(روزنامه اعتماد ـ 1396/04/27 ـ شماره 3857 ـ صفحه 2)
در ادامه اين خاطره آمده است: «پس از اتمام اين دوره، تا سال ۱۳۷۵ كه افتخار نمايندگي مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي را يافتم، مسووليتي نداشتم و براي كارهاي علمي به قم بازگشتم. در يكي از روزها كه براي زيارت به حرم حضرت معصومه سلام‌الله عليها، مشرف شده بودم، هنگام بيرون آمدن از حرم، شنيدم سه نفر از زوار با لهجه يكي از شهرستان‌هاي اطراف اصفهان در مورد من، به همديگر اين جمله را مي‌گويند: «اون روز كه كاري ازش ميومد نمي‌شد ديدش حالا كه ميشه ديدش كاري ازش نمياد». جمله‌اي ساده و البته بسيار پرمعنا و دقيق. اكنون كه خاطرات گذشته را مرور مي‌كنم از خود مي‌پرسم به راستي آيا اگر در جمهوري اسلامي يك روحاني، چه رسد ساير مردم، مي‌خواست در وزارت كشور با من به عنوان وزير كشور ديدار كند، به همان راحتي كه آيت‌الله پسنديده، در زمان پهلوي با وزير كشور ملاقات كرد، مي‌توانست؟ چه جمله زيبا و معناداري را به من گوشزد كردند، «اون روز كه كاري ازش ميومد نمي‌شد ديدش، حالا كه ميشه ديدش كاري ازش نمياد.» همچنين در بخش ديگري از اين متن عبدالله نوري توصيه‌هايي داشته و نوشته است: «فراموش نكنيم و به خاطر بسپاريم كه:
- رفتار مسوولان از ديد مردم پنهان نيست و براي هر يك براساس برداشت خود و نه خوشايند ايشان پرونده‌اي در ذهن دارند.
- رياست‌ها همانند عمر، به سرعت سپري شده، آنچه باقي مي‌ماند عملكرد و رفتار پسنديده و ناپسند ما است. چه بسيارند كساني كه رنج كار و تلاش براي مردم را تحمل كرده و دعاي خير مردم را پشت سر خود دارند و چه بسيارند كساني كه بدون توجه به مردم، بار خود را بستند و آه و ناله مردم و خسران اخروي و چه بسا دنيوي را همراه خود مي‌برند. شرايط خدمت به مردم، هديه‌اي الهي است كه هر كسي از آن بهره‌مند نمي‌شود و در عين حال آزموني است براي مسوولان تا چه كسي بتواند بهترين بهره‌برداري را از اين هديه الهي برده و از آزمون سربلند و پيروز بيرون آيد. چرا تا ديروز كه پست و مقامي نداشتيم همچون مردم عادي با ديگران برخورد مي‌كرديم و امروز كه به مقامي دست يافته‌ايم خود را تافته جدا بافته از مردم دانسته، گاه حتي جواب سلام مردم را هم با اكراه مي‌دهيم؟ آيا بهتر نيست با مردم و ارباب‌رجوع و حتي زير دستان خود به‌گونه‌اي رفتار كنيم كه همچون آيت‌الله پسنديده پس از ده‌ها سال، نام ما را به نيكي ببرند؟ اخلاق پسنديده و حسن معاشرت داشتن به گرايش سياسي بستگي ندارد. چه بسا افراد انقلابي كه پس از به قدرت رسيدن و در معرض امتحان قرار گرفتن از هر طاغوتي خشن‌تر، متكبرانه‌تر و خودخواه تر عمل كنند، همچنان كه در رژيم گذشته نيز مديراني بودند كه چونان «علي بن يقطين» در جهت خدمت به مردم گام برمي‌داشتند. از رياست‌ها به خود غره نشويم كه در پايان كار، هم پرونده اعمال و رفتار ما نزد مردم باز است و هم در درگاه عدل الهي كه هيچ سرّي بر او پوشيده نيست، بايد پاسخگو باشيم.»
http://etemadnewspaper.ir/?News_Id=80722
ش.د9601222