دونالد ترامپ دیگر فقط رئیس‌جمهور آمریکا نیست. او هم بازیگر است، هم کارگردان. خودش سلاح می‌فروشد، خودش مجوز حمله می‌دهد و خودش نمایشی برای صلح ترتیب می‌دهد و همه فن‌های نمایشی خود را روی رهبران کشورهای مختلف اجرا می‌کند.
بعد از تل‌آویو نوبت به شرم‌الشیخ رسید تا میزبان گروه نمایش کاخ سفید به رهبری دونالد ترامپ باشد. جایی که نشست صلح ۲۰۲۵، بیش از آنکه میدان دیپلماسی باشد، به صحنه‌ای برای اجرای نسخه تازه‌ای از سیاست نمایشی ترامپ بدل شد.
روز دوشنبه ۲۱ مهر، رهبران جهان در شرم‌الشیخ گرد هم آمدند تا درباره طرح صلح غزه گفت‌وگو کنند؛ اما همه‌چیز با سه ساعت معطلی آغاز شد؛ سه ساعتی که رهبران کشورهای حاضر، در انتظار ورود رئیس‌جمهور آمریکا سپری کردند.
بالاخره ترامپ رسید و سران کشورها پس از سه ساعت معطلی، تک‌به‌تک و به‌نوبت در کنار ترامپ ایستادند و عکس گرفتند. این اتفاق در نشست‌های بین‌المللی بی‌سابقه است و یادآور تحقیر رهبران اروپایی در کاخ سفید برای دیدار و گفت‌وگو با ترامپ درباره صلح اوکراین و نحوه نشستن آن‌ها پشت میز ریاست‌جمهوری بود. ترامپ از ایران هم دعوت کرده بود تا در این نمایش تحقیرآمیز شرکت کند؛ اما دستگاه دیپلماسی آن را رد کرد.
برخی معتقد بودند ایران باید تحت هر شرایطی در این نشست شرکت کند و فریاد رسوایی آمریکا باشد اما ترامپ حتی فرصت صحبت‌کردن به کشورهای همسوی خودش را نیز نداد و تمام‌وقت نشست را به تحقیر و شوخی با سران کشورها اختصاص داد.
استارمر حرف بزن!
در بخش معرفی رهبران، وقتی نوبت به بریتانیا رسید، ترامپ پرسید: «بریتانیا کجاست؟» کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر این کشور دست بلند کرد و به سمت تریبون رفت، فکر می‌کرد که برای سخنرانی دعوت شده است؛ اما ترامپ فقط گفت: «خوشحالم که اینجا هستید» و استارمر را مجبور کرد چند قدم به عقب برگردد و سر جایش بایستد. همین چند ثانیه کافی بود تا این صحنه در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شده و نشانه‌ای دیگر از سبک رفتار تحقیرآمیز ترامپ با متحدان سنتی آمریکا تلقی شود.
امارات در قامت پول
وقتی نماینده امارات روی صحنه رفت، ترامپ با لبخند گفت: «یک عالمه پول، پول بی‌نهایت!» تمسخری که در عمل بازتاب همان نگاهی بود که او در طول دوران سیاسی‌اش نسبت به جهان عرب داشته، یعنی روابط خارجی نه به‌عنوان ائتلاف‌های استراتژیک، بلکه به‌عنوان معامله‌ای مالی. مثل همان عبارتی که ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش برای عربستان به کار برد: «گاو شیرده».
بی‌پروایی جنسیتی در مواجهه با ملونی
ترامپ هنگام خوش‌وبش با جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا، گفت: «در آمریکا اگر به زنی بگویید زیباست، زندگی سیاسی‌تان تمام می‌شود؛ اما من ریسک می‌کنم. اگر بگویم شما زیبا هستید، ناراحت نمی‌شوید، درست است؟ چون واقعاً هستید.»
این جمله هرچند با خنده و تشویق برخی همراه شد؛ اما در شبکه‌های اجتماعی آن را به‌عنوان «نمونه دیگری از بی‌پروایی جنسیتی ترامپ» توصیف کردند.
ترکیه را من می‌گردانم!
ترامپ در اشاره به رجب طیب اردوغان گفت: «همیشه وقتی به او نیاز دارم، آنجاست. مردی سرسخت است، به همان سختی که ممکن است، ولی ما دوستش داریم.» ترامپ در ادامه طوری رفتار کرد که انگار اردوغان هیچ کفایت و توان سیاسی برای حل مسائل کشورش ندارد و سعی کرد با تحقیر او، نقش کلاسیکی از قدرت خودش به نمایش بگذارد: «وقتی مشکلی دارند، به من زنگ می‌زنند و من معمولاً آن را حل می‌کنم.»
رئیس فیفا در نشست صلح
عجیب‌ترین بخش این نمایش حضور ناگهانی جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا بود. او به همراه ترامپ با لبخند مقابل دوربین‌ها ایستادند و ترامپ با همان لحن معروفش گفت: «او برای بلیت‌های بازی‌ها خیلی گران حساب می‌کند، نه؟» ترامپ در برابر رهبران جهان، در حالی از گرانی بلیت‌ها گفت که قیمت ورود به نخستین بازی جام جهانی 2026 آمریکا حداقل ۵۶۰ دلار و فینال بیش از ۲هزار دلار اعلام شده بود رقمی که برای بسیاری غیرقابل‌دسترس است؛ اما نه برای کسی که همیشه اصرار دارد «همه‌چیز را می‌تواند بخرد.»
خوبه نگفتم فرماندار!
ترامپ «مارک کارنی»، نخست‌وزیر کانادا را «رئیس‌جمهور» خطاب کرد و زمانی که کارنی اشتباه ترامپ را به او یادآوری کرد، با لبخند و تمسخر او مواجه شد: «اوه، گفتم...؟ خوبه حداقل نگفتم فرماندار!»
یک نوبل از طرف شهباز شریف به ترامپ بدهید
نخست‌وزیر پاکستان، شهباز شریف در سخنرانی خود برای چندمین‌بار با هیجان از ترامپ به‌عنوان «واقعی‌ترین نامزد جایزه صلح نوبل» یاد کرد، بدون آنکه توجه داشته باشد جایزه نوبل صلح امسال داده و مراسمش هم تمام شد. او گفت: «ترامپ صلح را به جنوب آسیا آورد، میلیون‌ها نفر را نجات داد و حالا با صلح غزه، خاورمیانه را نجات می‌دهد.» اما واکنش ترامپ بلافاصله و برخلاف انتظار بود. او با نیشخند گفت: «بیا بریم خونه، دیگه حرفی برای گفتن ندارم!» این واکنش باعث خنده حاضران شد و نشان داد حتی تمجید بیش از حد از ترامپ هم در منطق نمایشی او به سوژه استهزا تبدیل می‌شود.
دونالد ناراضی
در پایان نشست، ترامپ گفت: «شما دوستان من هستید، آدم‌های بزرگی هستید. البته چندنفری هستند که از آن‌ها خوشم نمی‌آید، ولی نمی‌گویم چه کسانی هستند! هرگز هم نخواهید فهمید.» صدای خنده حاضران اینجا هم بلند شد؛ در واقع چاره‌ای جز خنده‌های تلخ به تحقیر خود نداشتند و احتمالاً به این فکر می‌کردند که ترامپ از چه کسانی خوشش نمی‌آید؟
هنوز هم معتقدید باید به شرم‌الشیخ می‌رفتیم؟
در روزهایی که برخی چهره‌های سیاسی داخلی با اطمینان می‌گفتند باید در اجلاس شرم‌الشیخ حاضر شویم. گویی باور داشتند در آنجا قرار است معجزه‌ای رخ دهد؛ رفع تحریم‌ها، گفت‌وگوی مستقیم با آمریکا، یا دست‌کم فرصتی برای رساندن صدای ایران.
اما حالا که تصاویر و ویدئوهای نشست منتشر شده، روشن است شرم‌الشیخ نه محل گفت‌وگو بود، نه صحنه مذاکره. آتش‌بس در غزه برقرار شده و روند تبادل اسرا در جریان است؛ اما آنچه در شرم‌الشیخ برگزار شد چیزی جز یک «نمایش صلح» با کارگردانی ترامپ نبود.
بسیاری از رهبران متحد ترامپ در این نشست حاضر شدند؛ اما حتی آن‌ها هم در این سیرک سیاسی جدی گرفته نشدند و دست‌مایه شوخی‌های ترامپ شدند و تنها کاری که از دستشان بر می‌آمد «خندیدن» بود.
آن‌هایی که تا دیروز می‌گفتند باید صدای اعتراض ملت ایران را در این اجلاس فریاد بزنیم حالا باید پاسخ دهند در کدام لحظه از این مراسم کسی اجازه حرف‌زدن داشت؟ کافی است ویدئوی چندثانیه‌ای رفتار ترامپ با نخست‌وزیر انگلیس را ببینید و از خود بپرسید در این مراسم جز چند تعریف و تمجید از ترامپ و تحقیر و تمسخر دیگران از سوی او چه فرصتی باقی ماند؟ اگر ایران در این بازی شرکت می‌کرد، فقط یکی از سیاهی‌لشکرهای صحنه خودنمایی کسی می‌شد که حتی با متحدانش هم با نهایت طعنه و تمسخر رفتار می‌کند.