یکی از مهم‌ترین توصیه‌های قرآن کریم انتخاب راه و روش درست زندگی است. دستور قرآن این است که با نگاهی درست و نیتی خالص به هر چیزی نگاه کنیم و در برابر حقایق تسلیم محض باشیم. این تسلیم بودن هم شرط مسلمانی است و هم شرط زندگی سعادت‌مندانه، همراه با آرامش و آسایش؛ بسیاری از اوقات انسان‌ها به‌واسطه نداشتن ایمان، نگاه درست و صداقت، حقایق را تکذیب می‌کنند و روشی غیرانسانی را برای زندگی خود پیش می‌گیرند؛ «چه بسا كسانى‌كه كافر شدند آرزو كنند كه كاش مسلمان بودند.»(حجر/2) تکذیب‌کنندگان به مرور دچار خطاهای بزرگ می‌شوند و نگاه‌شان به هر چیزی با تردید، منفی‌نگری و ترس همراه می‌شود. کسی‌که هر چیزی را منکر می‌شود، نمی‌تواند زندگی آرامی داشته باشد و در تیره‌بختی تا آخر عمر ادامه می‌دهد. زمانی انسان بیدار می‌شود که دیر است و راهی برای بازگشت وجود ندارد؛ زیرا دارایی، توانایی، سلامتی، فرصت و همه داشته‌ها و امکاناتش از دست رفته و قدرتی ندارد که بخواهد کاری را از نو شروع کند!(احقاف/25ـ29) خداوند در آیه‌ای دیگر حال این افراد را ذکر کرده و می‌فرماید: «وَلَوْ تَرَى إِذْ وُقِفُوا عَلَى النَّارِ فَقَالُوا يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ»؛ اگر آنها را در آن روز كه در برابر آتش نگاه‌شان داشته‌اند بنگرى، مى‌گويند: اى كاش ما را باز گردانند تا آيات پروردگارمان را تكذيب نكنيم و از مؤمنان باشيم.(انعام/27) اینکه برخی افراد هر چیزی را تکذیب می‌کنند و آیات الهی و نشانه‌هایی که حق را نمایان می‌کنند، نمی‌بینند به نوعی با خودشان و عقل‌شان و فطرت‌شان لجبازی می‌کنند. آنها از مسائل خرد و کوچک تکذیب کردن‌شان را شروع می‌کنند و به مرور در موضوعات مهم و حیاتی هم در قامت یک تکذیب‌کننده ظاهر می‌شوند. بسیاری از افراد ابتدا در مسائل سیاسی و فرهنگی و اتفاقات جامعه به انکار حقایق دست می‌زنند، ولی با گذشت مدتی به انکار خداوند هم می‌رسند. انسان‌ها در این دنیا به دو دسته تقسیم می‌شوند: «مصدقین» و «مکذبین»؛ مکذبین کسانی هستند که وحی الهی و پیامبران را انکار می‌کنند و آیات الهی را تکذیب می‌کنند: «كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَكَذَّبَ بِالصِّدْقِ»؛ مصدقین کسانی هستند که پیامبران و آیات الهی را تصدیق می‌کنند و به آنها ایمان دارند «جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ»؛ عاقبت تکذیب‌کنندگان آیات الهی در قرآن به‌صورت واضح ذکر شده است.
تكذيب آيات الهى به‌معناى انكار حقايق و دروغ دانستن آيات خداوند است. در قرآن كريم، بيش از 200 آيه به موضوع تكذيب پرداخته است. اين آيات به موارد گوناگون اشاره می‌کنند، از جمله تكذيب آيات الهى، انکار حق، انکار بعثت انبيا و مرسلين، انکار قرآن، تکذیب سخن راست خداوند، نعمت‌هاى الهى، لقاى الهى، لقاى آخرت، روز جزا و پاداش نيكوتر؛ تكذيب انبيا و پيامبران نيز از شيوه‌هاى مخالفان انبيا بوده است. تكذيب آيات الهى موجب انحراف از خدا و توحيد، انحطاط، پشيمانى آخرتى، حبط عمل، خروج از زمره مؤمنان، زيان‌كارى، غوطه‌ورى در ظلمت، محرومیت از آيات خدا، محرومیت از بركات آسمانی، محرومیت از بهشت، محرومیت از رستگاری و محرومیت از هدایت منجر می‌شود. تكذيب انسان‌ها از آيات الهى، ظلم و انحراف را در خود دارد. قرآن این افراد را مستحق عذاب و پاداش می‌داند.