(روزنامه اطلاعات – 1396/04/24 – شماره 26767 – صفحه 2)
دو کلمه حرف حساب با منتقدان دولت
ماجرای
برجام در این دوسه سال اخیر دستاویز عجیبی در اختیار مخالفان و منتقدان دولت قرار داده
تا از هر فرصت و امکانی برای زدن ضربه به آن بهره بگیرند. این جریان متاسفانه از همان
ابتدا بنا را بر نقد غیرمنصفانه و افسانه‌پردازی و تردیدسازی نهاد. حال آن که برجام
از دو منظر سیاسی و فنی یا علمی می‌توانست نقد شود و این نوع نقدها قطعاً می‌توانست
به سود دولت و تیم مذاکره کننده و اصل قرارداد باشد. اما عناد و لجاج و فرهنگ حذف و
نفی، در یک گرایش عمدة سیاسی، نهادینه شده است.
به همین دلیل است که ابتدا آن قرارداد مهم و تاریخی را که نشانگر هوشمندی و مقاومت و هنرِ دیپلمات‌های ما محسوب می‌شود، قراردادی ذلّت بار و مشابه ترکمنچای و گلستان نامیدند. فارغ از این که سطح سواد مردم خیلی بالا رفته و امروزه بسیاری از مردم تاریخ خوانده‌اند و می‌دانند تفاوت برجام و ترکمنچای چیست و چه کسانی زمینه ساز ترکمنچای شدند و با افسانه و تحریک عواطف دینی و عوام‌فریبی، کشور را به ورطة جنگی نابرابر و فاجعه بار افکندند و بعد هم برای گریز از تبعاتش حاضر بودند به دولت روس صدها برابر باج و خراج بدهند و نهایتاً همانها یکی یکی قایم شدند و تا امروز از عرصه‌های سیاست و نبرد و تاریخ ناپدید شده‌اند.
حال
باید پرسید اگر برجام چنین قراردادی بود، چرا راستگراترین دولت آمریکا و اسرائیل تا
آن حد با آن مخالفند و در پی نقض و نابودیش خود را به آب و آتش می‌زنند؟ شما منتقدان
عزیز و دلسوز در مسیر مطلوب آمریکای ترامپ و اسرائیل و دولت وهابی سعودی چه می‌کنید؟
شما در روزهایی آرزوی فنای جسم و روح برجام را در شعر و شعارتان تکرار کردید و خامدستانه
در تریبون عید ملت تنزّل فرمودید که نماینده آمریکا در شورای امنیت کوشید متحدان اروپایی
و چین و روسیه را متقاعد کند که ایرانیان به دلیل آزمایش و بهره‌گیری عملیاتی از موشکهای
میان برد و دوربرد، قطعاً برجام را نقض کرده و فاتحة قرارداد را بخواند.
اما مشخص شد که دقت و قوّتِ برجام در جهت حفظ توان دفاعی و ظرائف حقوقی آن تا چه حد حافظ منافع ایران و سرداران ماست. برجام بزرگترین پشتوانه و حریم دیپلماسی را برای حفاظت از برنامه‌های دفاعی و دستاوردهای موشکی ایران فراهم ساخته است. آمریکایی‌ها منزوی و سوخته از خبطی که مرتکب شدند در برابر اجماع دولت‌هایی که برجام را امضا کرده‌اند، سرافکنده شدند. آیا این مبارزه با هژمونی آمریکا نیست؟ پس سکوت کنید و قدری هم از نعمت فکر بهره بگیرید تا بیش ازین بذر زیان و اختلاف بر زمین کشور پاشیده نشود.
در ادامة همین بحثها بود و خصوصاً در بحبوحة مناظرات و تبلیغات انتخاباتی این مدعا اشاعه شد که برجام هیچ دستاوردی نداشته جز واردات چند هواپیمای کم ارزش که قرار است توریست‌های فرنگی و ضدفرهنگی سوار شوند. وگرنه چرا سرمایه‌گذاران در صنایع اساسی و مهم نیامدند؟! چرا یک یورو سرمایه‌گذاری در صنایع نمی‌بینیم؟! و باز هم افسانه پردازی و غفلت از این همه موانع و مشکلات که برای رفع هرکدام باید جان کند و شکیب ورزید و دلسوزانه وقت صرف کرد!
خوب، حالا توتال آمده است. یکی از شرکت‌های بزرگ نفت اروپایی قراردادی با ایران بسته و ریسک تهدیدهای مالی و جرائم آمریکایی‌ها را هم نادیده گرفته تا دیگر شرکتها و سرمایه‌گذاران هم راهی ایران شوند؛ این آورده و نتایج بعدی آن می‌توانست صداقت منتقدان را نشان دهد اگر به نقد فنی و مشخص در جزئیات حقوقی و اقتصادی این قرارداد می‌پرداختند. اما متأسفانه چنین صداقت و آگاهی و دلسوزی در منتقدان مذکور نمی‌بینیم. داد و قال بیهوده بر سر اینکه استعمار بازگشته و منابع ایران را فروختند و چرا به شرکتها و قرارگاه‌های داخلی اعتماد نمی‌کنید و به عهد قجر برگشته‌ایم ووو… این است نهایت نقدهای عالمانه و آگاهی بخش مخالفان دولت! متاسفانه صدا و سیما به کارشناسان دولت امکان برابر نمی‌دهد وگرنه قاعدة انصاف آن است که منتقدان و پاسخگویان مناظره کنند و مردم داوری نمایند.
باری، مگر دوماه پیش نمی‌گفتید برجام به درد نمی‌خورد چون هیچ شرکت معظمی در ایران سرمایه‌گذاری نمی‌کند و از این نظر بی‌خاصیت است؟! حالا که آمده و می‌دانید که با چه دشواریهایی هم به این نقطه رسیده است، و این می‌تواند آغاز تحول در روابط اقتصادی با بسیاری از شرکتها و سرمایه‌گذاران بزرگ اروپایی باشد؛ چرا استقبال نمی‌کنید. لااقل به قاعدة «عیب می‌جمله بگفتی هنرش نیز بگوی» یک حسن هم بتراشید تا قدری مردم بیاسایند و شما را باور کنند. اندرز قدما را بشنوید و بدانید که تهدید و بی‌انصافی ابتدا مردم را نگران می‌کند. بعد می‌شنوند و پاسخ می‌دهند اما آخرسر عقلا ریش می‌جنبانند و عوام می‌خندند.
این بحث را مقدمه‌ای قرار داده‌ام برای بحث امنیت پایدار که خدای را شکر در کشور ما برقرار است و دوست و دشمن اقرار دارند که وطن عزیز ما در منطقه‌ای آشوب زده و ناامن، موقعیتی عزتمند و مستقل دارد. از خدا برای تمام برادران و خواهران مسلمان و دیگر ساکنان خاورمیانه طلب صلح و آرامش و امنیت می‌نماییم. اما در مورد ایران خطاست که تصور کنیم این امنیت و آسودگی بدون خردمندی و چاره جویی برای مشکلات داخلی، و صلح و تفاهم در منطقه، و تعامل با شرکای بین‌المللی پایدار خواهد ماند. همچنان که خطاست اگر دلیل این امنیت را به یک یا چند عامل محدود سازیم و از بقیه غفلت کنیم.
مسیری که عده‌ای در کشور ما طی می‌کنند خلاف این مصالح است. مشکلات داخلی و خارجی چنان است که تنها با وحدت همگانی و بسیج تمام عناصر داخلی و امکانات موجه بین‌المللی می‌توان افق توسعه و امنیت ایران را روشن کرد. نگارنده بر این باورم که برجام یک قرارداد هوشمندانه در جهت حفظ منافع ملی و افزایش چشمگیر ضریب امنیت در شعاع دیپلماتیک و برنامه‌های دفاعی میهن است. دلایل فراوان برای این مفروض وجود دارد. بدگویی‌ها و بی‌انصافی‌های داخلی برضد برجام چنان است که گاهی به شوخی پهلو می‌زند. هشدار و تذکار در برابر این جریان بی‌منطق لازم است. در اینجا فقط به نکات فوق بسنده می‌کنیم و درمی‌گذریم. در امتداد این یادداشت‌ها چندین عامل مخلّ امنیت را برخواهیم شمرد و امیدواریم با توجه و چاره جویی از این دامچاله‌های داخلی و خارجی گذر کنیم.
اگر قدرمردم و امکانات و فرصتهای جاری و آتی را بدانیم، از دل آتشی که دشمنان خارجی و آزمندان و خودبینان داخلی افروخته‌اند به سلامت خواهیم گذشت. به امید خدا.
ش.د9601469