تردید در کپنهاگ

جام جم آنلاین: در حالی که تا پیش از آغاز کنفرانس تغییرات اقلیم که در شهر کپنهاگ در حال برگزاری است بسیاری از سیاستمداران ، کارشناسان و دوستداران محیط ‌زیست با امیدواری به آن نگاه می‌کردند و حتی نام آن را اجلاس امید نهاده بودند ، با گذشت هفته اول این اجلاس، آنچه هر روز کمتر می‌شود، امید رسیدن به نتیجه‌ای قابل قبول و در عین حال موثر برای آینده زمین است.
در حالی که از روز گذشته سران کشورها کم‌کم وارد سالن اصلی اجلاس می‌شوند، اما بحث‌ها و درگیری‌های کارشناسی در اتاق‌های مذاکره بشدت بالا گرفته و جبهه‌بندی‌های متعدد امکان دسترسی به توافقی نجات‌بخش را دشوار کرده است.
از یک سو، برخی کشورهای در حال توسعه حاضر به قبول تعهدات جدی نیستند و درخواست کمک‌های جدی از کشورهای توسعه‌یافته برای مشارکت در این فرآیند را دارند و از سوی دیگر برخی کشورهای در حال توسعه که بیشتر در خطر هستند، نظیر مالدیو یا کشورهای آفریقایی زیر خط صحرا درخواست سختگیری‌های بیشتر را در تعهدات بیانیه کپنهاگ دارند.
کشورهای اروپایی اگرچه کمکی فوری به کشورهای در حال توسعه را تصویب کرده‌اند اما این نگرانی وجود دارد که این کمک‌ها به جای استفاده در فرآیندهای مبارزه با گازهای گلخانه‌ای، صرف پروژه‌های دیگر این کشورها شود. از سوی دیگر، ایالات متحده که با کمک به کشورهای فقیر موافقت کرده، تایید این پرداخت را به جلسه سال آینده کنگره موکول کرده است. یکی دیگر از بحث‌های چالش‌برانگیز در کپنهاگ، تمدید تعهدات پیمان کیوتوست.
بسیاری از کشورهای در معرض خطر اعلام می‌کنند با فرض رسیدن به توافق جمعی، فرآیند تصویب این پیمان در کشورهای مختلف چند سال طول خواهد کشید؛ در حالی که پس از سال 2012 که پیمان کیوتو به اتمام می‌رسد، تا آغاز پیمان جدید کشورها تعهدی برای محدود کردن فعالیت‌های خود ندارند. این اختلافات بویژه زمانی که مشکلات کشورهای پیشرفته که بتازگی بحران بزرگ اقتصادی را از سر گذرانده‌اند هم به آن اضافه شود، تصویری مبهم از توافق را ترسیم می‌کند.
روز گذشته بان‌کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل از حاضران خواست انگشت اتهام به سوی هم دراز نکنند و سعی در رسیدن به توافقی مفید داشته باشند. در همین حال گروه‌های مختلف برای اعمال فشار به تصمیم‌گیران وارد صحنه شده‌اند. روز گذشته شهرداران شهرهای بزرگ جهان (که شهردار تهران نیز در میان آنان حضور داشت) از نشست خواستند تا به تصمیمی تاریخی برسند. ال‌گور، برنده جایزه صلح نوبل و فعال زیست‌محیطی که از او به نام قهرمان محیط زیست یاد می‌کنند اعلام کرده است که همه حواس خود را به کار خواهد گرفت تا آمریکا تمام تعهدات مالی خود را در اسرع وقت به تصویب برساند و همه اینها در شرایطی است که سران کشورهای جهان برای امضای سند نهایی عازم کپنهاگ شده‌اند.
کپنهاگ، بزرگ‌ترین گردهمایی برای نجات سیاره زمین از خطر گرمایش زمین به حساب می‌آید. بی‌شک تصاویر و بحث‌های این نشست در خاطره‌ها حفظ خواهد شد و نسل آینده آن را به یاد خواهد آورد. تصمیم امروز ما نه‌تنها آینده را رقم خواهد زد که تصویر ما را نیز در تاریخ ترسیم خواهد کرد. آیا فرزندان ما، تصمیم‌گیران عصر ما را مردمانی مسوول به خاطر خواهند آورد که حاضر شدند از منافع کوچکی برای نجات آینده چشم بپوشند یا کسانی که آینده زمین را پای میز معامله قربانی کردند؟ شاید با پایان اجلاس کپنهاگ، این تصویر ترسیم شود!
پوریا ناظمی