(روزنامه رسالت – 1395/02/21 – شماره 8657 – صفحه 1)
دلبرا پيش وجودت همه خوبان، عدمند سروران بر در سوداي تو خاک قدمند شهري اندر هوست سوخته در آتش عشق خلقي اندر طلبت غرقه درياي غمند خون صاحب نظران ريختي اي کعبه حُسن قتل اينان که روا داشت که صيد حرمند؟ گاه گاهي بگذر در صف دلسوختگان تا ثناييت بگويند و دعايي بدمند سعديا عاشق صادق ز بلا نگريزد سست عهدان ارادت ز ملامت برمند اين روزها عطر خون شهداي حرم در جاي جاي ايران اسلامي پراکنده است. در تازه ترين رويداد شهادت سيزده مدافع حرم آل الله، سيزده کبوتر خونين بال حرم حضرت زينب (سلام الله عليها) از ديار علويان در استان مازندران، بار ديگر نگاه مردم به جانبازان و جان نثاران حرم و حريم امنيت کشور دوخته شده است.
اين روزها مردم شهرهاي مازندران به اين بهانه به ديدار خانواده هاي شهداي حرم مي روند، دعاي توسل مي خوانند و نوحه سرايي مي کنند و بغض فروخفته خود را در تجديد عزاي شهداي کربلا و مظلوميت حضرت زينب (س) وا مي کنند.
نزديک به يکصد سال پيش، ائمه بقيع (عليهم السلام) در بقعه بزرگي که به صورت هشت ضلعي ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفيدکاري شده بود، مدفون بودند. اما وهابيون با حمله به قبرستان بقيع، همه را ويران و با خاک يکسان کردند. آرامستان بقيع بخشي از تاريخ اسلام را در خود جاي داده و کتاب بزرگ و گويايي از تاريخ اسلام بود. در جريان اين واقعه بارگاه امام حسن مجتبي (ع)، امام سجاد (ع)، امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) ويران شد. آنان اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومين (ع)، ديگر قبور را هم تخريب کردند که عبارتند از: قبر منسوب به حضرت فاطمه زهرا (س)، حضرات عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پيامبر اسلام (ص)، قبر مطهر فاطمه بنت اسد (ع) مادر اميرالمومنين (ع)، قبر مطهر حضرت ام البنين (ع)، قبر عباس عموي پيامبر (ص)، ابراهيم پسر پيامبر (ص)، قبر اسماعيل فرزند حضرت صادق (ع)، قبر دخترخواندگان پيامبر (ص)، قبر حليمه سعديه مرضعه پيامبر (ص) و قبور شهداي زمان پيامبر (ص).
نخستين تخريب قبور مطهر ائمه بقيع (ع) به دست وهابيون سعودي در سال 1220 هجري يعني زمان سقوط دولت اول سعودي ها توسط حکومت عثماني روي داد. پس از اين واقعه تاريخي با سرمايه گذاري مسلمانان شيعه و به کار بردن امکانات ويژه اي، مراقد تخريب شده به زيباترين شکل بازسازي شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقيع به يکي از زيباترين مراقد زيارتي و در واقع مکان زيارتي - سياحتي مسلمانان تبديل شد.
دومين و در واقع دردناک ترين حادثه تاريخي - اسلامي معاصر به هشتم شوال سال 1344 و پس از روي کار آمدن سومين حکومت وهابي عربستان مربوط مي‌شود؛ سالي که وهابيون به فتواي سران خود مبني بر اهانت و تحقير مقدسات شيعه، مراقد مطهر اهل بيت پيامبر (ص) را مورد دومين هجوم وحشيانه خود قرار دادند و بقيع را به مقبره‌اي ويران شده و در واقع مهجور و ناشناخته تبديل کردند.
وهابيون در سال 1343 هجري قمري در مکه، گنبدهاي قبر حضرات عبدالمطلب (ع)، ابي طالب (ع)، خديجه (س) و زادگاه پيامبر اکرم (ص) و حضرت فاطمه زهرا (س) و "خيزران" عبادتگاه سري پيامبر (ص) را با خاک يکسان کردند و در جده نيز قبر حضرت "حوا" و ديگر قبور را تخريب کردند. در مدينه نيز گنبد منور نبوي را به توپ بستند، ولي از ترس مسلمانان، قبر شريف نبوي را تخريب نکردند. آنها همچنين در شوال 1343 با تخريب قبور مطهر ائمه بقيع (ع)، اشياء نفيس و با ارزش آن قبور مطهر را به يغما بردند و قبر حضرت حمزه (ع) و شهداي احد را با خاک يکسان و گنبد و مرقد حضرات عبدالله و آمنه پدر و مادر بزرگوار پيامبر (ص) و ديگر قبور را هم خراب کردند.
وهابيون متعصب در همان سال به کربلاي معلي حمله کردند و ضريح مطهر حضرت امام حسين (ع) را کندند و جواهرات و اشياي نفيس حرم مطهر را که اکثراً از هداياي سلاطين و بسيار ارزشمند و گرانبها بود، غارت کردند و قريب به هفت هزار نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را کشتند. سپس به سمت نجف رفتند که موفق به غارت نشدند و شکست خورده برگشتند. (1)
تمام اين جنايات به دستور انگليس صورت گرفت. آنها مأمور بودند تمامي آثار اسلام ناب محمدي (ص) را که ريشه در فرهنگ اهل بيت (ع) داشت، نابود کنند. پس از يکصد سال دوباره همين مأموريت به آنها داده شده است. ظهور داعش در بخش هايي از سرزمين عراق و سوريه براي انجام چنين مأموريتي است. کار بزرگ مدافعان حرم، جلوگيري از فاجعه اي است که شبيه آن در بقيع رخ داد. اين بار حراميان تکفيري کار خود را در وسعت جهان اسلام تجديد مي کنند و ايران و عتبات عاليات، هدف اصلي آنهاست.
شهداي حرم از مظلوم ترين، پاک ترين و اصيل ترين و مکتبي ترين شهداي انقلاب هستند. بالاتر از آنها خانواده هاي صبور و زينبي صفت آنها بوده که همچون کوه، ايستاده اند.
شبکه تلويزيوني افق با جمعي از همسران شهيدان حرم گفتگو کرده و عمق صبر و استقامت آنها را به تصوير کشيده است. مسائلي که اين شيرزنان مطرح مي کنند در تاريخ انقلاب اسلامي کم نظير و شايد هم بي نظير باشد.
رهبر معظم انقلاب در ديدار با خانواده يکي از شهداي حرم، وقتي عکس شهيد را مي دهند تا زير عکس را امضاء کنند، نگاه ايشان به رباعي زير عکس مي افتد و شروع به خواندن شعر مي کنند. ناگهان در مصرع پاياني، اشک از چشمانشان جاري مي شود؛
ما سينه زديم و بي صدا باريدند
از هر چه که دم زديم، آنها ديدند
ما مدعيان صف اول بوديم
از آخر مجلس، شهدا را چيدند
سپس نام شاعر اين رباعي را سؤال مي کنند. (2) مقام معظم رهبري آنگاه درخواست مي کنند که اين عکس نزدشان بماند.
در اين دوبيتي، هزاران معنا و پيام، نهفته است و هيچ تفسيري براي اين شعر، گوياتر و بهتر از اشک هاي رهبر انقلاب، کسي که همه وجود خود را براي اسلام و انقلاب وقف کرده، نيست. کسي که منافقين، بدن مطهرش را به بمب آلودند، مي داند نفاق چيست و منافقين چه بر سر اسلام، در صدر آن و اکنون آورده اند. نکته کليدي در اين رباعي؛ «مدعيان صف اول» و «چينش شهدا از آخر مجلس» است.
شهداي حرم، نسلي نو از پهلوانان و قهرمانان اين مرز و بوم هستند که تازه خود را دارند نشان مي دهند. آنها شهيد بين الملل اسلام هستند. آنها دشمن را کيلومترها خارج از مرزهاي ايران رصد مي کنند و به نبرد با آنان مشغولند. آنها فراتر از زمان و فراتر از سرزمين ايران مي جنگند. آنها گلچين شهداي ايران و به قول سعدي عليه الرحمه؛ صيد حرم هستند. آنها سست عهد نيستند و از بلا و ابتلا نمي گريزند. آنها نسل سوم و چهارم انقلاب اسلامي هستند. يادشان گرامي و راهشان پر رهرو باد.
پي‌نوشت‌ها:
1- «ناصر مکارم شيرازي، وهابيت بر سر دوراهي»، «جعفر سبحاني، آيين وهابيت»، «اصغر قائدان، تاريخ و آثار اسلامي مکه مکرمه و مدينه منوره»، «علي اصغر رضواني، شيعه شناسي و پاسخ به شبهات»
2- شاعر رباعي؛ ميلاد عرفان پور، مدير دفتر شعر مؤسسه شهرستان ادب
http://www.resalat-news.com/Fa/?code=229077
ش.د9500252