مشارکت در انتخابات بن‌مایه اصلی مردم‌سالاری و دموکراسی(در ادبیات غرب) است که جمهوری اسلامی ایران پرچم‌دار این مهم در جهان است. برگزاری 40 انتخابات در 45 سال نشان می‌دهد، انقلاب اسلامی از اراده مردم به‌وجود آمده و قدرت و اقتدار آن نیز برگرفته از مردم است[...]
مشارکت در انتخابات بن‌مایه اصلی مردم‌سالاری و دموکراسی(در ادبیات غرب) است که جمهوری اسلامی ایران پرچم‌دار این مهم در جهان است. برگزاری 40 انتخابات در 45 سال نشان می‌دهد، انقلاب اسلامی از اراده مردم به‌وجود آمده و قدرت و اقتدار آن نیز برگرفته از مردم است.
ادعاهای پوشالی
انتظار می‌رفت کشورهای غربی از جمله ایالات متحده آمریکا و سه کشور اروپایی(به ویژه فرانسه) که خود را مهد دموکراسی و آزادی در جهان مطرح می‌کنند، از ایران که دموکراسی واقعی را اجرا می‌کند، حمایت و کمال تشکر را داشته باشند؛ ولی مدعیان دموکراسی به دنبال به چالش کشاندن مردم‌سالاری در ایران از طریق تبلیغ بر مشارکت نکردن مردم در انتخابات هستند. اینکه در وضعیت کنونی غرب مدعی تلاش می‌کند سیاست برگزار نشدن انتخابات و مشارکت نکردن را در جمهوری اسلامی ایران اجرا کند، دربرگیرنده دو نکته اساسی است؛ یکی اینکه آمریکا و اروپا در ادعای داشتن دموکراسی و حمایت از آن صادق نیستند و خود نه تنها مظهر مردم‌سالاری به حساب نمی‌آیند؛ بلکه برای اجرا نشدن آن در دیگر کشورها نیز تلاش می‌کنند. حمایت از کشورهایی که حکومت سلطنتی و خودکامه دارند، دلیل دیگری بر فاصله دموکراسی در غرب است. دوم اینکه به نظر می‌رسد برگزاری انتخابات در ایران زنگ خطری برای غرب به شمار می‌آید. در واقع کشورهای مدعی غرب از آن ترس دارند که ایران الگویی برای جهان در موضوع «مردم‌سالاری» باشد؛ به گونه‌ای که وجود انتخابات در آمریکا (رأی الکترال) و برگزاری حداقلی انتخابات در اروپا زیر سؤال رود و دیگر آنها نتوانند با ادعای برقراری دموکراسی در دیگر کشورها دخالت کنند.
انتخابات و امنیت
امنیت ملی عرصه‌ای است که ثبات داخلی کشورها را در برمی‌گیرد که اگر آن مخدوش شود یا حفظ نشود، اقتصاد، سیاست، فرهنگ و... را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد و به نوعی امنیت زیر بنای توسعه همه‌جانبه یک کشور به شمار می‌آید. مردم نیز عامل اصلی و به نوعی متغیر مستقل امنیت ملی هستند. به عبارتی، امنیت ملی متغیر وابسته به حضور و مشارکت مردم در رویدادهای ملی‌ـ مذهبی هستند که تضعیف این حضور به معنای تضعیف امنیت کشور است. مشارکت نکردن نیز به نوعی تهدید امنیت انسانی به شمار می‌آید؛ چرا که درواقع به شکاف میان مردم و دولت و انسجام ملی منجر می‌شود و در این صورت است که دشمنان به‌راحتی می‌توانند امنیت کشور را خدشه‌دار کنند. بی‌جهت نیست که در مکتب کپنهاگ به صراحت اعلام شده است، مردم و دولت، مراجع اصلی امنیت هستند و در برخی از مکاتب روابط بین‌الملل از «امنیت انسانی» سخن گفته‌اند.
نکته بعدی این است که بسیاری تلاش می‌کنند از طریق گروه یا حزب و افرادی که مخالف اجرای یک سیاستی در کشور هستند، نهایت بهره‌برداری در ضربه زدن به امنیت و اقتدار را از طریق ایجاد شورش، فتنه و اغتشاش داشته باشند. بنابراین برای این افراد یا گروه و... برای اینکه حرف خود را به حکومت برسانند و در عین حال نیز به امنیت کشورشان ضربه نزنند، انتخابات بستر مناسبی است. به بیانی دیگر، انتخابات تدبیری است که می‌تواند جایگزین شورش، اعتراض و اغتشاش و حتی نافرمانی مدنی شود و مخالفان به سیاست‌های کشور از طریق انتخاب نمایندگان خود، رویکرد خود را به حکومت برسانند. در واقع کارویژه اصلی انتخابات، مشروعیت‌بخشی به نظام حاکمیت است که با گردش نقش میان نخبگان، شرایط را برای حفظ ثبات و امنیت ملی فراهم می‌آورد.
انسجام ملی و انتخابات
در عین حال که انتخابات را مظهر امنیت ملی معرفی کردیم، می‌توان از انتخابات به منزله یک تحول برای ایجاد انسجام ملی نیز سخن گفت. از این رو نبود انسجام ملی در کشور می‌تواند دشمن را نسبت به ضربه زدن به منافع ملی جسور کند. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد ایالات متحده و کشورهای همسو زمانی به دنبال عملیات‌های تروریستی و تحریم در ایران بودند که تصور نبود انسجام ملی در ایران را داشتند. برای نمونه، آمریکا در مهر 1389 دستور اجرایی ۱۳۵۵۳ را با عنوان نقض حقوق بشر و مشخصاً به علت فتنه سال ۱۳۸۸ صادر کرد و تعدادی از ایرانیان را در فهرست تحریم گذاشت. در گام‌های بعدی بانک مرکزی ایران و خرید نفت خام از ایران طی «قانون اختیارات دفاع ملی برای سال مالی ۲۰۱۲» تحریم شد و در «قانون آزادی و مقابله با ایران» وضعت سخت‌تری بر همکاری با نظام بانکی ایران، افراد و نهادهای تحریم شده ایرانی ایجاد شد. بنابراین، بی‌جهت نیست که «هانتینگتون» نظریه‌پرداز آمریکایی اذعان می‌کند مشارکت در انتخابات به‌دلیل افزایش ضریب حکمرانی خوب، می‌تواند به ایجاد فرصت‌های جدید برای تثبیت نظام تبدیل شود.
با توجه به مباحثی که گفته شد، باید به علل تأکید رهبر معظم انقلاب بر انتخابات پرشور پی برد و فهمید معظم‌له از دل انتخابات به دنبال به چالش کشاندن سیاست‌های ضدایرانی محور عبری‌ـ غربی هستند.