(روزنامه شرق ـ 1396/02/25 ـ شماره 2864 ـ صفحه 7)
هر دوره از انتخابات مختصات خاص خود را دارد و نمی‌توان گفت کدام دوره مهم‌تر است؛ اما در توضیح اهمیت این دوره، باید گفت بیش از اینکه اشخاص مورد بحث باشند، دو جریان فکری مقابل هم هستند و مردم باید بین این دو جریان فکری یکی را انتخاب کنند و آمادگی پذیرش هزینه‌های احتمالی آن را هم داشته باشند.
به عقیده من، آقای روحانی در دوره چهارساله ریاست‌جمهوری، فراتر از حد انتظار ظاهر شد. با اینکه چهار سال پیش هم من به آقای روحانی رأی دادم؛ اما آنچه از آتیه کشور می‌دیدم، این نبود و آنچه انجام شد فراتر از تصورم بود.
گاهی مطرح می‌شود که آقای روحانی تنها در حوزه سیاست خارجی و برجام موفق بوده؛ درحالی‌که من معتقدم ایشان در حوزه‌های گوناگون موفق بوده است. معتقدم دولت آقای روحانی در بسیاری از زمینه‌ها موفقیت‌های چشمگیری داشته است. در بخش بهداشت و درمان و انجام طرح سلامت، در بخش کشاورزی، در بخش روستایی و رفع نیازمندی‌های روستاییان، در بخش نفت و گاز و پتروشیمی، حمل‌ونقل و موارد گوناگون دیگر. کنترل تورم مسئله بسیار مهمی است که این دولت انجام داده است؛ تبعات منفی رکود نسبی را در مرحله کنترل تورم پذیرفته تا پس از آن، رونق اقتصادی را همراه با کنترل تورم آغاز کند. در واقع می‌توان سال ٩٥ را سال آغاز رونق اقتصادی همراه با کنترل تورم نامید.
فکر نمی‌کنم در دوره‌ای که مرحوم مصدق در راستای ملی‌شدن صنعت نفت گام برداشت، در کشور خودش تا این حد در مرکز هجمه قرار گرفته باشد. یک رئیس‌جمهور و یک دولت با هماهنگی‌ها و هدایت‌های لازم تلاش کردند و در یک بازی برد – برد، اقدامی انجام دادند که افراطی‌ترین جریانات جنگ‌طلب دنیا با آن مخالف بودند؛ اما موفق نشدند.
به نظرم مخالفت با برجام، ناشی از یک دعوای سیاسی است. حتی بحث‌های اقتصادی و معیشتی هم بهانه سیاسی دارد؛ یعنی برخی که در پی تصاحب قدرت هستند، یک روز احساس می‌کنند با طرح مسائل اقتصادی به این هدف می‌رسند و در نتیجه مدام از معیشت مردم دم می‌زنند؛ درحالی‌که اینان همان کسانی هستند که اگر دیروز به ایشان می‌گفتند معیشت مردم، می‌گفتند این بحث فرعي است و باید به مسائل ارزشی و معنوی پرداخت و به ما اتهام می‌زدند که دنبال مسائل مادی هستیم.
برجام، یکی از پرافتخارترین توافق‌های چند‌جانبه در تاریخ ایران است که این افتخار، از آنِ ملت و مسئولان ایران است. نباید آن را کوچک بشماریم. برادری می‌گوید ما نباید مسائل نیروهای مسلح یا توان موشکی را با مسئله کوچکی مثل برجام مقایسه کنیم؟ این دستاورد ملت است؛ چرا آن را کوچک می‌شمارید؟ نباید فراموش کنیم قبل از برجام چه بودیم و الان کجا ایستاده‌ایم.
یکی از مشکلات در مفاهمه بین دولت و مردم، این است که خیلی وقت‌ها با زبان مردم صحبت نمی‌کند. مثلا می‌گوید تورم ٤٠درصدی را تک‌رقمی کرده‌ایم. همه ملت ایران که کارشناس اقتصادی نیستند؛ بنابراین باید با مثال این را توضیح دهند. مثلا باید گفته شود تورم در ابتدای دولت روحانی ٣٥ درصد بوده است که اگر قرار بود ادامه پیدا کند، گوشت که الان کیلویی حدود ٣٥ تا ٤٠ هزار تومان است، می‌شد حدود صد هزار تومان و ده‌ها مثال از خوراک، پوشاک، مسکن، حمل‌ونقل و...؛ در این صورت مردم ساده‌تر درمی‌یابند که کاهش تورم یعنی چه؟ از آن طرف متوجه می‌شوند اگر افزایش یارانه شروع شود، آن وقت تورم دوباره برمی‌گردد. همچنان که از وقتی پرداخت یارانه شروع شد، قیمت ارز هم سیر صعودی گرفت. ابتدای سال ٩٠، دلار هزارو ٥٠ تومان بود و آخر سال ٩١ شد سه هزارو ٤٠٠ تومان و این افزایش بلافاصله در همه امور کشور تأثیر خود را گذاشت. من بارها به مسئولان دولتی هم گفته‌ام شما نتوانسته‌اید زحمات خود را برای مردم خوب تبیین کنید؛ یعنی زبان مردم را انتخاب نکرده‌اید.
شما مقایسه کنید یک طرف آقای روحانی است با آگاهی، توان مدیریتی و تجربیات اجرائی در سطوح مختلف، از پیش از انقلاب تا الان با مجموعه‌ای از نیروهای کارشناسی که ایشان را در دولت همراهی می‌کنند، طرف مقابل کدام‌یک از این پشتوانه‌ها را دارد؟ آگاهی کافی دارد؟ تجربه موفقی در گذشته و حال داشته است؟ کارشناسان قدرتمندی دارد؟ به نظر من، افراد معتدل جریان اصولگرا اگر جمع‌بندی کنند که در مقابل ازدست‌دادن چنین سرمایه‌ای چه سرمایه روشنی دارند، به این نتیجه می‌رسند که اجازه ندهند این اتفاق بیفتد.
بعضی از این کاندیداها اگر حرف‌های معقول‌تری می‌زدند - چه رئیس‌جمهور بشوند چه نشوند- شاید برخی از جریان‌های معتدل حمایتشان می‌کردند. در همین شهر تهران کارهای گوناگونی انجام شده که یا توجیه ندارد یا در اولویت نیست و چه بسا شبهه‌انگیز هم باشد. اگر بخواهند همین اقدامات را برای کل کشور انجام دهند که نه توجیه دارد و نه منبع مالی، کشور نابود می‌شود. همین مسائل برای مردم ذهنیت ایجاد می‌کند. شما همین طرح‌ها و بدهی‌هایی را که برای شهر گذاشتید توجیه کنید، بعد برای کشور برنامه بریزید.
در دولت قبل از آقای روحانی، کشوری که داشت در دنیا منزوی می‌شد، ایران بود. در دوره آقای روحانی، رژيمي که اگر اجازه می‌دادیم شاید به انزوای کامل کشیده می‌شد، اسرائیل بود. ما به دنبال چه هستیم؟ ما باید برای تأمین منافع ملی خودمان با دنیا و کشورهای اسلامی و عربی و به‌ویژه با کشورهای منطقه تعامل کنیم، تا اسرائیل نتواند برای به‌انزواکشیدن ما، با آنها همدست شود.
صنعت توریسم نیاز به روابط حسنه با کشورها و تأمین امنیت داخلی برای ایرانگردها دارد. با گسترش توریسم می‌توان درآمد حاصل از نفت را به درآمد دوم کشور تبدیل کرد. اگر صنعت توریسم در ایران به صورت جدی دنبال و احیا شود، درآمدزایی و اشتغال‌زایی قابل‌توجهی خواهد داشت، چراکه جاذبه‌های توریستی ایران در جهان کم‌نظیر است. نمی‌توان گفت می‌خواهیم درآمد کشور را بالا ببریم، اما اگر توریسم باعث تهاجم فرهنگی شود با آن مخالف هستیم. توریستی که به ایران سفر می‌کند می‌خواهد آثار تاریخی ایران را ببیند. توریست، تهاجم فرهنگی نمی‌آورد، بلکه برعکس، فرهنگ ایران را به خارج صادر می‌کند. تمام این مسائل، در سایه بهبود روابط با کشورهای خارجی به دست می‌آید.
برای من شفاف نیست که در قوه قضائیه، ایشان (رئیسی) چه اقدام مثبتی انجام داده است. در سازمان بازرسی، در دادستانی، در معاونت اول قوه قضائیه، در دادگاه ویژه روحانیت، چه کارنامه موفقی داشته است؟ اگر کاندیدای ریاست‌جمهوری تنها ایشان بود و من می‌خواستم رأی دهم، یک برگه سفید در صندوق می‌انداختم به خاطر اینکه هیچ شناختی از ایشان ندارم. درحال‌حاضر هم ایشان ادعاهایی دارد که من متوجه نمی‌شوم. حرف‌های ایشان را نمی‌فهمم. البته ممکن است عده‌ای هم با حرف‌های ایشان، دلخوش شوند، ولی من خیلی نگرانم.
اینکه ایشان (رئیسی) بگوید می‌خواهیم با فساد مقابله کنیم، خیلی خوب است، اما مهم‌ترین دستگاه مبارزه با فساد، قوه قضائیه است؛ نهایتا اگر دستگاه اجرائی هم متوجه فساد شود، به قوه قضائیه ارجاع می‌دهد. بنابراین اگر دستگاه قضائی خوب عمل کرده، پس فساد جمع شده و ایشان با چه‌چیزي می‌خواهد مبارزه کند؟ اگر هم فساد همچنان وجود دارد، پس ایشان در مسئولیتش در قوه قضائیه در مبارزه با فساد چه کرده است؟ آن آقا می‌گوید از زباله، برق تولید کردم، بعد مشخص شد که تنها چهار مگاوات برق تولید شده است، آیا این عملکرد است؟ بعد این‌گونه می‌خواهند کشور را اداره کنند؟
به‌عنوان جمله پایانی عرض می‌کنم که ان‌شاءالله در روز ٢٩ اردیبهشت، همگام با برادران عزیزم، دکتر جهانگیری و مهندس هاشمی‌طبا، برای سربلندی و عزت ایران به آقای روحانی رأی خواهم داد.
http://www.sharghdaily.ir/News/121372
ش.د9600225