یادداشت: تصحیح یک رویکرد

پایگاه بصیرت،یکی از پیامدهای طبیعی پس از صدور بیانیه مشترک در پی مذاکرات سوئیس، ایجاد تلاطم در داخل و خارج کشور بود که مقامات آمریکایی با اظهارات متعددی که گاهی با محتوای بیانیه مغایر بود، این تلاطم‌ها را از مسیر طبیعی خارج و به عرصه عملیات روانی هدایت کردند. به‌هرحال، هیجانات برآمده از صدور این بیانیه که امواج رسانه‌ای نیز به آن دامن زد، سبب شد واکنش‌های داخلی به این بیانیه نیز ضمن تفاوت اساسی با یکدیگر، بسیار پرشور باشد. در این میان در واکنش‌های داخلی مهم، اختلاف دیدگاه‌های بنیادی بود که تقریباً با این پیش‌فرض ارائه می‌شد که گویا تصمیمی گرفته شده است. برخی سوءاستفاده‌های سیاسی از بیانیه مذکور و پدیدارشدن نشانه‌هایی از هزینه‌ساختن آن برای اغراض جناحی و نیز تغلیظ خوش‌بینی و بدبینی نسبت به آنچه در بیانیه بازتاب یافته بود، این خطر را به‌دنبال داشت که بحث‌های پیش‌آمده اساساً در حال تغییر جایگاه موضوع است؛ حال آنکه موضوع از مهم‌ترین مسائل راهبردی و کلان نظام است که باید با حفظ آن در جای خود و جلوگیری از آلوده‌شدن به مسائل غیرمرتبط یا مرتبط بدون اولویت، بررسی شود. در چنین فضا و موقعیت حساسی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در دیدار جمعی از مداحان اهل‌بیت(ع) با بیان نکات ارزنده‌ای به التهابات مضر و تشدیدشده پایان دادند و اذهان را متوجه نکات بسیار دقیقی کردند. یکی از این نکات اصلی که باید مقدمه ورود به بحث باشد و نادیده‌گرفتن آن بحث را منحرف و  بی‌اعتبار می‌کند، جایگاه و موقعیت بیانیه در فرایند مذاکرات است که معظم‌له درباره آن اظهار داشتند: «علت موضع‌گیری‌نکردن رهبری این است که جایی برای موضع‌گیری وجود ندارد، زیرا مسئولان کشور و مسئولان هسته‌ای می‌گویند، هنوز کاری انجام نگرفته و هیچ موضوع الزام‌آوری میان دو طرف به‌وجود نیامده است؛ چنین وضعیتی نیاز به موضع‌گیری ندارد. اگر از من سؤال شود که شما «موافق مذاکرات اخیر هسته‌ای هستید یا مخالف، می‌گویم نه موافق هستم و نه مخالف، چون هنوز اتفاقی نیفتاده است». حال این پرسش پیش می‌آید که باید چگونه با چنین مسئله‌ای مواجه شد و از چه زوایایی به آن پرداخت؟ معظم‌له در ادامه بیاناتشان در پاسخ به این پرسش ضمنی نکاتی را بیان کردند.