نشریه اکونومیست نوشت؛ مدیران بانک‌های مرکزی کشورهای غربی از شادمانی و برگزاری جشن- بابت دستاوردهای اخیر خود- پرهیز کرده‌اند. این مدیران به خوبی می‌دانند که مصرف‌کنندگان و بنگاه‌های اقتصادی که هنوز هم تحت تأثیر بالاترین تورم از دهه ۱۹۷۰ به بعد قرار دارند، قدر آن‌ها را نمی‌دانند. با این حال، در خلوت، بسیاری خوشحال هستند. به نظر می‌رسد که نتایج افزایش شدید هزینه‌های وام دهی در دهه‌های اخیر- که صندوق بین‌المللی پول آن را سخت‌گیری بزرگ می‌نامد- بهتر از آن چیزی بوده که انتظارش را داشتند. در واقع تحت تأثیر این حرکت تورم جهانی به سطوح راحت‌تری کاهش یافته است. دستاورد بهتر از آن هم این که این کاهش آسان تورم بدون افزایش شدید نرخ بیکاری یا مقابله با رکود اقتصادی محقق شده است.
اما با این حال با کاهش تورم در حال حاضر معضلات جدیدی در افق اقتصادی پیش‌رو پدیدار شده‌اند. نکته قابل توجه این که این مشکلات و معضلاتی که پیش‌بینی می‌شود، در دو طرف اقیانوس اطلس تفاوت‌های اساسی با هم دارند. سیاست‌گذاران اروپایی که با پدیده یک موج جدید تورم دست و پنجه نرم می‌کنند، اکنون با این نگرانی مواجه هستند که مبادا شاهد بازگشت یک مشکل آشناتری باشند.
در واقع در چشم‌انداز اقتصادی اروپا احتمال بازگشت یک تورم بسیار بسیار پایین و حتی تورم منفی به شدت پررنگ است. دلیل این نگرانی هم این است که رشد اقتصادی این قاره به طور فزاینده‌ای ضعیف شده و به نظر نمی‌رسد که به این زودی هم شاهد تغییر چندانی در این زمینه باشیم. هم‌زمان، در آن‌سوی اقیانوس اطلس، اما، بانک مرکزی آمریکا در حال متوجه شدن این موضوع است که اگرچه پیشرفت‌های زیادی در مقابله با بالاترین تورم چند ده سال اخیر داشته، اما تورم هنوز و هم‌چنان بالاتر از آن چیزی است که هدف اتخاذ سیاست سخت‌گیری بزرگ بوده. با این حال اقتصاد این کشور در حال رونق است- و از این نظر کاملاً متفاوت از اروپا به نظر می‌رسد.