هر کس از تنهایی بگریزد و خلوت با خداوند را خوش ندارد و با مردم انس گیرد و به آنها امیدوار باشد، سلامت از او دور می‌شود. هر کس از عمل خود زیاد سخن بگوید، معلوم است که عملش اندک و سخنش زیاد است که فایده‌ای به خلق از سخن زیاد نرسد و هر کس سخنش اندک باشد، معلوم است که به عملی بزرگ مشغول است و هر کس از خدا بترسد و او را شاهد گیرد، زبانش کوتاه و گنگ می‌شود؛ چون حق‌تعالی بنده‌اش را اهل عمل و پرهیزگاری دوست دارد.
تذکره‌الاولیاء