حجت‌الاسلام محسن مهاجرنیا: ما به لحاظ سیاسی وقتی به فقه نگاه میکنیم، به دو دسته تقسیم می‌شود: فقهی که به لحاظ سیاسی به‌صورت حداکثری، قائل به حضورِ فقه و حکومت اسلامی در همه ابعاد و زوایای زندگی انسان است؛ به گونه‌ای که همه حقوق شهروندی و شهریاری را پوشش می‌دهد. به این اصطلاح، «فقه حداکثری» می‌گویند؛ یعنی حداکثر قلمرو را برای فقه قائل بوده و بنا بر آن، فقه همه‌جا میتواند حضور پیدا کند. در مقابل یک سری می‌گویند فقه مدعیِ یک حکومت تمام‌عیار نیست؛ بلکه صرفاً متکفل اموری است که بر زمین مانده و ولی‌ای برای آنها وجود ندارد.... این نظریه را «فقه حداقلی» می‌گویند.