تحلیلی بر مواجهه رسانه‌ای غرب با حماسه 9 دی

على حیدرى
حضور پرشور و حماسی مردم ایران در راه پیمایی عظیم 9 دی 1388 از یک سو پایانی بر هشت ماه فتنه انگیزی دشمنان انقلاب اسلامی و صحنه گردانی فریب خوردگان در داخل کشور است و از سوی دیگر مهر تأییدی بر پایگاه مردمی نظام جمهوری اسلامی ایران به شمار می رود، چراکه این حضور آگاهانه از احساس مسئولیت در قبال اسلام و انقلاب و ارزش های آنها حکایت دارد. ملت ایران که در طول ماه های پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری، حرکت های هنجارشکنانه متعددی از سوی سران و عوامل فتنه با حمایت و پشتیبانی همه جانبه دشمنان در آن سوی مرزها را شاهد بودند، خشم خود را فرو خورده و امید داشتند با گذر زمان و روشن شدن ابعاد مختلف توطئه دشمنان برای براندازی نرم جمهوری اسلامی ایران، کسانی که آتش بیار معرکه شده اند، متوجه اشتباه بزرگ خود شده و بیش از این آب در آسیاب دشمن نریزند؛ اما هتک حرمت ساحت اباعبدالله الحسین(ع)، مقام شامخ ولایت فقیه و عزاداران حسینی در ظهر عاشورای سال88، دل هر ایرانی مسلمان و آزاده ای را به درد آورد و بدتر این که حرمت شکنی صورت گرفته نه تنها از سوی سران فتنه محکوم نشد، بلکه توهین کنندگان، مردم خداجو نامیده شدند!اینجا بود که مردم مومن، انقلابی و محب اهل بیت(ع) به خروش آمدند و علیرغم این که قرار بود تنها یک تجمع اعتراض آمیز برگزار شود، حضور عظیم و پرشور ملت تبدیل به یک راه پیمایی میلیونی شد که به گواه ناظران در طول تاریخ پس از پیروزی انقلاب بی سابقه بود.
بنگاه های رسانه ای وابسته به استکبار جهانی و صهیونیزم بین الملل که در جریان حوادث پیش و پس از انتخابات سال 88 تلاش کردند تا با به کارگیری عوامل خود در بطن حوادث حضور داشته باشند و در وهله اول با دامن زدن به موضوع تقلب و سپس با انعکاس و انتشار هدفمند صحنه های آشوب و اغتشاش از فضای ایجاد شده در جهت منافع رسانه ای استکباری خود بهره برداری کنند در برابر حرمت شکنی عاشورا و اهانت به عزاداران سکوت اختیار کرده یا نیروهای انتظامی و امنیتی را عامل برخورد با عزاداران معرفی کردند!! همین رسانه ها وقتی با حمایت گسترده مردم از نظام مواجه شدند، به تاکتیک های گوناگون خبری (شگردهای همیشگی خود) متوسل شدند که در طول بیش از سه دهه ای که از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می گذرد، بارها و بارها آنها را آزموده بودند. آنها در برخورد با حماسه 9 دی ترفندهای زیر را به کار گرفتند:
1- سکوت: رسانه های بیگانه وقتی با حضور یکپارچه مردم در 9 دی مواجه شدند، ابتدا دچار نوعی بهت و حیرت شدند که آنها را برای برخورد با این موضوع سردرگم کرد و این سردرگمی سکوت آنها را در پی داشت. چراکه آنها اعتقاد دارند در برابر اخبار و رویدادهایی که در چارچوب منافع مان نیست، بهترین شگرد سکوت خبری و پرداختن به موضوعاتی غیر از موضوع اصلی است؛ اما این تاکتیک چندان دوام نیاورد و این رسانه ها احساس کردند در مقابل افکار عمومی و مخاطبان خود باید پاسخگو باشند که در نهایت مجبور به شکستن سکوت شدند.
2- سانسور: در این شیوه رسانه ها به نگاه کلی و در کنار آن، حذف عمدی مواردی از جریان عبور آگاهی برای شکل دهی به افکار و اندیشه های مخاطبان دست می زنند. در مورد 9 دی هم با آشکار شدن حضور میلیونی مردم و انتشار تصاویر آن، کار رسانه هایی که نمی خواستند این اتفاق بزرگ به اطلاع افکار عمومی جهانی برسد، سخت تر شد و آنها دست به سانسور اخبار و اطلاعات و کنترل آنها زدند.
3- پاره‌گویی حقیقت: رسانه های بیگانه در مرحله بعد درصدد هرچه کم رنگ تر کردن حماسه 9 دی برآمدند، فلذا به جای انعکاس واقعیت ها، به انعکاس بخشی از این رویداد بزرگ بسنده کردند. آنها که چشمان خود را بر تصاویر ثبت شده توسط دوربین ها بسته و از ذکر واقعیات این حماسه بزرگ طفره می رفتند، می کوشیدند تا تعداد شرکت کنندگان را با عباراتی چون؛ هزاران، ده ها هزار و در بهترین وضعیت صد هزار نفر جلوه دهند و علی رغم وجود فیلم ها و تصاویر فراوان از این رویداد مهم، از عکس ها و فیلم هایی با نمای بسته استفاده کردند.
4- فریب افکار: توسعه روزافزون رسانه ها به ویژه در فضای مجازی، امکان سانسور و اختفای خبر را کاهش داده است و رسانه های بزرگ چه بخواهند و چه نخواهند رویدادها و وقایع از طریق رسانه های فردی و شبکه های اجتماعی منتشر می شوند. این گونه بود که رسانه ها وقتی با انتشار خبرها و تصاویر حماسه 9 دی در سطح گسترده مواجه شدند، با استفاده از عوامل جریان فتنه در خارج از کشور دست به اقدامات تمسخرآمیزی برای فریب افکار عمومی زدند. در این فاز از عملیات رسانه ای با تعیین مقیاس های خود ساخته و تشریح از روی تصاویر برای تخمین جمعیت حاضر به مقایسه آن با حوادثی از قبیل 25 خرداد 88 و... پرداختند و سعی کردند این طور القا کنند که نظام جمهوری اسلامی در صدد بزرگنمایی این رویداد است. حال آنکه خود فتنه گران و حامیان شان نیک می دانستند که این قبیل اقدامات دیگر نتیجه ای ندارد و مردم به ماهیت اصلی این جریان پی برده و به مخالفت با آن برخاسته اند.
5- انحراف خبری: تغییر جهت دادن به افکار عمومی با هدف پایین آوردن اهمیت اصلی رویداد از شگردهای رسانه ای بود که در پی شکست همه شیوه های قبلی به کار برده شد. لذا غربی ها و شبکه های دنباله رو آنها با تأکید بر این نکته تکراری تلاش کردند به مخاطبان بگویند، راه پیمایان کارمندان دولت بودند که با وعده یک روز مرخصی، به وسیله اتوبوس به راه پیمایی آمده بودند و در ادعایی عجیب و مضحک و البته توهین آمیز نسبت به ملت ایران، مدعی شدند جمهوری اسلامی مردم را با دادن ساندیس و ساندویچ به خیابان ها کشانده بود! در حقیقت این رسانه ها کوشیدند تا با طرح مسائلی از این دست و بزرگ جلوه دادن آنها، اذهان عمومی را به حاشیه های نامربوط مشغول کنند و از توجه به خود رویداد بازدارند.
اینها فقط بخشی از تاکتیک های خبری به کار گرفته شده توسط رسانه هایی بود که در جریان فتنه پس از انتخابات نقش آتش تهیه را برای توپخانه تبلیغاتی دشمن بر عهده داشتند. با همه اینها ملت بزرگ و ولایتمدار ایران با بصیرت انقلابی خود آنجا که باید، وارد صحنه شد و آنچنان حماسه حضوری آفرید که دشمنان و معاندان و سران و عوامل فتنه را مبهوت ساخت و به تعبیر مقام معظم رهبری «ضدانقلاب را به کلی مأیوس کرد.»