جمهوری‌ اسلامی‌ راهبرد خود را مجددا بررسی‌ کرد و دو درس‌ از این اتفاقات گرفت به‌ گفته‌ هیلترمن این دو درس‌ از این قرار است: به‌ هر قیمتی‌ که‌ شده‌ از قرار گرفتن در موضع‌ آسیب‌پذیری‌ جلوگیری‌ کند و دوم‌ اینکه‌ هرگز به‌ کنوانسیونها و پیمانهای‌ بین‌المللی‌ در برابر کشورهای‌ قدرتمند جهانی‌ اعتماد نکند. به‌ گفته‌ کارشناسان پایان جنگ عراق‌ و ایران با توسعه‌ سریع‌ برنامه‌ هسته‌ای‌ مخفی‌ ایران همزمان شد. علی‌اکبر هاشمی‌ رفسنجانی‌ درباره‌ سلاحهای‌ بیولوژیکی‌ در زمانیکه‌ رئیس‌ مجلس‌ بود دو ماه‌ بعد از آتش‌بس‌ گفت ما باید دستکم‌ برای‌ دفاع‌ از خودمان به‌ ان فکر کنیم.‌ وی‌ افزود حتی‌ اگر کاربرد این سلاحها غیرانسانی‌ باشد، نگ به‌ ما اموخت که‌ قوانین بین‌المللی‌ تنها سیاه‌ کردن کاغذ است با جوهر.
تهران به‌ طور رسمی‌ همچنان تاکید دارد که‌ برنامه‌ هسته‌ای‌ این کشور صرفا غیر نظامی‌ است جواد ظریف سی‌ و یکم‌ ماه‌ ژوئیه‌ گذشته‌ در نیویورک در زمان رای‌گیری‌ درباره‌ قطعنامه‌ سازمان ملل‌ درباره‌ ایران گفت، ایرانیها به‌ عنوان تنها قربانیان سلاحهای‌ کشتار جمعی‌ در تاریخ‌ معاصر توسعه‌ و کاربرد سلاحهای‌ ضد بشری‌ را رد می‌کنند ساکنان سردشت همچنان با گذشته‌ دردناک این شهر می‌جنگند حدود سه‌ هزار سکنه‌ شهر که‌ شیمیایی‌ شده‌اند هنوز مراقبتهای‌ ویژه‌ پزشکی‌ را دریافت می‌کنند هنوز برلبان انها بی‌وقفه‌ این سئوال‌ جاری‌ است که‌ چرا شهرشان با گاز شیمیایی‌ بمباران شد؟ آیا صدام‌ می‌خواست با این بمباران ایرانیها را به‌ پایان جنگ مجبور کند؟ آیا می‌خواست مانع‌ از برگزاری‌ نشستی‌ بین مسئولان ایرانی‌ و مخالفان کرد عراقی‌ که‌ بر اساس‌ شایعات در شهر بودند، شود؟ شاید قرار دادن فاجعه‌ سردشت در میان اتهامات صدام‌ نکات مبهم‌ این فاجعه‌ را روشن کند.