وظایف دو نسل در هنگامه انتقال انقلاب

سایت بصیرت، گروه فرهنگی/ علاوه بر رهبر و ایدولوژی که از مهمترین شاخصه‌های هر انقلاب به شمار می روند مردم شاخصه و رکن سوم هر انقلاب‌اند.

انقلاب اسلامی ایران هر سه رکن را داشت و مردم در انقلاب سنگ تمام گذاشتند. جوانان سهم به سزایی در انقلاب اسلامی داشتند زیرا جوان با توجه به روحیه عدالت‌خواهی خود هنوز دلبسته اهل و عیال و مال و منال نیست و  بیشتر از سایر اقشار دنبال عدالت و آزادی است.

متولدین دهه 30تا 40 در انقلاب ایران سهم عمده‌ای داشتند نسل جوانی که به تعبیر امام در آغاز انقلاب هنوز در قنداق بودند. 

متولدین دهه 20 تا 40 چند رسالت مهم داشتند و انجام دادند حمایت از علمای انقلابی و انقلاب، اداره جنگ و مقاومت درمقابل فشارهای سیاسی و تحریمها و از همه مهمتر سازندگی کشور که با تدبیر و اندیشه حکمیانه انسانهای این عصر به انجام رسید.

نسل انقلابی علیه حکومت پهلوی به پا خواستند و حکومتی که متکی به ابرقدرتهای جهان بود را با دست خالی ساقط کردند.

 در مقابل شکنجه‌های ساواک مقاومت کردند، با دست خالی اعلامیه پخش کردند، شهید دادند از خانه و کاشانه خود تبعید شدند، ولی باز از انقلاب خود دست بر نداشتند.

 شاید برای نسل جدید که نه انقلاب دیده و نه جنگ، درک این مسایل سخت باشد ولی واقعیتی است که با شنیدن آنها احساس می‌کنیم معجزه‌ای در جهان در حال شکل‌گیری بود که به دست با کفایت نسل طلایی ایرانیان انقلابی اتفاق افتاد.

انقلاب جوان هنوز در اول راه بود که دشمنان، دشمنی تازه‌ای آغاز کردند و جنگی همه جانبه را بر کشور تحمیل نمودند،

اداره جنگی به وسعت هزار کیلومتر برای کشوری که نه ارتش منظمی دارد و نه درجه دارهای با تجربه برای نسل انقلابی کار آسانی نبود ولی این بار را هم مثل انقلاب به سلامت بر دوش خود کشیدند

بعد از جنگ نوبت سازندگی بود نسلی که انقلاب کرده بود و 8 سال در مقابل جهان ایستاده بود، نه خسته بود و نه ناامید، دست در دست هم امیدوارانه برای ساختن کشور خود همت گماردند و شاهکاری تازه آفریدند.

نسل طلایی ایران اسلامی حالا پس از گذشت 35 سال از انقلاب همه وظایف خود را به نحو احسن انجام داده‌اند.

 اما اکنون وظیفه مهم دیگری برای این نسل قابل تصور است که به نظر می‌رسد اگر آن را درست انجام ندهند همه زحمات گذشته‌شان به باد خواهد رفت.

آن وظیفه مهم، انتقال صحیح و به موقع رسالت انقلاب است.

متولدین دهه  20تا40 که برای ایجاد و حفظ انقلاب زحمات فراوانی کشیدند، به نوعی خود را صاحب انقلاب می‌دانند، زیرا اگر کسی برای امری، مشقت بیشتری بکشد اهمیت آن را بهتر درک خواهد کرد و لذا از دست دادن آن برای ایشان سخت می‌شود و راضی نمی‌شود که کوچک‌ترین آسیبی به آن برسد.

از این رو  نسل انقلابی دلهره دارد که چون نسل جدید، انقلاب و جنگ ندیده‌اند قدر انقلاب را ندانند و انقلابی را که با خون دل خوردنها به دست آورده‌اند را به راحتی از دست بدهند.

به ناچار، انتقال امانت انقلاب به ضرورت اتفاق خواهد افتاد و در این میان هم انتقال دهندگان و هم دریافت کنندگان وظایفی بر عهده دارند که باید رعایت کنند؛

وظایف نسل انقلابی

امام امت روح خدا در وصیت نامه الهی سیاسی خود فرمود: «ملت ایران و تودۀ میلیونى آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‏اللّه‏ ـ صلى‏اللّه‏ علیه و آله ـ و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن على ـ صلوات اللّه‏ و سلامه علیهما ـ مى‏باشند».

 بی تردید نسل اول انقلاب مصداق این فرمایش امام هستند. با این وجود این نسل هم وظایفی بر عهده دارد که تا درست به وظیفه خود اگاه نباشند و درست انجام ندهند تمام زحمات بر باد خواهد رفت و  مقاومت شان در هم خواهد شکست.

 سه وظیفه مهم برای نسل انقلابی در پروسه انتقال امانت الهی – انقلاب- می‌توان تصور کرد: اعتقاد,  اعتماد و حمایت.

یک-اعتقاد 

اعتقاد یعنی نسل گذشته از صمیم قلب باور داشته باشد نسلی که به وجود آمده است ادامه دهنده راه ایشان است. البته این اعتقاد باید از گفتار و نوشتار به رفتار و کردار تبدیل شود. باید این نسل به عملکرد جوان به فکر و اندیشه جوان، به هنر و علم جوان، به قدرت و تدبیر جوان اعتقاد داشته باشد همچنان که پیر مرادشان به ایشان اعتماد داشت.

چرا که جوان در مسیر روحیه عدالت‌خواهانه خود حرکت می‌کند، از ظلم بیزار است و مصلحت گرا نیست، آرمانگراست و فطرتی پاک دارد.  پرجنب و جوش و خستگی ناپذیر است.

لذا شایسته است نسل طلایی انقلاب  که اینک برخی از آنها مسئولین فعلی نظام هستند جوانان را باور داشته باشند و به ایشان اعتقاد داشته باشند.

دو-اعتماد

پس از اعتقاد قلبی باید به جوانان اعتماد نمود. جوانانی که فرزندان این ملت اند، جوانانی که  شاید آن زمان را درک نکرده‌اند ولی در خوشی‌ها و تلخی‌های آن زمان شریک بودند

جوانانی که اگر پدرانشان با اسلحه واقعی می‌جنگیدند اینان در کوچه و محله خود با اسلحه‌های چوبی و پلاستیکی کینه دشمن به دل می گرفتند.

سزاوار است نسل  انقلابی به جوانان اعتماد بکنند و فراموش نکنند که خودشان در قنداق بودند که رهبر فقید انقلاب به ایشان تکیه داد و انقلاب کرد و با اعتماد به آنها   مساله سرنوشت ساز جنگ را به دستشان سپرد.

سه-حمایت

نسل انقلابی علاوه بر اعتقاد رهبرشان به جوانان و اعتمادی که بر ایشان داشت  از موهبت دیگری هم برخوردار بودند و آن حمایت کامل رهبری از ایشان بود.

نسل انقلابی که خود در میان این موهبت رهبری بزرگ شده‌اند، امروز تاحدودی از نثار این موهبت به جوانان دریغ می‌کنند و شاید می‌ترسند که نسل بعدی نتوانند از عهده مسئولیت محافظت از انقلاب برآیند.

اما این انتقال به جبر زمان اتفاق خواهد افتاد و چه بهتر که نسل انقلابی خودشان عامل و ناظر انتقال امانت الهی باشند که در این صورت ثمرات بی‌شماری خواهد داشت زیرا ایشان می‌توانند حین انتقال امانت الهی  جوانان را متوجه فداکاری و زحماتی بکنند که در این مسیر کشیده‌اند و جوانان اگر مورد اعتماد قرار بگیرند و خود را در کنار حامی ببینند با دلگرمی بیشتری به کار خود می‌پردازند و با جان و دل در صدد محافظت از امانت الهی بر می‌آیند

از طرفی در این صورت نسل انقلابی می‌توانند بر عملکرد جوانان نظارت بکنند و با رفع ایرادات و اشکالات  جوانان در پیشبرد اهداف انقلاب و نظام کمک کار هم باشند و امتزاج تجربه نسل قبل و توان جوانی نسل حاضر، می‌تواند معجزه کند و یکی از مهمترین ثمرات این اتحاد مایوس کردن دشمن در جدا کردن دو نسل انقلابی و جوانان از هم هست.

وظایف نسل جوان

نسل جدید هم به نوبه خود و ظایفی بر عهده دارند که باید به نحو احسن انجام دهند.

که عبارت است از تعهد، تخصص، آشنایی به مبانی انقلاب و اعتقاد به آرمانهای انقلاب اسلامی

یک- تعهد(متعهد بودن به مبانی اسلام و انقلاب)

نسل انقلاب که از جان و دل برای پیروزی و تداوم انقلاب فداکاری کرده اند، موضوعی که شدیدا به آن حساسیت دارد این است که مواظب اسلامیت انقلاب باشند انقلابی که اگر اسلام را از آن بگیریم چیز از آن باقی نخواهد ماند.

نسل جوان باید که متعهد به مبانی انقلاب و اسلام باشد و این تعهد را در عملکرد خود نیز نشان بدهد اگر نسل انقلابی اطمینان نداشته باشد که این نسل متعهد به اسلام و مبانی انقلاب است به هیچ عنوان به این نسل اعتماد نخواهد کرد. این استدلال منطقی هم به نظر می‌رسد نمی توانند انقلاب را از دست بدهند و عملکرد تمام عمر خویش را بر باد فنا ببیند.

لذا شایسته است نسل انقلابی خود را آشنا به مبانی اسلام و انقلاب بکند و به مبانی اسلام و انقلاب معرفت داشته و بدان ایمان آورده و مهمتر از آن ایمان به انقلاب و اسلام را در عمل ثابت نماید. تا نسل انقلابی اطمینان پیدا بکند که این نسل ادامه دهنده راه ایشان است و همچون خودشان در راه اسلام و انقلاب فداکاری خواهند کرد و نخواهند گذاشت ذره ای از ارزش های اسلام و انقلاب به خطر بیفتد.

به طور خلاصه می توان به چند نمونه از مولفه‌هایی که نسل انقلابی انتظار دارد نسل جدید در آن موارد متعهد باشند اشاره می‌شود:

ایمان به اسلامیت نظام، ایمان به امامت و رهبری، شناخت  مولفه هایی چون آزادی، دشمن‌شناسی، ایثار، مقاومت، جهاد، شهادت، مسئولیت‌پذیری و ...

دو-تخصص

یکی دیگر از دغدغه‌های نسل انقلابی متخصص بودن نسل جدید است. نسل انقلابی با توجه به تجربیات چندین ساله خود در انقلاب و جنگ و سازندگی به خوبی می‌دانند که برای اداره کشور حتما باید تخصص داشت.

 هرچند خودشان بعضا به جبر انقلاب و نبود متخصصان متعهد برای اداره کشور بیشتر به نیروی‌های متعهد تکیه می‌کردند تا متخصص ولی پس از گذشت 35 سال کشور برای پیشرفت به نیروهای متخصص و متعهد و جوان نیاز دارد.

امروزه به یقین پیشرفتهای علمی و صنعتی نظام نشان از تخصص جوانان مومنی دارد که به خوبی آماده ادامه دادن راه نسل قبلی است.

 سه-آشنایی به مبانی انقلاب و اعتقاد به آرمانهای انقلاب اسلامی

به حق می‌توان گفت یکی از دغدغه‌های نسل انقلابی همین است نسلی که با آرمانهایی و به خاطر اهدافی تحمل مشقتها کرده  و از جان و  و مال خود گذشته‌اند نمی توانند انقلاب را به نسلی بسپارند که آرمانهایی و اهدافی متفاوت با ایشان دارند.

نسلی که انقلاب کردند مبانی چون هیهات منا الذله داشتند نظام ولایی را بهترین نظام عصر غیت می‌دانند اطاعت از ولایت را حصن حصین در مقابل دشمن می‌دانند.  استکبار ستیزاند، ظلم و جور دشمن برنمی‌تابند حتی اگر به بهای خونشان باشد.

مهمترین اصل برای نسل انقلابی حفظ آرمانهایی است که یک عمر در راه آن جان‌فشانی کرده‌اند و نمی‌شود و نمی‌توانند از این اصول بگذرند.

البته ناگفته پیداست که هر انقلابی ریزش و رویش هایی داشته و دارد و خواهد داشت و انقلابیونی که در مسیر راه خسته شده و یا رنگ باخته و یا در میان ثروت و قدرت تغییر موضع داده‌اند مورد بحث نیستند و این مقال خط و مشی انقلابیونی است  که انقلابی مانده‌اند.