در روزهای اخیر، دونالد ترامپ جونیور، فرزند دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا با انتشار پیامی در توئیتر، حمایت کامل خود را از موضعی که علیه حضور نئومحافظه‌کاران و جنگ‌طلبان در دولت جدید آمریکا اتخاذ شده است، اعلام کرد. در واکنش به توئیت «دیو اسمیت» یکی از مجریان و حامیان برجسته ترامپ که خواهان «توقف پومپئو» و مقابله با حضور تمامی نئومحافظه‌کاران و جنگ‌طلبان در دولت آینده ترامپ شد، دونالد ترامپ جونیور با تأکید بر «100 درصد موافقم» همبستگی خود را با این موضع ضد جنگ‌طلبی و سیاست‌های نئومحافظه‌کارانه ابراز کرد.
ترامپ جونیور با حمایت از جنبش توقف ورود سیاست‌مدارانی نظیر پومپئو و دیگر چهره‌های نئومحافظه‌کار و جنگ‌طلب، موضعی اتخاذ کرده که به‌طور ضمنی در مخالفت با سیاست‌های مداخله‌جویانه و نظامی‌گری شدید در آمریکا است. او با اعلام این موافقت و حمایت، نشان می‌دهد که نسل جدید سیاست‌مداران و حامیان ترامپ به دنبال دوری از دیدگاه‌های جنگ‌طلبانه است که در گذشته به سیاست خارجی آمریکا آسیب زده است.
ترامپ جونیور با بیان عباراتی همچون «من پای کارم» تأکید می‌کند که به صورت فعالانه از جنبش‌های ضد جنگ‌طلبی و تلاش برای حذف نئومحافظه‌کاران از ساختار قدرت حمایت می‌کند. او و حامیان این دیدگاه معتقدند که سیاست‌های جنگ‌طلبانه و مداخله‌جویانه، جز فاجعه برای آمریکا و جهان چیزی به همراه نداشته است و به دنبال قطع دخالت‌های نظامی بی‌پایان هستند.
آینده رویکردهای دولت احتمالی ترامپ
این موضع ترامپ جونیور حاکی از تمایل نسل جدید محافظه‌کاران آمریکا به سمت سیاست‌های واقع‌بینانه‌تر و پرهیز از درگیری‌های بی‌مورد است که در دوران گذشته به‌عنوان یکی از ویژگی‌های نئومحافظه‌کاران شناخته می‌شد. در صورتی که این دیدگاه در دولت احتمالی ترامپ نیز غالب شود، می‌توان انتظار داشت که از ورود چهره‌های جنگ‌طلب به دولت جدید جلوگیری و سیاست‌های متعادل‌تر و غیرمداخله‌جویانه‌تری در پیش گرفته شود.
مواضع دونالد ترامپ جونیور علیه نئومحافظه‌کاران و جنگ‌طلبان، انعکاسی از تغییرات قابل‌توجه در نگاه محافظه‌کاران جدید آمریکاست که بر عدم مداخله در کشورهای دیگر و تمرکز بر سیاست‌های داخلی و منافع ملی تأکید دارد. اگر این سیاست در دولت جدید آمریکا به اجرا درآید، می‌توان انتظار تغییرات عمده‌ای در سیاست خارجی این کشور داشت که در تضاد با دیدگاه‌های نئومحافظه‌کاران و جنگ‌طلبان خواهد بود.
آیا واقعا دوره دوم ترامپ می‌تواند به شعار «عدم ورود جنگ‌طلبان» عمل کند و آیا تفاوتی با دوره اول خود خواهد داشت؟
بررسی امکان‌پذیری و تغییرات احتمالی در دوره دوم ترامپ
با توجه به اظهارات دونالد ترامپ جونیور و حامیان جدید ترامپ علیه نئومحافظه‌کاران و جنگ‌طلبان، سوال کلیدی این است که آیا در صورت انتخاب مجدد دونالد ترامپ، دولت او واقعا از ورود چهره‌های مداخله‌جو و جنگ‌طلب جلوگیری خواهد کرد؟ و آیا این دوره با دوره اول ترامپ متفاوت خواهد بود؟ پاسخ به این پرسش‌ها به چند عامل کلیدی وابسته است:
1- تجربه و درس‌آموزی از گذشته
در دوره اول ترامپ، گرچه او با شعار «اول آمریکا» و تمرکز بر سیاست‌های داخلی به قدرت رسید؛ اما دولت او همچنان درگیر سیاست‌های جنگ‌طلبانه و مداخله‌جویانه شد که ناشی از حضور چهره‌های نئومحافظه‌کار مانند مایک پومپئو و جان بولتون بود. تجربه‌های ناکام از آن دوران، ممکن است این‌بار به ترامپ و تیم جدیدش کمک کند که با دقت بیشتری در انتخاب اعضای دولت عمل و از ورود جنگ‌طلبان جلوگیری کنند.
2- تغییرات در پایگاه حامیان ترامپ
پایگاه حامیان ترامپ در سال‌های اخیر شاهد تغییرات عمده‌ای بوده است. این تغییرات به‌ویژه شامل حمایت از رویکردهای غیرمداخله‌جویانه و تمرکز بر مسائل داخلی است که با خواسته‌های جنگ‌طلبانه نئومحافظه‌کاران در تضاد است. اگر ترامپ در دوره دوم خود از پایگاه جدید حمایت کند و به خواسته‌های آن‌ها توجه نشان دهد، ممکن است شاهد رویکرد متفاوت‌تری نسبت به سیاست خارجی در دوره جدید باشیم.
3- فشارهای سیاسی و لابی‌های پشت صحنه
با وجود همه تمایلات ضد جنگ‌طلبانه‌ای که در شعارهای ترامپ دیده می‌شود، فشارها و لابی‌های قدرتمند نئومحافظه‌کاران همچنان نقش مهمی در سیاست‌های واشنگتن دارند. در صورت پیروزی ترامپ، اینکه او تا چه اندازه بتواند در مقابل این فشارها مقاومت کند و افراد غیرمداخله‌جو را در دولتش نگه دارد، هنوز جای سوال دارد. از سوی دیگر، حمایت از جلوگیری از درگیری‌های نظامی و جنگ‌های بی‌پایان، همواره هزینه‌های سیاسی و اقتصادی دارد که ممکن است بر تصمیمات دولت تأثیر بگذارد.
4- سابقه سیاست‌های ترامپ در خاورمیانه
در دوره اول، ترامپ بر خروج نیروهای آمریکا از برخی مناطق تمرکز داشت؛ اما سیاست‌هایی مانند انتقال سفارت آمریکا به اورشلیم نشان از تعهد او به لابی‌های خاص داشت. اگرچه ترامپ در چندین مورد مانند افغانستان و سوریه وعده خروج نیروها را مطرح کرد، ولی در مواردی، تصمیمات او در جهت حمایت از متحدین آمریکا در خاورمیانه بود. بنابراین باید دید آیا در صورت ورود به دوره دوم، تغییرات ملموسی در رویکرد ترامپ در قبال منطقه مشاهده می‌شود یا خیر.
در نهایت، هرچند شعارهای ضد جنگ‌طلبانه و رویکردهای غیرمداخله‌جویانه‌ای که در سخنان دونالد ترامپ جونیور و برخی از حامیان جدید ترامپ به چشم می‌خورد، نویدبخش یک سیاست خارجی متفاوت در دوره دوم ترامپ است؛ اما تردیدها نیز همچنان پابرجاست. واقعیت این است که سیاست‌های داخلی و خارجی آمریکا تحت تأثیر لابی‌ها و ساختارهای پیچیده‌ای است که جلوگیری از ورود نئومحافظه‌کاران به دولت را چالش‌برانگیز می‌کند. بااین‌حال، اگر این وعده‌ها واقعا عملی شوند، دوره دوم ترامپ می‌تواند از لحاظ رویکرد نسبت به مداخله‌های نظامی و سیاست‌های جنگ‌طلبانه تفاوت قابل‌توجهی با دوره اول داشته باشد.