آدمی هر چه خوب باشد، دیده نمی‌شود، اما نتیجه‌اش این است که تازه می‌شود رنگ خدا! خوی خدایی می‌گیرد و در مسیر او قدم برمی‌دارد. خداوند بنده‌اش را دوست دارد، اما وقتی نیکوکاری، یا انسانی برای رضایت او قدم برمی‌دارد و در قید و بند خودنمایی نیست، به او مقامی بلند و اجری عظیم هدیه می‌کند. رنگ و بوی خدا داشتن، بالاترین درجه مقام یک انسان است.