(روزنامه جمهوري اسلامي ـ 1395/02/09 ـ شماره 10578 ـ صفحه 10)
در قرآن شریف از آیات زیادی این مدعا اثبات می‌شود به چند نمونه از بین صدها آیه اشاره می‌شود:«ولقد بعثنا فی کل امه رسولا ان اعبدوا‌الله و اجتنبوا الطاغوت» نحل آیه 36 خدای متعال می‌فرماید:در همه امتها که رسول و پیامبر مبعوث نمودیم مردم را بتوحید و عبودیت خداوند رهنمون کرده و به دوری و مخالفت با طاغوت که بمعنای جبهه ضد توحید از شیاطین جن و انسان می‌باشند،ترغیب و تکلیف نمایند این آیه شریفه چونان آیات عدیده جهاد و شهادت که بعضی از سوره‌های طولانی مثل برائت،انفال،محمد(ص)،فتح و... که تقریبا تمام آیاتشان در این خصوص است،این نکته بسیار مهم و اساسی را به مومنین گوشزد می‌فرماید که بندگی خداوند از طرف انسانها فقط در امور فردی خلاصه نمی‌شود که اگر چنین بود این همه از انبیاء واولیاء به مسلخ نمی‌رفتند و سختی و زجر مبارزه را به جان نمی‌خریدند بلکه وجهه مهم عبودیت حضرت حق و توحید خالص، ورود بعرصه مبارزه با دشمنان توحید و امور اجتماعی و سیاسی که صاحبان زر و زور، مدعیان و متصرفان این میدان هستند، می‌باشد و نشانه ایمان واقعی و صدق در اعتقاد بخدا و رسول (ص)، مجاهدت با مال و جان در راه خدا با دشمنان اسلام است این کریمه بخوبی و صراحت این مطلب اساسی را بیان می‌فرماید:«انماالمومنون الذین آمنوا بالله و رسوله ثم لم یرتابوا وجاهدوا باموالهم و انفسهم فی سبیل‌الله اولئک هم الصادقون» حجرات آیه 15
تنها ابراز شهادتین ایمان نیست بلکه مومن واقعی منحصرا کسی است که ایمان بدون شک و تردید داشته و میدان‌دار سخت‌‌ترین اعمال یعنی جهاد فی سبیل‌الله باشد. آیه دیگر؛ «الم‌تر الی الذین یزعمون انهم آمنوا بما انزل الیک وما انزل من قبلک یریدون ان یتحا کموا الی الطاغوت وقد امروا ان یکفروا به ویرید الشیطان ان یضلهم ضلالا بعیدا» نساء آیه 60
کسانی هستند که ادعای ایمان دارند گمان میکنند که مومن‌اند اما امورشان در کارهای زندگی مثل قضاوت و... را نزد طاغوتها می‌برند درحالیکه از طرف خدای متعال (واولیائش) مامور به مخالفت و به هیچ انگاشتن طاغوت هستند این ایمان ظاهری و فردی (که معلوم نیست دربعد فردی هم کامل باشند) بدون ضدیت و مقابله با ظالمین کافی نیست بلکه در این حال، شیطان حاکم بر آنها شده وگمراهشان می‌کند.
و نیز در سوره زمر آیه 17 می‌خوانیم:«والذین اجتنبوا الطاغوت ان یعبدو‌ها و انابوا الی‌الله لهم البشری» خداوند بشارت ایمان واقعی و بهشت را تنها بکسانی می‌دهد که مخالفت وعدم تبعیت ازدشمنان خدا داشته و طبعا در مقابل هجمه‌های مختلف دشمن ایستادگی و مبارزه میکنند و فقط بندگی خدای بزرگ وتبعیت محض از او دارند.
اینها نمونه‌هایی از آیات قرآن بود. اما در سنت و سیره پیامبراعظم(ص) وائمه طاهرین(ع) هم مبارزه با دشمنان اسلام ومسلمین اساس عملکرد و رویکرد اجتماعی و سیاسی ایشان بوده است ازشعار اولیه قیام رسول‌الله (ص)لا اله الا‌الله در مکه گرفته تا بیش از 80 جنگ در سالهای مدینه و جبهه بندی ائمه اطهار(ع) و شیعیان واقعی ایشان با ظالمین زمان خود و شهادت همه آن معصومین(ع) در این میدان مبارزه،همه و همه حکایت از آن اصل اصیل و غیر قابل تغییر معاندت و مبارزه با جائرین و متجاوزین به دین خدا و حقوق انسانها، دارد ائمه غریبی که در نهایت تنهایی و اختناق،یاران خود را به انحاء مختلف از ظالمـین دور داشته و امر به مخالفت می‌فرمودند که با اسـتفاده از پوششـهای تقـیه‌ای جهت حفظ اصل کیان تشــــیع انجام می‌گرفت این کلام جامع امیرالمومنین(ع)است: «کونا للظالم خصما وللمظلوم عونا » که وظیفه مومنین بلکه انسانها را دشمنی با ظالمین و کمک و مساعدت به مظلومین مقرر فرمودنداین امام صادق ماست که مومنین را از اعانه ظلمه و لو در حد آماده کردن مرکب نوشتارشان و وسائل دوزندگی و... برحذر می‌دارند. این امام کاظم شیعیان است که در اوج اختناق هارونی،صفوان جمال را که شترهایش را به هارون آنهم برای سفر عبادی حج اجاره داده بود، نهی فرمودند و او با این برخورد حضرت، قرارداد اجاره را فسخ نمود و این امام رضا است که می‌فرماید حق اعانت به ظالمین ندارید حتی در مثل ساخت مسجد! و نظایر فراوان دیگر در سیره این پاکان ونیز متابعین ایشان که همه ترجمان آیه شریفه «ولاترکنوا الی الذین ظلموا فتمسکم النار» سوره هود آیه 113و سایر آیات پیش گفته وناگفته دراین خصوص می‌باشد.
مومنانی مطلوب اسلام هستند که در عین دارا بودن تقوای فردی و مبارزه با نفس، به هیچ وجه از مبارزه با دشمنان خدا و جهاد اصغر غافل نبوده ودارای شناخت و بصیرتی عمیق از دین خدا ومعارف اسلامی ونیز از نقشه‌های پیچیده دشمنان حق وفضیلت، باشند همانها که در صدر اسلام متصف باین عنوان زیبا شدند: زهاد باللیل و لیوث فی النهار (زاهدان و عابدان در شب و شیران قدرتمند روز در میدان نبرد) مثل سلمان، عمار، مالک اشتر،حبیب بن مظاهر و... ودر زمان مامثل شهیدان مطهری، دستغیب، بهشتی، چمران، باقری، همت، صیادشیرازی و مرحوم امام خمینی(ره)که سلسله جنبان این خط نورانی جهاد و مبارزه، با پیشینه مستحکم عرفان به حضرت حق جل اسمه و فرزند خلف و شایسته ایشان مقام معظم رهبری که بحق آن راه و رسم مشعشع را راهبری و هدایت کرده و چونان بنیان مرصوص در مقابل استکبار جهانی ایستادگی و مبارزه میکنند ودر بیانات ارزشمند خویش همگان را از مسلمین ایران و سایر بلاد عالم، به هوشیاری در مورد نقشه‌های دشمن و مقابله با آنها ترغیب و تکلیف می‌فرمایند0 پس بخوبی این اصل لایتغیر قرآنی ضدیت و مبارزه با دشمنان دین،از آیات عدیده قرآنی و سنت و سیره مستمره پیامبر(ص)و آل مطهرش(ع)استفاده می‌شود و بعنوان یک وظیفه عمومی و اساسی مسلمین در همه اعصارو امکنه بوده و هیچ خصوصیت و مصلحتی این قاعده استکبارستیزی و مخالفت با آنها را نمی‌تواند تغییر دهد.
حال اگر مذاکره با دشمن در اصول و اساس دستورات اسلامی و توافق بر دست کشیدن از اصول قویم دین خدا مثل اجراء حدود اسلامی، قصاص و خصوصا از آن قاعده الهی مبارزه با ظالمین و دفاع از مظلومین وبدنبال آن پذیرش سیاستهای خباثت آلود نظام سلطه باشد، به هیچ وجه جایز نبوده و ازبزرگترین گناهان کبیره است و تخطی از آن اصل مسلم پیش گفته قرآنی خواهد بود ودیگر جبهه حقی برای جامعه اسلامی باقی نمی‌ماند وهضم در جبهه باطل و ظلم می‌شوند که قرآن بصراحت در آیات متعدد از آن نهی فرموده و آنها را از ظالمین بحساب می‌آورد در سوره بقره آیه 120 می‌خوانیم:«ولن ترضی عنک الیهود ولاالنصاری حتی تتبع ملتهم...» هرگز دشمنان مسلمین از یهود و نصاری از شما راضی نمی‌شوند تا به آئین و روش اعتقادی و عملی آنها درآئید و در آخر آیه می‌فرمایداگر از خواسته‌های نا بحق آنها پیروی کنید، از ناحیه خدای تعالی یار و مددکاری نخواهید داشت (و بآنها وابسته و واگذار شده اید)در سوره مائده آیه 51 می‌فرماید:«یا ایها الذین آمنوا لاتتخذوا الیهود والنصاری اولیاء....ومن یتولهم منکم فانه منهم ان‌الله لا یهدی القوم الظالمین» مومنان نباید اهل کتاب که دشمنی بامسلمین دارند را مورد اعتماد و دوست و یاور خود بگیرند که اگر مومنین چنین کنند از آنها محسوب شده وطبعا از هدایت الهی محروم می‌گردند.
خدای تعالی حتی در مورد پدر و مادر با آنهمه تاکید به احترامشان و نیز سایر بستگان مثل برادر می‌فرماید:« یا ایها الذین آمنوا لا تتخذوا آباءکم و اخوانکم اولیاء ان استحبوا الکفر علی الایمان» سوره توبه آیه 23 اگر والدین (وسایر بستگان) کفر را بر ایمان ترجیح داده و علیه مسلمین کار شکنی کنند فرزندان مومن نباید آنها را بدوستی و اعتماد قبول کنند و الا از ظالمین خواهند بود. و از طرفی هدف دشمنان از توطئه‌ها و مبارزه با جامعه مسلمین، گرفتن روحیه توحیدی و ارزشهای انسانی آنها و در نهایت اگر بتوانند برگرداندن مومنین از دینشان، می‌باشد سوره بقره آیه 217 بصراحت این مهم را گوشزد می‌نماید: «ولایزالون یقاتلونکم حتی یردوکم عن دینکم ان استطاعوا»دشمنان شما مسلمین، همواره در دشمنی و جنگ (بشکلهای مختلف) علیه شما هستند تا زمانیکه اگر بتوانند شما را از دین بالنده و ضدظلم اسلام به روش و مسلک باطل خود برگردانند.تعبیر جالب قرآن به لایزالون تاکید باین واقعیت وجدانی داردکه دشمنان همیشه بدنبال ضربه زدن به کیان اسلام و مسلمین است اگر چه شکلهای آن بفراخور زمانها و مصالحشان فرق می‌کند و این تذکرمهم قرآنی،هشداری است به ساده اندیشان و نیز سیاستمداران ملی مذهبی جامعه مسلمین که با لبخند و چراغ سبز دشمنان مستکبرفریب نخورده وآنها رادوست خود نپندارند.
و این اصل مستقل عقلی هم هست که وقتی گروه و جریانی بانحاء مختلفِ دشمنی با گروه دیگر برخورد میکنند معقول نیست که گروه مقابل از مکر و کینه آنها غافل و حتی طرح دوستی و سازش با آنها بریزند! این عمل عقلا،شرعا وعقلاء مذموم است. حال با وجود این اصل مسلم قرآنی و عقلی ضدیت با طواغیت و ظالمین، اگر بنابر مصالح و مقتضیات پیش آمده برای حل بعضی از گره‌های نظام اسلامی آنهم به تشخیص و تایید حاکم اسلامی در هر زمان وبا حفظ اصول، در فروعات و جزئیاتی مذاکره با آنها صورت گیرد و در این مذاکره عزتمند، در مقابل اخذ امتیازاتی، امتیازات غیر اثر گذار در اصول و ریشه‌های حکومت اسلامی به آنها داده شود و توافقی حاصل گردد، با هیچ یک از اصول عقلانی و وحیانی پیش گفته منافاتی ندارد بلکه از قرآن شریف و سنت معصومین(ع) تاییدیه تئوریک و عملی دارد. اما قرآن به وضوح این مطلب را می‌فرماید:سوره انفال آیه 16: «ومن یولهم یومئذ دبره الا متحرفا لقتال او متحیزا الی فئه فقد باء بغضب من‌الله وما ویه جهنم و بئس المصیر» وقتی دشمن با شما مسلمین جنگ و مبارزه داشته باشد، جایز نیست ترسیده و میدان را خالی کنید که اگر چنین کنید مغضوب خداوند (در دنیا) گردیده و در آخرت در جایگاه بسیار بد جهنم خواهید بود مگر این عقب نشینی، محدود وتاکتیکی بوده و به خاطر مصلحت (با تشخیص فرمانده کل) وموفقیتی از ناحیه دیگرانجام گیرد0
این را به هیچ وجه ترک مبارزه و تسلیم نمی‌نامند بلکه نرمشی مقطعی جهت موفقیتی بزرگتر می‌باشد. و چون این نرمش و مذاکره با عزت و هوشیاری انجام می‌گیرد دشمن نمی‌تواند به نفوذ و تعرض در جامعه مسلمین امیدوار بوده و جری گردد و از سنت عملی معصومین(ع) می‌توان به مذاکره و توافق در صلح حدیبیه توسط پیامبر عظیم الشان اسلام(ص) و به نوعی در جنگ صفین ونیز صلح امام حسن(ع) تمسک کردالبته تعبیر به صلح در این موارد که درگفته‌ها و نوشته‌ها مشهودست مسامحه می‌باشد چون‌ای بسا به ذهن بعضی سازش و رفاقت با دشمن بیاید که قطعا با توجه به مباحث گذشته، مد نظر نیست. تعبیر دقیق تر، ترک قتال و جنگ نظامی بخاطرمصلحت می‌باشد کما اینکه در هر سه مورد با فاصله‌ای و همراه تغییر اوضاع، علاوه برضدیت و بغض ماندگار قلبی نسبت به استکبار، مبارزه بیرونی هم رخ داد در مورد اول دو سال بعد، پیغمبر خدا(ص) با سپاهی قدرتمندمکه را فتح کردند. مورد دوم بعد از گذشت زمان توافق، حضرت امیر المومنین علی(ع) دوبار لشکر کوفه را علیه معاویه گسیل داشتند؛ یکی قبل از فتنه خوارج که پیش از جنگ با معاویه، منجر به نبرد نهروان گردید و نیز قبل از شهادتشان. که امام مجتبی(ع) بلافاصله بعد از فراغت از دفن پدر مظلومشان،وظیفه مبارزه با طاغوت زمانشان را به عهده گرفتند که شش ماه هم در این میدان بودند که مواجه با توطئه‌های داخلی و خارجی و یاران سست ایمان گشته و جنگ نظامی را ترک کردند و مورد سوم هم که همین نرمش عزتمند امام مجتبی(ع) بود که بعد از ده سال قیام بزرگ سید الشهدا(ع) و جنگ خونین کربلا را در پی داشت.
هم از آیه شریفه سوره انفال هم از سنت مذکوره معصومین(ع) مشروعیت مذاکره با دشمن و در عین حال استکبار ستیزی مستفادست. پس این نرمشها برای مصالح عالیه اسلام و امت اسلامی با تصویب حاکم الهی صورت می‌گیرد و این همان تعبیر دقیق رهبر معظم انقلاب به عنوان نرمش قهرمانانه است که خط مشی راهبردی ایشان برای شروع مذاکرات هسته‌ای جمهوری اسلامی با دنیای استکبار و تایید مذاکره با دشمنان در چهار چوب خاص، توسط حاکم اسلامی زمان بود که به آن مشروعیت بخشید که متاسفانه منتقدین مذاکرات، به این راهبرد دقیق اسلامی معظم له استناد نمی‌کنند. نرمش، کوتاه آمدن مقطعی در بعضی فروع می‌باشد و چون با حفظ ارزشها و پافشاری در اصول و ادامه مقابله و مخالفت با سیاستهای استکباری نظام سلطه همراه می‌باشد، قهرمانانه است که کاملا مبتنی بر ادله استدلال شده گذشته می‌باشد. همانگونه که این معنی درمذاکرات نسبتاطولانی قطعنامه 598بامجوزحضرت امام (رض) باپست‌ترین انسانهارخ داد
حال با این بررسی علمی و فقهی، مذاکرات هسته‌ای ایران اسلامی که با حمایت و هدایتهای هوشمندانه ولی امرمسلمین شروع گردید(در آنجا که فرمودند: اگر این مذاکرات به نتیجه برسد چه بهتر و اگر نرسید دنیا منطق و حقانیت ما را می‌فهمد. و در ضمن همگان را به شناخت دشمن و بدعهدی‌های آنها توجه دادند) و با حفظ اصول و نرمش مقطعی در بعضی از فروع هسته‌ای به فرجام رسید، می‌توان گفت منطبق بر ادله و منابع اسلامی است و از اصول متـرقی و ضد ظلم و استکبارِ قرآن شریف و سنت معصومین(ع) که مذکور گشت،عدول و تخطی نشده است. مشروعیت این مذاکرات و توافق برخاسته از آن، در عین حفظ سیاست ثابت قرآنی مخالفت و معارضه با ظلم و استکبار و دفاع از مظلومین و حمایت قاطع از مقاومت اسلامی منطقه،که بحمدالله بارها این رویکرد حتی در اوج مذاکرات و قبل از توافق، از سوی مسئولین محترم من جمله در سفر چندی قبل وزیر پرتلاش و شجاع امور خارجه به لبنان علیه دشمن صهیونیستی ابراز شد، مشهودسـت. این دو موضوع در ادله اسلامی کاملا با هم قابل جمع است و منافاتی ندارد کما اینکه تحقـق هر دو مطلب در کشور و پی گیری سیاستهای آنها را ملاحظه می‌کنیم و لذا با وجود اینکه در یک موضوعی بنام هسته‌ای بنا بر مصالح ومنافع ملی با آنها توافق شده اما به هیچ وجه این به معنای سازش، دوستی و صلح نیست و مادامیکه خوی استکباری و شیطنت آنها بخصوص آمریکا وجود داشته باشد که عادتاهم تغییرنمی کند مبارزه اعتقادی و معارضه سیاسی و پشتیبانی و تقویت جبهه مقاومت و گفتن مرگ بر سردمداران ظلم و فساد آمریکا و اسرائیل طبق منطق قرآن باقی خواهد ماند مگر به قول حضرت امام (ره) آمریکا آدم شود.
قرآن شریف در چند جا به صراحت مرگ و هلاکت را برای کفار ظالم و ستمکار، فرموده: «قتل الانسان ما اکفره» مرگ بر انسان ظالم که چقدر کفور و جائر است سوره عبس آیه 17 در جایی دیگر قوم اخدود را که موحدین زمان خود را همراه پیامبرشان به شدت مورد آزار و قتل قرار دادند، نفرین می‌فرماید و مرگ را برای آنان خواهان است «قتل اصحاب الاخدود » بروج آیه 4 و نیز در سوره آل عمران ایه 119 و سوره محمد(ص) آیه 8 و آیات متعدد دیگر چه با صراحت چه با ملازمه و با کنایه هلاکت ونابودی را برای ظالمینِ به بشریت و مظلومین مقرر فرموده و این فرمایشات خدای تعالی،دلیل و حجتِ قیام با شکوه ملت مبارز ایران علیه ظلم و استبداد و نیزریشه شعارهای ضد استکباری این مردم در این سالها چه در راهپیمائیها و چه در بعد از نمازها در مساجد به عنوان تعقیبات بوده که این طلب مرگ و هلاکت بعد از نماز برای ظالمین، سیره معصومینی مانند حضرت علی(ع)،امام سجاد(ع) و امام صادق(ع) نیز بوده است.
در صدر این نوشتار اشاره‌ای به افراط و تفریط بعضی نسبت به مذاکرات هسته‌ای گردید که مناسب است با عنایت به تبیین علمی و شرعی مذاکره با دشمن و نیز لزوم استکبار ستیزی مسلمین، مطالبی نسبت باین دو جریان بعنوان نتیجه گیری از بحث و روشن شدن اذهان به دور از حب و بغضهای جناحی و حزبی، طلبا لمرضات‌الله بیان گردد.با توجه به ادله متقن و متعدد قرآنی و روائی که بصراحت اصل مسلم و غیر قابل تغییرِاستکبار ستیزی از آنها مشهود است،اعتقاد و عملکرد گروهی (البته نه از مسئولین نظام) در جرائد و... که از این مذاکرات احساس دوستی و نزدیکی و بعد از انجام توافق، سازش و صلح با استکبار خصوصا دولت آمریکا نموده و اینکه شعار مرگ بر آمریکا حذف گردد ومتاسفانه دچار نوعی ذوق زدگی جهت دوستی وارتباط باآنها شده بودند،مردود و مخالف عقل و شرع است. چگونه می‌توان چنین رویکردی داشت در حالیکه آیات قرآن کریم بارها و بارها ما مسلمین را از اعتماد و دوستی با دشمنان نهی کرده ومرتکبین آنرا داخل آنها و از ظالمین شمرده است؟! آیا عقل سلیم وشرع قویم تایید می‌نماید؛ آمریکا با آن سابقه زشت و خیانتبار و ظلم‌های بی‌وقفه علیه ما وسایر ملتهای بخصوص مسلمان، مورد دوستی و رفاقت قرار گیرد؟ قرآن می‌فرماید:«ها انتم اولاء تحبونهم و لا یحبونکم...»آیه 118 و 119 آل عمران «شما مومنین غیر خودیها از دشمنانتان را دوست خود نگیرید آنها همیشه بدی شما را خواهانند دشمنی با شما از گفتارشان پدیدار است و دشمنی و کینه‌ای که در قلوبشان علیه شما مخفی میکنند بزرگتر و بدتر است (حال با این وضعیت)شما آنها را دوست داشته باشید آنها شمارا دشمن بدارند؟!!این ذلت مسلمین است که متاسفانه اکثر دولتهای کشورهای مسلمان گرفتار آن هستند.
به این گروه مشفقانه می‌گوئیم شما مسلمانید و طبعا تابع قرآن و عقل ؛این رویه خلاف معارف دینی را اصلاح کنید رفاقت و دلدادگی به دشمنان خدا موجب دوری از حضرت حق جل جلاله گشته و ذلت دنیا و آخرت را بدنبال دارد.ملت مومن و انقلابی، رهبر هوشیار و تیز بین و نیز دولت و مسئولین نظام،متحد و یک صدا علیه ظلم و بیداد و زیاده خواهی استکبار جهانی ایستاده‌اند و اجازه نخواهند داد این راه و رسم انبیاء الهی و اولیاء حق و شهداء، تعطیل گردد و دشمن حتی توهم نفوذ و تسلط بر این کشور را بنماید.
از طرف دیگر گروهی که در مقابل نظر اول با اعتقاد صحیحِ مبارزه با استکبار،طریق افراط را پیموده و این مذاکرات را خیانت و افراد مذاکره‌کننده را خائن نامیدند،از مسیر عقل و ادله شرعی مذکور در این مقاله، خارج شدند آیا کسانیکه خود را مطیع خاص رهبری می‌دانند علی‌رغم جواز شرعی و عقلی این مذاکرات و نیز پشتیبانی و تایید چندین باره مقام معظم رهبری از تیم مذاکره‌کننده با تعبیر‌های مختلفی چون «اینها فرزندان انقلاب و نظام هستند اینها را سازشکار نخوانید،اینها شبانه روز زحمت می‌کشند عرق می‌ریزند...» و نیز وقتی که هجمه بمذاکره کنندگان بیشتر شده بود، در دیدار مسئولان نظام در ماه مبارک رمضانِ گذشته با صراحت فرمودند«همه بدانند من این آقایان مذاکره‌کننده را امین می‌دانم،شجاع می‌دانم غیور ومتدین می‌دانم »و نیز در دیدار عید فطر از ایشان دفاعی بالاتر فرمودندکه اینها در مذاکرات بعضا برخوردانقلابی هم داشته‌اند (که نوعا اینگونه برخوردها در ملاقاتهای دیپلماتیک مرسوم نیست)و در عین حال همگان چه مسئولین و چه مردم را از مکر و نقشه‌ها و بد عهدیهای دشمنا ن برحذر داشتند که بحمدا... این هشدارها رعایت هم گردید و در نامه اخیرشان هم در تایید نهایی برجام، مذاکره کنندگان ونیز منتقدان منصف و صادق (نه تخریبی وسیاسی)را ماجور قطعی عند‌الله دانسته و تاکید فرمودندکه تا حد توان و قدرت، وظیفه اشان را انجام دادند. آیا روا بود بعضی از این آقایان که دارای تریبون و قدرت هم هستند چه در مجلس و چه در مجامع و سخنرانیها در طول 2 سال مذاکرات حرفهای تحریک آمیز و بعضا کینه ورزانه و تهمت به فرزندان خانواده بزرگ انقلاب و سخت کوش جبهه دیپلماسی بزنند؟
فرق بین نقد علمی و منصفانه که مشروع است با تخریب و توهین شناخته می‌شود اینگونه امور، زیبنده عنوان اصولگرا که بمعنای رعایت تمام اصول و ارزشهای اسلامی و انسانی است، نمی‌باشد. مباد مصداق کلام امام سجاد(ع) در صلوات شعبانیه باشیم که فرمود: «المتقدم لهم مارق» کسانیکه جلوتر و تندتر از اهل بیت(ع) و ولایت بروند از مسیر حق خارج می‌شوند کما اینکه در مورد گروه اول هم که عقب ماندگان از حق و شاخص آن می‌باشند فرمود:«والمتاخر عنهم زاهق» جاماندگان و عقب افتادگان از ولایتِ حق، نابود می‌شوند یک نمونه از کم لطفیها وبداخلاقیها در مورد دست دادن وزیر محترم امورخارجه کشورمان جناب آقای دکتر ظریف با رئیس‌جمهور متکبر آمریکا بود که بجای تشکر از زحمات طاقت فرسای ایشان و همکارانشان در جریان مذاکرات، در بعضی از سخنرانیها و جرائد، جو بدی علیه ایشان براه انداختندکه خلاف انصاف و مروت بود.
مناسب است به پاس قدر شناسی از تلاشها و مجاهدت دیپلماسی ایشان و همراهانشان جواب علمی به آن داده شود. اولا: خود وزیر محترم خارجه بصراحت قضیه برخورد با رئیس‌جمهور آمریکا را تصادفی و بدون برنامه ریزی دانسته و ظاهر کلام مومن گذشته از عنوان وزیری جمهوری اسلامی،حجت است و شرعا تا با دلیل قطعی، خلاف آن ثابت نشود، هیچکس حق ندارد حمل بر کذب کند و الا تهمت است و مستحق تعزیر. ثانیا: او برای دست دادن با وزیر امور خارجه ما اقدام کرده و ایشان هم طبق قاعده ادب اسلامی عقلائی و عرفی دست داده‌اند و منع شرعی از آن نداریم ثالثا:دست دادنی که نماد سازش و رفاقت و بدتر، ذلت نسبت بدشمن باشد که قبلا بشکل بیعت اختیاری انجام می‌شد عقلا مذموم و قبیح ونیز شرعا حرام و از بزرگترین گناهان کبیره است و لذا سید الشهداءاباعبدا...الحسین(ع)می فرماید:ولااعطی بیدی اعطاءالذلیل «هرگز دست ذلیلانه و سازش مدارانه به یزید نمی‌دهم»اما دست دادنی که صرفا یکی از آداب ملاقات حضوری نوع انسانها در عین مخالفت اعتقادی با یکدیگر می‌باشد، از نوع مذموم نیست و مورد پیش آمده در سازمان ملل قطعا از نوع دوم می‌باشد و لذا آیت ا...العظمی جوادی آملی دست دادن ایشان را از آداب اسلامی و انسانی دانستند ونیز بعضی سند دست دادن امام حسین(ع) با عمر سعد هنگام ملاقات در کربلا را منتشر کردند که شاهد برمدعاست.
ظاهرا دست دادن مکرر دکتر ولایتی برادر عزیز و انقلابی با مسئولین خون ریز و سفاک وقت عراق در جریان مذاکرات قطعنامه بعنوان یک امر طبیعی و عرفی،آنهم درجلسات از پیش تعیین شده نه اتفاقی، فراموش شده که آن زمان از این اعتراضات خبری نبود. چرا امثال این مطلبی را که جوابهای روشنی دارد دستمایه اختلاف و تحریک جامعه و وسیله کوبیدن فرزندان انقلاب می‌کنیم؟ مگر فرمایش رهبری معظم را نشنیدیم که فرمودند:دشمن اصلی را بشناسید نیروهای داخل نظام را دشمن ندانید(نقل بضمنون)که هر دو گروه سیاسی مخاطب آنند. برادران؛ای کسانیکه بسیاری از شما اهل دیانت و جوش و خروش انقلابی هستید و نیز آقایان گروه اول؛ در پایان این تجربه خاص و امتحان گونه مذاکرات بیاییم در عملکرد خود یک بازبینی داشته باشیم نکند در اظهار نظرها هوای نفس و کوبیدن و از صحنه خارج کردن رقیب حزبی و جناحی، ملاک باشد که طبعا اینگونه موضع گیری‌ها و بیانات برای خدا نخواهد بود و کاریکه برای خدا نباشد بی‌ارزش بوده و به سامان نمی‌رسد و در روز سخت قیامت «یوم لا ینفع مال ولابنون» (روزیکه نه مال به درد انسان می‌خورد نه قوم و قبیله و نه فرزند و قدرت) پشیمانی سختی به دنبال خواهد داشت که هیچ جای جبران نیست. این دوروز دنیا نمی‌ارزد که انسان با بندگان مسلمان و‌ای بسا با داعیه خاص دینداری برخوردهای تند و توهین آمیز داشته باشد. چقدر بجاست که هر دو گروه با قلب سلیم و به دور ازدلدادگی‌های گروهی و حزبی، به قران و سنت معصومین(ع) که ادله شرعی ما هستند، رجوع نموده و به استکبار ستیزی و مشروعیت مذاکره با دشمن با عنایت به توضیحات گذشته رهنمون گردند خداوند تبارک و تعالی همه ما را به وظایف فردی و اجتماعی خود آنطورکه مرضی اوست عالم وعامل بفرماید و رحمت وعلو درجه برای امام بزرگوار ما و شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی عنایت فرماید و طول عمر به رهبر معظم انقلاب همراه با عزت و نفوذ کلمه مرحمت فرماید. و السلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته
* با بررسی علمی و فقهی، مذاکرات هسته‌ای ایران اسلامی که با حمایت و هدایتهای ولی‌امر مسلمین شروع گردید با حفظ اصول و نرمش مقطعی در بعضی فروع هسته‌ای به فرجام رسید و منطبق بر ادله و منابع اسلامی است و از اصول مترقی و ضدظلم و ضداستکبار قرآن و سنت عدول و تخطی نشده است
* گروهی که در مقابل مذاکرات هسته‌ای طریق افراط را پیمودند و این مذاکرات را خیانت و افراد مذاکره‌کننده را خائن نامیدند، از مسیر عقل و ادله شرعی خارج شدند. چگونه رواست علی‌رغم جواز شرعی و عقلی و تایید چندین باره رهبری، برخی آقایان دارای تریبون به فرزندان خانواده بزرگ انقلاب تهمت بزنند؟
* برادران اهل دیانت و جوش و خروش انقلابی، بیائید در عملکرد خود یک بازبینی داشته باشیم؛ نکند در اظهارنظرها هوای نفس و کوبیدن و از صحنه خارج کردن رقیب حزبی و جناحی ملاک باشد که در این صورت موضع‌گیری‌ها و بیانات برای خدا نخواهد بود و کاری که برای خدا نباشد به سامان نمی‌رسد
http://jomhourieslami.net/?newsid=88596
ش.د9500025