مناجات با امام حسین(ع)
نیست دردی کشنده‌تر ز فراق
استخوان آب می‌کند مرفاق
غم دوری تو مصیبت شد
شده‌ام با همه به جز تو عیاق
عمری از دیدن تو محرومم
گله از چه؟ ندارم استحقاق
از گناه زیاد خسته شدم
شده پرونده‌ام پر از اوراق
اشک چشم مرا دو چندان کن
چونکه محتاج گریه‌اند عشاق
اکفیانی غریب و تنهایم
وانصرانی شدم به تو مشتاق
دل به دل راه دارد آقا جان
دل به هم بسته‌ایم بی‌اغراق
نمک روضه مرا بفرست
روزی‌ام دست توست یا رزاق
سحری روبروی شش گوشه
دست من را بگیر بین رواق
ای ضریح حسین دلتنگم
برسان ناله مرا به عراق
رضا دین‌پرور
منافقان در لحد
به مناسبت پنجم مرداد، روز عملیات مرصاد
بدانند بی‌غیرتان خبیث
که این مملکت مهد عشق علی است
رژیم ستمکار بعث عراق
به همراهی اهل کفر و نفاق
به امر ابرجانیان شرور
خداناشناسان مست از غرور
طمع کرد بر خاک ایران پاک
به سر داشت تاراج این آب و خاک
همی در نوردید صحرا و دشت
به نیروی خود سخت مغرور گشت
به مرد و زن و بی‌گنه تاختند
ز بس کشته‌ها پشته‌ها ساختند
به خشم آتش کینه افروختند
زن و مرد و خرد و کلان سوختند
از این آتش کینه بی‌امان
نماند از نشاط و سلامت نشان
منافق صفت‌های بی‌دین پست
که بودند از کینه مغرور و مست
به تشویق صدام پست و لعین
طمع کرده بر خاک این سرزمین
به دل تخم جور و فتن کاشتند
و تسخیر ایران به سر داشتند
به سر پروردیدند فکر عبث
به دل بودشان فتح ایران هوس
خدا اندرین عرصه بی‌امان
عنایات خود داد بر ما نشان
اهالی نیرنگ و مکر دروغ
شد آمال‌شان باطل و بی‌فروغ
تنیدند با دست خود تورشان
کمینگاه مرصاد شد گورشان
تنوری که از جنگ افروختند
خود اول به سختی در آن سوختند
چنان سوخت اجساد ناپاک‌شان
ز تاریخ هم محو شد نام‌شان
نبردی نفس‌گیر و دشمن‌شکن
که زد ریشه خائنان وطن
به آنان که با یورشی چشمگیر
فتادند در روبهان همچو شیر
به پیکار جانان‌شان تا ابد
نفاق و منافق شد اندر لحد
ز مرصاد در هشت فصل جنون
بت کفر الحاد شد سرنگون
علیرضا غضنفری از شاعران رزمنده و جانباز دفاع مقدس