وظيفه پوشش كه اسلام براى زنان مقرر كرده است، به معناى این نيست كه از خانه بيرون نروند. زندانى كردن و حبس زن در اسلام مطرح نيست. در برخى از كشورها، مانند ايران قديم و هند چنين مسائلی وجود داشته است، ولى در اسلام وجود ندارد.
پوشش زن در اسلام اين است كه زن در معاشرت خود با مردان بدن خود را بپوشاند و جلوهگرى و خودنمايى نکند. آيات مربوطه همين معنا را ذكر مىكند و فتواى فقها هم مؤيد همين مطلب است و حدود اين پوشش در قرآن و منابع سنت آمده است. در آیات مربوطه لغت «حجاب» به كار نرفته است. آياتى كه دراین‌باره هست، چه در سوره مباركه نور و چه در سوره مباركه احزاب، حدود پوشش و تماس‌های زن و مرد را ذكر كرده است، بدون آنكه كلمه «حجاب» را به کار برده باشد.
بی‌تردید، اسلام برخلاف جوامع مدرن غربی و نیز غرب‌زده‌های هوس‌باز، طرفدار برچیده شدن خودنمایی زنان در جامعه است. اسلام مخالف ورود زنان به مسابقه بی‌پایان در نشان دادن اندام خود و تحريك شهوات و هوس‌های آلوده مردان است؛ از این رو حجاب جزئى از اين برنامه در مقابله با بهره‌کشی ظالمانه از زنان به شمار می آید. اسلام می‌گوید کامیابی‌های جنسى، اعم از آميزش و لذت‌گیری‌های سمعى و بصرى و لمسى مخصوص به همسران است و به جز آن گناه و مايه آلودگى و ناپاكى جامعه است.
باید اذعان کرد، فلسفه حجاب موضوع مكتوم و پنهانى نيست، زيرا برهنگى زنان پيامدهايى، همچون تحریک دائم مردان، به ویژه جوانان را در پی دارد؛ تحريكى كه سبب كوبيدن اعصاب آنها و ايجاد هیجان‌های بیمارگونه عصبى و گاه سرچشمه امراض روانى می‌شود. حال آنکه اسلام می‌خواهد مردان و زنان مسلمان روحى آرام و اعصابى سالم و چشم و گوشى پاك داشته باشند، و این یکی از فلسفه‌های حجاب است.
منبع: پرسمان شماره 14