(روزنامه اعتماد ـ 1395/05/24 ـ شماره 3599 ـ صفحه 2)
كساني كه با اميد ميثاق داشتند بايد پاسخگوي موضوع رياست مجلس باشند
محمدرضا عارف وقتي به چرايي ماجراي انتخابات رياست مجلس مي‌پردازد، به يك واقعيت اشاره دارد، شرايطي كه جبهه اصلاحات در جريان انتخابات داشت. او به‌طور مستقيم به بزرگ‌ترين مانع اصلاح‌طلبان يعني رد صلاحيت‌هاي گسترده اشاره نمي‌كند اما موضوعي كه به آن مي‌پردازد حاكي از همين ماجراست. عارف مي‌گويد: خيلي از اعضاي ائتلاف اميد يا فراكسيون اميد، همديگر را نمي‌شناختند. مي‌دانيد كه در چه شرايطي ليست‌ها بسته شد. نيروهاي استاني همديگر را نمي‌شناختند. خيلي از عزيزاني كه در ليست ما هستند چهره‌هاي سياسي شناخته شده‌اي نبودند اما نخبه هستند. به هرحال هنگام رأي‌گيري شعب پانزده‌گانه اين عدم شناخت خود را نشان داد. وقتي از او سوال شد در جريان انتخابات رييس موقت مجلس دهم بحث‌هايي وجود دارد مبني بر اينكه بعضي از اصلاح‌طلبان به شما راي ندادند، چرا اين اتفاق افتاد، پاسخ مي‌دهد: من صلاح نمي‌دانم الان وارد اين بحث شوم. گفته‌ام آنهايي كه با اين جريان ميثاق داشته‌اند، بايد پاسخگو باشند. ما صلاح نمي‌دانيم كه خيلي وارد شويم و به وقتش همه متوجه خواهند شد كه چه كسي راي داده و چه كسي راي نداده است.
اين پاسخ نشان از انتقاد عارف به كساني دارد كه به اعتبار ليست اميد به مجلس راه پيدا كردند اما در راي‌گيري رياست مجلس به ميثاق خود با اين فراكسيون پايبند نبودند. شايد از همين‌رو است كه او درباره انتقادهاي حاميان جوانش در فضاي مجازي مي‌گويد: جوانان هم حق دارند. من همه جا از پرخاش جوانان تقدير كردم. چون اين اقدام از سوز دل است و توقعي كه دارند، براي من دلگرم‌كننده بود. من معلم هستم و به پرخاش جوانان عادت كرده‌ام. اين نيست كه بگوييم حق ندارند و مي‌خواهند فراكسيون را تضعيف كنند. هر موضعي كه در فضاي مجازي و رسانه‌ها گرفته شده انگيزه اصلي آن تقويت فراكسيون بوده است و به انسجام‌بخشي ما كمك كرده است. عارف در سراسر اين گفت‌وگو بر يك مساله بيش از همه‌چيز پافشاري مي‌كند، اينكه فراكسيون اميد روز به روز انسجامش بيشتر از گذشته شده است و حتي مي‌گويد: جهت‌گيري ما بر تعامل حداكثري در مجلس بود. قبل از تشكيل مجلس جلساتي داشتيم و به تفاهماتي رسيديم اما متاسفانه در عمل به مشكلاتي درون ائتلاف اميد برخورد كرديم كه من صلاح نمي‌دانم مسائل را باز كنم. وقتي ائتلاف مطرح مي‌شود، منافع مشترك مطرح است و تا آخر هم بايد همه عوامل درگير در ائتلاف كنار هم باشند.
به هرحال با مشكلاتي روبه‌رو شديم كه تلاش كرديم با احتياط و بدون اينكه رسانه‌اي شود آنها را حل كنيم. بنابراين موضعي كه مي‌گيرند و مي‌گويند كه چرا عارف سكوت كرده است و عارف مرحله دوم انتخابات با عارف هفت خرداد (بازگشايي مجلس دهم) به بعد متفاوت بود؛ بايد در جواب گفت بله اين تغيير آگاهانه بود. براي ما منافع ملي و انسجام خيلي مهم بود. نبايد من حرفي مي‌زدم كه انسجام را برهم بزند. به نظر مي‌رسد مهم‌ترين واقعيتي كه اين روزها مقابل عارف خودنمايي مي‌كند همين انسجامي است كه از آن صحبت مي‌كند و بسيار به آن اميدوار و دل‌بسته است و مي‌گويد: شما مي‌بينيد كه گام‌به‌گام حضور فراكسيون منسجم‌تر مي‌شود. مثلا درجريان تشكيل هيات‌رييسه موقت و هيات‌رييسه دايم و بعد در تشكيل كميسيون‌ها اين روند را ملاحظه مي‌كنيد. از ٧٨ پست كميسيون‌ها، ٣٣ پست آن را به دست آورديم، ٣٥ پست ديگر هم رقيب به دست آورد و ١٠ نفر هم مستقل هستند. در كل مي‌توان گفت يك عملكرد قابل قبولي بوده است. عارف اما از واقعيت ديگري هم سخن مي‌گويد، واقعيتي كه بسياري از چهره‌هاي اصلاح‌طلب نيز به آن اشاره كرده بودند. او مي‌گويد: ما ائتلافي تشكيل داديم و اصولگراياني را در ليست خود قرار داديم كه روشن بود وقتي به مجلس بيايند، راي‌شان ما نخواهيم بود. مي‌دانستيم كه ما در تهران و جاهاي ديگر از كساني حمايت كرديم كه خيلي‌هاشان از قبل هم گفته بودند كه راي‌شان ما نيستيم. آگاهانه اين كار را كرده بوديم و اين را در همان مسير عقلانيت و ائتلافي كه نوشته بوديم مي‌شود تفسير كرد.
ديدگاههاي كدخدايي به دوستان ما نزديك بود
عارف در مورد راي فراكسيون اميد به كدخدايي بسيار شفاف و صريح سخن مي‌گويد، سخني كه شايد براي بسياري قابل باور نباشد اما او باكي ندارد از اينكه بگويد: ديدگاههاي كدخدايي به ديدگاههاي دوستان ما خيلي نزديك بود. روايت رييس فراكسيون اميد از راي دادن اين فراكسيون به كدخدايي اينگونه است و او مي‌گويد: پنج نفر حقوقدان به مجلس معرفي شدند و بالاخره بايد سه نفر راي مي‌آوردند. البته اين تفسير از قانون براي معرفي حقوقدانان مي‌تواند جاي بحث داشته باشد. ما در هيات‌رييسه فراكسيون بحث كرديم و قرار شد كه با هر پنج نفر جلسه داشته باشيم. با هر يك از پنج نفر، جلسه يك ساعته داشتيم و دوستان ما در فراكسيون سوالات جدي از آنان پرسيدند. كانديداهاي عضويت در شوراي نگهبان هم پاسخ‌هايي جدي را مطرح كردند و ما در نهايت جمع‌بندي را به فراكسيون اعلام كرديم. جمع‌بندي فراكسيون اين بود كه ترتيب اولويت آرا را اعلام كنيم. او در پاسخ به اين سوال كه آيا انتخاب آقاي كدخدايي، انتخاب غيراصلاح‌طلبانه‌اي بوده است، گفت: ما چند سوال جدي مطرح كرديم و ديدگاههاي ايشان به ديدگاههاي دوستان ما خيلي نزديك بود. بحث فني بود. در اين حال دوستان ما هم كه گله‌هايي مي‌كنند، حق دارند. عارف نقاط مشترك كدخدايي با فراكسيون اميد را در پاسخ به سوالات اعضاي فراكسيون مي‌داند، سوالاتي كه البته نمي‌گويد چه چيزي بودند و اضافه مي‌كند: سه سوال مطرح كرديم كه پاسخ‌هاي‌شان را گفتند كه به ديدگاههاي دوستان ما نزديك بود. از طرفي ما گزينه‌هاي انتخابي نداشتيم كه بگوييم از بين ده نفر انتخاب كنيم.
اجازه بدهيد من نظر شخصي خود را نگويم
«اجازه بدهيد من نظر شخصي خود را نگويم» اين پاسخ عارف به سوالي درمورد حمايت از روحاني در انتخابات سال آينده است. اگرچه پاسخ او در چارچوب تشكيلاتي است و پاسخ به اين سوال را به جمع‌بندي نهايي اصلاح‌طلبان حواله مي‌دهد اما اين شايبه را پررنگ مي‌كند كه رييس فراكسيون اميد هنوز دلش با حسن روحاني صاف نشده است. مردي كه در خرداد سال ٩٢ با توصيه بزرگان اصلاحات به نفع حسن روحاني از انتخابات كناره‌گيري كرد و توقع داشت دست‌كم نزديكان به رييس‌جمهور در انتخابات رياست مجلس اين گذشت او را جبران كنند اما به باور بسياري در هفتم خرداد نزديكان به دولت روي خوش خود را به لاريجاني نشان دادند. با همه اينها عارف مي‌گويد: طبيعتا استمرار اين مسير و تقويت اين مسيري كه شروع شده مد نظر ما است و شوراي عالي سياستگذاري اصلاح‌طلبان درخصوص انتخابات رياست‌جمهوري مطمئنا به جمع‌بندي خواهد رسيد و اعلام خواهد كرد. در كنار انتخابات رياست‌جمهوري مسير مهم شوراها را هم داريم و بايد توجه داشته باشيم با تقويت و انسجام اصلاحات بدون اينكه به حاشيه بپردازيم در دو انتخابات ارديبهشت ٩٦ شركت كنيم.
http://etemadnewspaper.ir/?News_Id=51521
ش.د9501685