در کشور ما بر اساس آمارها بیش از 400 میلیارد دلار در عرصه‌های گوناگون، از صنعت نفت گرفته تا خطوط ریلی و...، به سرمایه‌گذاری نیاز دارد، که اگر دولت بتواند اعتمادزایی کند و سرمایه‌های مردم که در قالب مختلف (دلار و ارز، طلا و...) حجم قابل‌توجهی را دربرمی‌گیرد، می‌تواند تحولی شگرف در عرصه تولید و رشد اقتصادی و جهش تولید ایجاد کند.
منطبق با فرهنگ اسلامی‌ـ ایرانی، مردم باید نسبت به مجاری کسب درآمد و نحوه هزینه آن بسیار حساس باشند. از این منظر مردم باید برای‌شان بسیار مهم باشد که از راه صحیح درآمد کسب کنند و کسب درآمدشان همراه با زحمت، انتفاع دیگران و خلق ارزش‌های مفید و واقعی باشد. به عبارت دیگر، مردم برای درآمدهای خود اثرات وضعی قائل باشند و اگر درآمدی عایدشان می‌شود که از مجاری زحمت و تولید نیست، نسبت به تأثیرات آن در زندگی و سلامت اخلاقی خودشان آگاه باشند.
متأسفانه، امروزه آنچه برای مردم اهمیت دارد، کمیت درآمد است، نه کیفیت آن. همه خواهان این هستند که درآمدهای سریع، زیاد و بی‌زحمت کسب کنند و این فکر ناصحیح در جامعه کنونی ما مستقر است. بنابراین، مردم باید فرهنگ اقتصادی خود را اصلاح کنند. فعالیت‌های نامولد و مزاحم در اقتصاد ما نه‌تنها قبحی ندارد؛ بلکه به دلیل درآمدهای بالا، از منزلت بالایی هم برخوردار است. باید فرهنگ کار، تولید و کسب درآمد صحیح بر جامعه سایه افکنده و فرهنگ فعالیت نامولد تضعیف شود.
متأسفانه، در جامعه امروزی ما بسیاری از مردم این باور را ندارند که می‌توانند در حوزه اقتصادی اثرگذار باشند و خود را فقط یک کارمند ساده و یک مصرف‌کننده صرف می‌شناسند. اگر این باور در مردم تغییر کند، در آن صورت به‌جای اینکه در کشور تنها چند فکر به دنبال ایجاد نوآوری و کسب‌وکار جدید باشند، به تعداد مردم کشور فکر نوآور وجود دارد که می‌خواهد باری از روی دوش اقتصاد کشور بردارد. با داشتن روحیه ایفای نقش در اقتصاد کشور در بین مردم، می‌توان انتظار داشت که مردم اقتصاد کشور را از خودشان بدانند و به‌جای نگاه به دولت‌ها به توانایی خودشان نگاه کنند. این اولین گام برای مردمی‌سازی اقتصاد است[1].
مردم وظیفه دارند از کالای ایرانی و تولید داخل حمایت کنند، ولو کالای ایرانی کیفیت کمتری داشته باشد. در واقع، باید نسبت به تولیدات داخل احساس مسئولیت کنند. ما اگر می‌خواهیم تولید کشور افزایش یابد و کسب‌وکارهای داخلی به کار خود ادامه دهند و نیروی کار ایرانی سر کار باشد، باید برای کالاها و خدمات تولیدی آنها تقاضا ایجاد کنیم. حال وقتی خود مردم ایران حاضر به استفاده از کالاهای داخلی نیستند، چه انتظاری وجود دارد که تولیدات ایرانی تعطیل نشوند!
در بخش مصرف نیز باید از اسراف و اشرافی‌زدگی پرهیز شود. مصرف بی‌رویه و اسراف‌زدگی به ایجاد تقاضای کاذب در بازار و تحمیل هزینه‌های اضافی بر اقتصاد و مردم منجر می‌شود.
نیاز به سرمایه یکی از نیازهای اساسی شروع فعالیت اقتصادی است. راهکاری که به‌وسیله آن مردم می‌توانند خود این مشکل را حل کنند، ایجاد صندوق‌های کوچک محله‌ای و فامیلی است که اعضای صندوق در حد توان سرمایه بیاورند و متقاضیان طرح‌های توجیهی خود را به صندوق بدهند. شورای صندوق با بررسی آنها به‌اندازه موجودی صندوق به طرح‌های برتر تسهیلات بدهد. در این نوع تأمین مالی باید سرمایه‌گذاران در سود و زیان شریک شوند[2].
منابع:
[1]. رفیعی، جواد، حذف موانع اقتصاد مردمی، راهگشای مشکلات اقتصادی کشور http://principles.qasd.ir/articles/322
[2]. رفیعی، جواد، حذف موانع اقتصاد مردمی، راهگشای مشکلات اقتصادی کشور http://principles.qasd.ir/articles/322
منبع: پرسمان شماره 13