پرونده انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی با شناخت 45 نماینده دیگر خود بسته شد و حالا همه منتظر هفتم خردادماه هستند تا ببینند مستأجران جدید مردم ایران در خانه ملت چگونه بار امانتی را که بر دوش آنها قرار گرفته، به مقصد می‌رسانند. ادای این امانت، به ویژه در این مقطع زمانی که اقتصاد و فرهنگ کشور از یک سو آماج جنگ شناختی دشمنان و توطئه‌ها و حملات بدخواهان این مرز و بوم است و از سوی دیگر زمینه و امکان جهش‌های سرنوشت‌ساز و شیرین فراهم است، اهمیتی دوچندان می‌یابد و ایفای وظایف نمایندگی را از هر زمانی سخت‌تر و حساس‌تر می‌کند.
مجلس در رأس امور است و اگر نمایندگان آن بر مدار وظایف قانونی خود حرکت کنند و صادقانه به عهدی که با موکلان خود بسته‌اند، وفادار باشند، امور کشور به سمت صلاح و سداد پیش خواهد رفت و همه با عمق وجود، اثرگذاری مثبت مجلس در پیشرفت کشور را احساس خواهند کرد. به تعبیر حکیمانه رهبر معظم انقلاب، «آن که می‌تواند مجلس را در این جایگاه شایسته بنشاند، شما نمایندگان محترمید. آنگاه که نمایندگان مجلس با شناخت درست از شرایط و اولویت‌های کشور و با کارشناسی و با حضور فعال و منظم و با پاک‌دستی و امانت‌داری، وظیفه قانون‌گذاری و دیگر وظایف خود را انجام دهند، مجلس، نقطه امید مردم و نقطه اتکای مجریان، و به معنی حقیقی، در رأس امور کشور خواهد بود و چنین مجلسی در رساندن کشور به هدف‌های والا، سهم بسزا خواهد داشت.»(۱۳۹۹/۳/۷)
حال سؤال این است که کدام مجلس در رأس امور قرار دارد؟ تجربه چهل و چند ساله نظام مقدس جمهوری اسلامی و آمد و رفت دولت‌ها و مجالس گوناگون نشان داده است که هرچقدر مجلس به عنوان نهاد قانون‌گذاری و نظارتی نظام، قوی‌تر باشد و این قوت در خروجی مصوبات آن دیده شود، امکان حرکت پیشرفت و بن‌بست‌شکنی در همه ارکان کشور بیشتر و بهتر فراهم می‌شود. معنا و مفهوم «مجلس قوی» هم در ویژگی‌هایی، همچون بنیه کارشناسی قوی، دوری از فساد و شائبه‌های فسادآلود، ورود به موقع و دلسوزانه به مسائل مردم و نظارت بی‌ملاحظه در عین تعامل هوشمندانه قابل تحقق است. برخی اقدامات در نخستین مجلس بعد از پیروزی انقلاب اسلامی دیده شد که نمونه کنش‌گری به موقع و مسئولانه آن در ماجرای رأی به بی‌کفایتی سیاسی بنی صدر و جریان نفوذی و نیز در پیگیری طرح‌ها و لوایح مورد نیاز مردم در آن شرایط حساس ابتدای انقلاب دیده شد.
از منظر رهبر معظم انقلاب، مجلسی در رأس امور است که «همه آنچه در نظام اسلامی برجسته و شاخص است، باید در مجلس تبلور و انعکاس یابد؛ ایمان، شجاعت، پیشگامی، ایستادگی بر مبانی نظام، ایستادگی در برابر دشمنان، روزآمدی و نوآوری، وحدت و انسجام ملی، کار و تلاش فداکارانه، به میدان آوردن همه ظرفیت‌های فردی و جمعی، نشانه‌هایی است که می‌توان یک مجلس موفق را با آن شناسایی کرد.»(۱۳۹۱/۳/۷)