قطع ریشه‌های نفوذ استکبار در داخل کشور(تعیین خط‌کشی نهایی با استکبار جهانی)؛ انقلاب اول در ۲۲ بهمن ۵۷، رژیم پهلوی را ساقط کرد، اما هنوز شبکه‌های نفوذ و کانون‌های توطئه استکبار جهانی در کشور فعال بود. سفارت آمریکا در تهران، به اعتراف اسناد یافت‌شده، «لانه جاسوسی» فعالی بود که علیه انقلاب اسلامی فعالیت می‌کرد. امام خمینی(ره) با تأیید تسخیر این لانه، به‌صورت عملی و نمادین، ریشه‌های نفوذ سیاسی و اطلاعاتی دشمن اصلی را از خاک کشور کَند و خط‌کشی جمهوری اسلامی را با نظام سلطه به‌صورت نهایی و غیرقابل‌بازگشت ترسیم کردند.
خنثی‌سازی توطئه‌های داخلی و تثبیت حاکمیت(عبور از دوره گذار پرالتهاب)؛ پس از پیروزی انقلاب، فضای سیاسی کشور بسیار متشتت و درگیر کشمکش‌های گروه‌های مختلف بود. دولت موقت بر «منطق تعامل» با آمریکا تأکید داشت، درحالی‌که جریان‌های چپ و ملی نیز در عرصه حاضر بودند. این واقعه با تغییر کانون توجه عمومی به مبارزه با دشمن خارجی، به یک «تثبیت‌کننده بزرگ» برای انقلاب تبدیل شد و موجب انسجام داخلی و تقویت بی‌سابقه جریان اصیل خط امام گردید. این اقدام، نقشه دشمن برای به انحراف کشاندن انقلاب را خنثی و حاکمیت نظام اسلامی را مستحکم کرد.
شکستن هیمنه ابرقدرتی در عرصه جهانی(تقابل گفتمان استقلال و سلطه)؛ در آن مقطع تاریخی، آمریکا به‌عنوان یک ابرقدرت جهان، هیمنه شکست‌ناپذیری داشت. تسخیر سفارت و به گروگان گرفتن دیپلمات‌های آن توسط گروهی از دانشجویان، این هیمنه پوشالی را برای همیشه در هم کوبید. این رویداد به تمام مستضعفان جهان اثبات کرد که می‌توان در برابر مستکبران ایستاد و اراده ملت می‌تواند بر قدرت‌های به‌ظاهر شکست‌ناپذیر غلبه کند.
تحلیل نهایی؛ از پیروزی تا تثبیت: انقلاب اول، «پیروزی» بر یک رژیم وابسته و دودمان پهلوی بود، اما انقلاب دوم، «تثبیت هویت و مسیر» نظام اسلامی بود. اولی طاغوت داخلی را برداشت و دومی، طاغوت خارجی و شبکه‌های پیچیده نفوذ آن را به مردم شناساند و نقشه آنان را بی‌اثر کرد. به همین دلیل بود که امام خمینی(ره) این اقدام را بزرگ‌تر از انقلاب اول خواندند؛ چراکه بقا و استمرار انقلاب را تضمین و آن را از خطر انحراف نجات داد. درواقع تسخیر لانه جاسوسی از منظر امام خمینی(ره) به دلیل تأثیرات عمیق در تثبیت استقلال، بیداری اسلامی، خنثی‌سازی توطئه‌ها و تغییر معادلات منطقه‌ای، «انقلاب دوم» نام گرفت. این رویداد، تکمیل‌کننده آرمان‌های انقلاب اول و تضمین‌کننده تداوم راه آن بود.
منبع: پرسمان سیاسی شماره 21