یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی اعطای قدرت بسیج کنندگی به جامعه بوده است. در حوادث تلخ گذشته ایران مانند تحمیل قراردادهای ترکمانچای و گلستان بعد از شکست از روس‌ها، جدایی هرات، اشغال ایران در دو جنگ جهانی اول و دوم، کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و جدایی بحرین از ایران عملاً مردم به صحنه نیامده و صرفاً تماشاگر این حوادث تلخ بودند چرا که اعتماد بین مردم و حاکمیت های وقت وجود نداشت، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی در موقعیت‌های خطرناک برای کشور مانند تحرکات تجزیه طلبانه، کودتاها، جنگ تحمیلی و فتنه‌های سال‌های ۱۳۷۸ و ۱۳۸۸ و موارد بعد از آن، هرگاه یکی از امامین انقلاب اسلامی فراخوان حضور می‌داد مردم لبیک گفته و در واقع دفع کننده اصلی این تهدیدات مردم بودند. این دستاورد عظیم به خاطر اعتماد طرفینی بود که بین مردم و حاکمیت شکل گرفته بود. در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی مردم به قول و فعل امام راحل نگاه می‌کردند که یکی بود و سیره و خلوص نیت او را درک می‌کردند و بعد از ایشان نیز رهبر معظم انقلاب اسلامی را دقیقاً در همان مسیر می‌بینند و لذا همچنان به رأس حاکمیت همان نگاه توأم با اعتماد و اطمینان وجود دارد، اما آیا برای تداوم یک انقلاب این کافی است؟ در عالم مقایسه آیا شکست حکومت امیرالمومنین علی علیه السلام و امام حسن مجتبی علیه السلام به خاطر اشتباه آنان بود یا آن دو امام معصوم آنچه که وظیفه و رسالتشان بود به بهترین شکل ممکن انجام دادند، اما دیگرانی که باید درست عمل می‌کردند، نکردند! چه سربازانی که در جنگ صفین فریب درخواست مذاکره معاویه را خوردند و روی فرمانده و امام خویش شمشیر کشیدند ! و چه سردارانی که امام حسن مجتبی علیه السلام را تنها گذاشته و به لشکر مقابل پیوستند. امروز نیز چنین است؛ رهبری مدبرانه انقلاب شرط لازم پیشرفت کشور و تحقق اهداف و آرمان‌های آن است، اما شرط کافی شناخت صحیح مردم و همراهی آنها با تدابیر رهبری است که این تا حد زیادی وجود دارد و دوم عمل درست و به هنگام کارگزاران حاکمیت در تراز انقلاب اسلامی و انتظار مردم است که اگر مردم قول و فعل کارگزاران حاکمیت را مطابق هم نبینند و هر از گاهی اخبار زیاده طلبی اشرافی‌گری و حیف و میل بیت المال را از آنها بشنوند یا ناکارآمدی آنها را در حل مشکلات جامعه مشاهده کنند، اعتماد آنها از حاکمیت سلب شده و در صحنه‌هایی که کشور به حضور آنها نیاز دارد، حاضر نخواهند شد و این دقیقاً خواست و آرزوی دشمن است و تبعات آن برای کشور بسیار مهلک خواهد بود.