بهره‌مندی از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های داخلی برای حل مشکلات و معضلات یک کشور ضرورتی بدیهی بوده و از اصول اولیه حکمرانی است؛ اما در فرآیند تبلیغات و جنگ روانی با هدف اولیه و بیگانه‌‌سازی جوامع مسلمان از فرهنگ و ارزش‌های ملی و دینی، گاهی این امر بدیهی و واجب به کنار نهاده می‌شود و مسئولان یک کشور خود مبلغ وابستگی به بیگانه می‌شوند. این ترفندی است که استعمارگران در طول قرون متمادی گذشته بر سر ملت‌های به اصطلاح خودشان جهان سومی به ویژه اسلامی آورده‌اند؛ اما به برکت حرکت امام راحل و آگاهی و بیداری مردم ایران در سال 1357 این مسیر در ایران اسلامی مسدود شده است. اگرچه مبارزه همچنان ادامه دارد و غرب در پرتو جنگ ترکیبی و شناختی جدیدی که در این سال‌ها راه انداخته است و با توسل به نظریات استعماری جدید می‌کوشد این موضوع بدیهی را طرح و بزک کند. بنابراین، یکی از موضوعاتی که باید مورد توجه قرار بگیرد و همگان آن را مطالبه و با شیوه‌های گوناگون آن را تبیین کنند، مسئله توان و ظرفیت داخلی برای حل مشکلات به‌وجود آمده در کشور است. اقتصاد ایران به منزله یکی از کشورهای در حال توسعه در چند سال اخیر شرایط مساعدی را تجربه نکرده است. به گواه نهادهای معتبر و مورد تأیید بین‌المللی با اینکه کشورمان به لحاظ دارا بودن امکانات بی‌نظیری، همچون نفت و گاز، معادن، دریا، جنگل، موقعیت جغرافیایی استراتژیک، جمعیت جوان و تحصیل کرده و ماهر و... یکی از کشورهای با تراز بالای جهان شناخته می‌شود، اما متأسفانه در شاخص‌های مهمی، همچون رشد اقتصادی، مهاجرت مغزها، میزان تورم، بیکاری، ارزش پول ملی و... اصلاً در جایگاه مطلوبی قرار ندارد. ایمان به توانمندی جوانان این مرزوبوم عامل پیشرفت بی‌منت و طی کردن پله‌های ترقی کشور بوده است. پیشرفت در صنعت هسته‌ای، امور پیچیده نظامی و موشکی به واسطه اعتقاد به جوانان نخبه این مرزو بوم میسر شده و مبتنی بر توانایی‌های علمی و ایمانی آنها بوده است که در این بخش‌ها به شکل فزاینده‌ای شاهد ارتقای قدرت کشور در چانه‌زنی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی هستیم. در شرایطی که بیگانگان با تحریم همه‌جانبه، صادرات نفت خام و درآمد ارزی کشور را دچار اختلال کرده‌اند و به دنبال فرصت هستند تا از هر ضربه‌ای به پیکر کشور عزیزمان ایران استفاده کنند، اتکا به ظرفیت‌های داخلی می‌تواند عامل اصلی برون‌رفت از این مشکلات باشد و کشور را به رشد و توسعه مطلوب برساند. البته این به معنای بستن درب‌های کشور به روی تجارت و مراوده با کشورهای دیگر نیست، بلکه صحبت بر سر استفاده بهینه از امکانات و ظرفیت داخلی کشور است. رهبر معظم انقلاب در تاریخ 1396/6/30 درباره تکیه بر توان داخلی فرمودند: «مسئله پرداختن به دست‌های داخلی برای حل مشکلات کشور باید جزء واضحات و بینات فکری مردم بشود. باید اینقدر این گفته بشود، استدلال بشود، تبیین بشود، تکرار بشود که به‌صورت یک گفتمان قطعی دربیاید... از بیگانه‌ها کاری برنمی‌آید. من نمی‌گویم با دنیا قطع رابطه کنید... لکن بحث من این است که ما پای قدرتمند و طبیعی خودمان را با عصای بیگانه عوض نکنیم.»