(روزنامه كيهان ـ 1395/10/05 ـ شماره 21519 ـ صفحه 2)
2- وزیر امور خارجه هفته گذشته با شجاعت در کمیسیون امنیت ملی فقط به دو اشتباه از ده‌ها اشتباه رخ داده در مذاکرات هسته‌ای و برجام اعتراف کرد. اول اعتراف کرد «اعتماد به جان کری اشتباه بود» و دوم اعتراف کرد «اشتباه ما این بود که استراتژی خودمان را بر این گذاشتیم که تنها با دولت آمریکا مذاکره کردیم»!! باید افزود اولاً همین دو اشتباه اساس دیگر اشتباهات رخ داده، بود. ثانیاً این برای چندمین بار است که اعتمادکنندگان به آمریکا از یک سوراخ گزیده شده‌اند و از اشتباهات گذشته خود در اعتماد به آمریکا عبرت نگرفته‌اند. صاحبان این تفکر و پدران معنوی آنها به خوبی می‌دانستند آمریکا سابقه بدعهدی در جریان آزادسازی گروگان‌های لانه جاسوسی را در کارنامه سیاه خود دارد و گروگان‌ها را تحویل گرفت، اما آن‌گونه که مذاکره کرد و وعده داد، پول ملت ایران را نداد.! آمریکا در قضیه مک فارلین نیز سر آنها کلاه گذاشت. آنان سابقه بدعهدی آمریکا در جریان آزادسازی گروگان‌های خود در لبنان را فراموش نکرده بودند که چگونه آمریکا با فریبکاری گروگان‌ها را تحویل گرفت اما به وعده‌های داده شده به دولت سازندگی عمل نکرد!. دیدند بعد از اینکه دولت اصلاحات در قضیه افغانستان به آمریکا کمک کرد، آمریکا چگونه ایران را محور شرارت خواند.! جالب اینجاست که در تمام این قضایا آقای ظریف خود به عنوان دیپلمات حضور داشته و به‌خوبی جزئیات آنها را می‌دانسته و می‌داند.
3- پس از انتشار سخنان وزیر امور خارجه در رسانه‌ها، شاهد یک سراسیمگی و هراس در حامیان دولت و رسانه‌های وابسته به آنها بودیم تا از بار حقوقی و روانی این سخنان بکاهند. ابتدا به تکذیب اصل خبر روی آوردند و نماینده منتشرکننده این خبر را به دروغگویی متهم کردند، اما با بازبینی نوار جلسه و تایید سخنان منتسب به وزیر امور خارجه، به فرافکنی و شانتاژ رسانه‌ای- سیاسی برای تحت‌الشعاع قرار دادن اصل خبر پرداختند. اینکه از اساس اصل خبر تکذیب شود و یا گفته شود فرد نقل‌کننده در جلسه نبوده و یا جلسه محرمانه بوده، اینها فرع مسئله است و اصل قضیه را تغییر نمی‌دهد و از اهمیت اعتراف وزیر امورخارجه نمی‌تواند کم کند. لذا برای اینکه صحت و سقم انتساب چنین سخنانی به وزیر امورخارجه روشن شود نیاز به فضاسازی رسانه‌ای و شانتاژ سیاسی نیست. دو راه ساده و قابل دسترس وجود دارد. یا اینکه وزیر امور خارجه خود رسماً بیان چنین سخنانی را تکذیب کند و یا نوار جلسه منتشر شود تا قضیه برای مردم روشن شود. و اگر هیچ کدام از این دو روش ساده رخ ندهد، پس به یقین، مردم مطمئن خواهند شد که وزیر امور خارجه این سخنان را بیان کرده و حتماً آقای ظریف نیز مردانه پای حرف خود ایستاده است.
4- سخنگوی وزارت امورخارجه انتشار سخنان وزیر امورخارجه را دور از شأن اخلاقی و خلاف مصالح کشور و امنیت ملی دانسته است. در این مورد باید عرض کرد اولاً رهبرمعظم انقلاب بارها بر محرم بودن مردم در جریان مذاکرات هسته‌ای تاکید کرده بودند و از دولت خواسته بودند مردم را در جریان امور قرار دهند. ازجمله دوم تیر 94 در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام تاکید کردند «اگر حقایق امور با صداقت لازم و به درستی برای مردم بیان شود، مردم خواهند ایستاد و مقاومت خواهند کرد.» ثانیاً انتشار چنین سخنانی نه تنها برخلاف مصالح کشور و امنیت ملی نیست بلکه موجب تقویت انسجام و امنیت ملی می‌شود. چون اکنون با نقض برجام از سوی آمریکا و عدم تحقق وعده‌های داده شده از سوی دولت و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای، هر روز مردم با سوالات متعددی روبرو می‌شوند. اینکه مسئولی با شجاعت بگوید می‌خواستیم خدمتی در جهت منافع ملی بکنیم، اما نشد، اعتماد مردم بیشتر جلب می‌شود تا اینکه محرمانه مذاکره کنند و محرمانه و پشت درهای بسته به اشتباه خود اعتراف کنند! در این صورت باید به مردم حق داد تا سوال کنند پشت پرده قضیه چیست که برخی بر محرمانه بودن همه چیز اصرار دارند؟
5- رهبر معظم انقلاب به پشتوانه تجربیات فراوان گذشته از بدعهدی آمریکایی‌ها، بارها اعتماد به آمریکا را سم مهلک برای کشور دانسته و تاکید کرده بودند که نظام جمهوری اسلامی به آمریکا اعتماد ندارد و مسئولان را از اعتماد به آمریکا در طول مذاکرات برحذر داشتند و درجلسات خصوصی و سخنرانی‌های عمومی به آنها تذکر داده بودند. چرا به تذکر رهبری عمل نکردند؟ حضرت آقا 20 فروردین 94 تصریح کردند «مطالبه ما از مسئولین این بوده که گفتیم به طرف مقابل اعتماد نکنید. به لبخند او فریب نخورید، به وعده‌ای که می‌دهد اعتماد نکنید، چون وقتی خرش از پل گذشت، برمی‌گردد و به ریش شما می‌خندد! اینقدر اینها وقیحند». 18 فروردین 95 نیز در دیدار نوروزی به مسئولان کشور تاکید کردند «من مکرّر در دوران همین مذاکرات هسته‌ای گفتم به آمریکایی‌ها نمی‌شود اعتماد کرد. حالاحرف‌هایی که می‌زنند، اظهاراتی که می‌کنند و عملکردی که نشان می‌دهند، کاملاً امضای آن حرفی است که بنده آن‌وقت می‌زدم؛ یعنی واقعاً نمی‌شود به اینها اعتماد کرد.» رهبر معظم انقلاب 11 مرداد امسال هم تصریح کردند«اینکه بنده سال‌ها دائم تکرار می‌کنم که با آمریکا مذاکره نمی‌کنیم، ولی بعضی‌ها می‌گویند آقا مذاکره که اشکالی ندارد، اشکال مذاکره این است آنچه را باید بدهی از شما می‌گیرد، امّا آنچه را باید بدهد، به شما نمی‌دهد؛ زورگویی می‌کند.»
6- وزیر امور خارجه در کمیسیون امنیت ملی گفته «اگر استراتژی خودم را دنبال می‌کردم، اکنون با مشکل مواجهه نمی‌شدم». انتظار است آقای ظریف با همان شجاعتی که این سخنان را بیان کرده، با همان شجاعت ترسیم‌کننده این استراتژی اشتباه را که برای ملت ایران هزینه و خسارت به‌بارآورده، به مردم معرفی کند و بگوید اولاً استراتژی طراحی شده از سوی چه کسانی به وزارت امورخارجه تحمیل شده است!؟ ثانیاً به مردم توضیح دهد که چرا زیر بار اجرای استراتژی تحمیلی رفته و از چه موضوعی نگران بوده که مجبور شده آبرو و اعتبار سی ساله خود را فدای اشتباهات دیگران کند تا اکنون با دستاورد هیچ و نقض عهد از سوی آمریکا روبرو شود؟
7-عمق تاسف قضیه اینجاست که آقای ظریف می‌گوید «به حرف جان کری اعتماد کردم و با صحبت و قول کری اظهارنظر کردم»!!! وی تاکید می‌کند «جان کری و ارنست مونیز به ما قول دادند اگر قانون داماتو (تمدید تحریم‌های ده ساله) به سنا برود جلوی آن را می‌گیرند»! فقط پاسخ همین یک سوال را بدهند که چرا جان کری و ارنست مونیز جلوی تمدید تحریم‌های قانون داماتو را نگرفتند؟!. صدها سوال دیگری که در ذهن مردم و کارشناسان وجود دارد و بارها بیان شده و آنها را به بزدلی و ... متهم کردند، بماند که مردم با فراست خود پاسخ را دریافته‌اند. آیا همین یک سخن وزیر امورخارجه کافی نیست تا در برابر آمریکا مواضعی محکم اتخاذ شود و بجای سخن گفتن از پیشران هسته‌ای که هیچ ربطی به برجام و نقض آن ندارد، اقداماتی که دبیر شورای امنیت ملی قبلا از مبهوت و پشیمان‌کننده بودن آنها خبر داده، در دستور کار قرار گیرد؟! در حالی که آمریکا بد قولی می‌کند آیا زمان آن فرا نرسیده دولت به قول خود عمل کند، آن‌گونه که رئیس‌جمهور در نامه خود به رهبر معظم انقلاب قول داده بود نقض بدعهدی آمریکا را بی‌پاسخ نخواهد گذاشت.
8-وزیر امور خارجه اگر آن روز به تذکرات مکرر رهبر معظم انقلاب مبنی بر گرفتن تضمین‌های لازم از دولت و کنگره و شخص رئیس‌جمهور آمریکا عمل کرده بود، قطعاً امروز به قول خودش با مشکل روبرو نمی‌شد و به اشتباه بودن راه رفته اعتراف نمی‌کرد. نیمه دوم بهمن 93 رهبر معظم انقلاب تذکر داده بودند «آنچه قرارداد بسته می‌شود بین مسئولین ما و بین طرف مقابل، باید روشن، واضح، غیر قابل تفسیر و تأویل باشد. این‌جور نباشد که طرف مقابل بتواند باز سر قضایای گوناگون، بهانه‌گیری کند، دبّه در بیاورد، کارها را مشکل بکند».
9- اینکه گفته شود جلسه محرمانه بوده و بخواهند با فضاسازی مردم را نامحرم تلقی کنند، آن‌گونه که اصل مذاکرات و برجام را از مردم کتمان کردند، با مهم‌ترین شعاری که در روزهای اخیر آقای رئیس‌جمهور از آن رونمایی کرد، یعنی حقوق شهروندی در تضاد است و باید به این تناقض نیز پاسخ دهند.
10- البته حامیان دولت و تیم رسانه‌ای آنها اعتراف قبلی وزیر امور خارجه در کمیسیون امنیت ملی را که در صحت آنها تردیدی نبود، تکذیب و دروغگویی توصیف کرده بودند تا از فشاری که از سوی افکار عمومی بر پدران معنوی و طراحان اصلی استراتژی مذاکرات هسته‌ای وارد شد، بکاهند. وزیر امور خارجه در یکی از جلسات قبلی کمیسیون امنیت ملی نیز سخنانی از جنس اعترافات هفته گذشته زده بود که به مذاق جریان لیبرال حامی دولت خوش نیامده و مثل امروز به جریان‌سازی رسانه‌ای روی آوردند. آقای ظریف در آن جلسه با اذعان به اینکه «مکالمه آقای روحانی با اوباما و مذاکرات طولانی با جان کری نابجا بوده»، چند روز بعد در صفحه فیس‌بوک خود هرچند با ابراز تاسف، تلویحاً آن را تایید کرد و نوشت: «یک ساعت و نیم بحث با نمایندگان در چند جمله خلاصه شده». در آن زمان نیز ابتدا سخنگوی وزارت خارجه اعتراف آقای ظریف را تکذیب کرد و بعد فضاسازی‌های سیاسی- رسانه‌ای آغاز شد.
11- در هر صورت نه تکذیب و نه فضا سازی رسانه - سیاسی و نه حتی بیان و تایید این سخنان نیز نمی‌تواند از مسئولیت سنگین دولت و پدر معنوی جریان لیبرال حامی دولت در قبال این عملکرد اشتباه و هزینه فراوان و جبران‌ناپذیری که برای ملت و نظام در پی داشته است بکاهد و آنان باید در محضر ملت پاسخگو باشند.
http://kayhan.ir/fa/issue/894/2
ش.د9503242