تاریخ انتشار : ۱۲ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۲:۳۳  ، 
کد خبر : ۲۷۵۹۷۹

درنگی بر بایدها و نبایدهای کرسی‌های آزاداندیشی


حسن ملک‌زاده / استاد دانشگاه

پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و متعاقب آن برکشیدن نظمی اسلامی در گستره ایران زمین، موجد تحولات و رخدادهای سترگ و بنیادینی در شئون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور شد و بارقه های امید بسیاری را در دل دینداران و عاشقان حقیقی این مرز و بوم پدیدار نمود.

یکی از تجلیات برقراری جمهوری اسلامی در سپهر سیاست ایران زمین، گشوده شدن فضای سیاسی کشور به روی تمامی جریانات سیاسی بود که داعیه دفاع از مردم را داشتند اما شماری از این جریانات سیاسی به جای اینکه قدردان نظام و رهبری باشند و در راستای تحکیم ارزش های انقلاب گام بردارند، با سوءاستفاده از عطوفت و سعه صدر مسؤولین نظام، شروع به سم پاشی و شبهه افکنی در باب اعتقادات و ارزش های مردم نمودند و با به راه انداختن اردوکشی خیابانی و کارناوال های آشوبگرانه، دانشگاه های کشور را به پاتوقی جهت گروکشی و انتقام جویی از نظام نوپای اسلامی بدل نمودند.

با وجود تمامی تبهکاری ها و اقدامات خرابکارانه جریانات ضد انقلاب، بازهم مسؤولین نظام طبق اصول و معیارهای اسلامی، به این جریانات فرصت دادند تا توبه کنند و در صراط مستقیم گام بردارند اما این دستجات منحرف و منحط همچنان بر عناد و ستیزه جویی با امام و امت پای فشردند و با انجام ترورهای مکرر شخصیت های برجسته نظام، صفحه سیاه دیگری بر صفحات سیاه خویش در خیانت و جفا در حق مردم ستمدیده و مظلوم این دیار افزودند.

شعار آزادی بیان که یکی از مرکزی ترین مفاهیم مندرج در قانون اساسی جمهوری اسلامی بود به مستمسکی  برای‌فتنه گری و غوغاسالاری جریاناتی بدل گشت که سرسوزنی به آزادی بیان باور نداشتند و در سایه آزادی بیان حاصله از انقلاب اسلامی، این جریانات توانستند جای پایی در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی کشور پیدا کنند و از این رهگذر شنیع ترین و وقیح ترین اهانت‌ها و رذالت ها را متوجه ارزش های اسلامی و انقلابی نمایند.

در واقع، این جریانات مسأله دار با بهره برداری فرصت طلبانه از فضای آزاد حاکم بر کشور، دانشگاه های کشور را به محلی جهت جمع آوری اسلحه و مهمات برای گروهک های محارب تبدیل نمودند و با ایجاد فضای رعب و وحشت، صدای جریانات مؤمن و وفادار به انقلاب را خاموش نمودند. انتشار نشریات هتاک و هرزه نگار در فضای دانشگاه، انجام عملیات تروریستی در چهارگوشه کشور، ارتباط گیری با عوامل بیگانگان و برهم زدن نظم عمومی، ازجمله اقدامات تبهکارانه جریاناتی بود که تحت لوای شعار زیبا و دلربای آزادی بیان، عظیم ترین خسارات را متوجه نظم نوپای اسلامی نمودند.

همان کسانی که تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در دفاع از آزادی بیان و تبلیغ و ترویج به اصطلاح تساهل و تسامح گلو پاره می کردند و قلم بر کاغذ می لولاندند، به مجرد پیروزی انقلاب و فهمیدن این نکته که مردم ایران خواستار نظامی اسلامی و ولایی هستند، با کنار گذاشتن ژست های روشنفکری، دست به اسلحه بردند و جواب منطق و استدلال را با گلوله دادند.

سازمان جهنمی منافقین که نتوانسته بود چه به لحاظ نظری و چه به لحاظ عملی ارج و قربی نزد آحاد ملت پیدا کند با اعمال خشونتی بی سابقه و سبعیتی مغول وار، مرد و زن، پیر و جوان و به طورکلی جمیع ملت ایران را به عنوان دشمن خویش ارزیابی کرد و مستظهر به حمایت های شرق و غرب به جان مردم ایران افتاد و چهره های مردمی و محبوب این دیار را آماج کینه توزی‌های خویش قرار داد.

دیگر گروه های منحط سیاسی نیز به مجرد اینکه نتوانستند در کارزار فکری و نظری با نظریه پردازان جمهوری اسلامی طرفی ببندند، کم و بیش از راه و رسم منافقین در حاکم نمودن فضای رعب و وحشت در کشور و بر هم زدن امنیت ملی کشور پشتیبانی به عمل آوردند و سعی نمودند دانشگاه های کشور را که می باید جایگاه تضارب آراء باشد به جولانگاهی برای‌مانور و یکه تازی گروهک های ملحد و مفسد تبدیل کنند.

ملت ایران که به ماهیت پلید و سیه روی این جماعت وطن فروش و سرسپرده پی برده بودند با پیروی کامل از منویات امام امت، با خروشی سیل آسا پاسخی محکم و دندان شکن به منافقان و فتنه گران دادند و نشان دادند که ملت ایران، ملت نجیب و صبوری‌است؛ اما اگر کار به جایی بکشد که تحت لوای شعار آزادی بیان، فضا جهت خودنمایی و توطئه گری عناصر فرصت طلب و ضد میهنی فراهم شود، این ملت لحظه ای درنگ نخواهد کرد و امان ضد انقلاب را خواهد برید.

تسخیر لانه جاسوسی شیطان بزرگ، انقلاب فرهنگی و تلاش در راستای افشای ماهیت اساتید و دانشجویان وابسته به سرویس های جاسوسی بیگانگان از جمله اقدامات غرورآفرین و ماندگاری بود که جوانان و دانشجویان در دفاع از حریم ولایت و آرمان های انقلاب در آن مقطع تاریخی صورت دادند.

لیبرال ها و مارکسیست ها به جای اینکه صدای طنین انداز و غراک انقلاب اسلامی را بشنوند و از دسیسه چینی و کینه توزی علیه انقلاب دست بشویند، راه مقابله جویی با نظام را در پیش گرفتند و کار را به جایی رساندند که مردم ایران ناچار به برخورد با این جماعت شدند و به اربابان ضدانقلاب نشان دادند که دانشجویان و جوانان این دیار در عین حال که اعتقاد راسخ و جازمی به غرس نمودن نهال آزادی در این مرز و بوم دارند اما این اجازه را نیز نخواهند داد که گروهی قلیل و کم شمار که به دنبال تحقق مطامع و خواست های نابجا و ایران برباد ده خویش هستند، به بهانه آزادی بیان تیشه به ریشه انقلاب بزنند و راه را جهت رویش و پویش دگرباره جریان های معلوم الحال و مطرود فراهم کنند.

بر هیچ انسان آزاده و منصفی پوشیده نیست که آزادی بیان یکی از لوازم و اقتضائات خدشه ناپذیر نظام جمهوری اسلامی به شمار می آید و مسؤولین نظام بر این باورند که رشد کیفی و کمی انقلاب تنها زمانی قابل تحصیل است که دانشگاه های کشور به فضایی جهت برخورد نظرات مختلف مبدل شود اما این مهم زمانی قابل وصول و حصول است که دانشگاه های کشور از لوث وجود عناصر واداده و خودفروخته پاک شود.

اتمام جنگ تحمیلی و متعاقب آن رحلت جانگداز امام راحل، شرایط جدیدی را در کشور ایجاد نمود که منجر به قدرت گیری جریانی در دولت شد که تحت عنوان تکنوکرات ها از این جریان یاد می شود.

این جریان سیاسی که با شعار توسعه اقتصادی و سازندگی پا به عرصه سیاست گذاشت تمامی وجهه همت خویش را بر این امر قرار داد که به واسطه انجام اصلاحاتی چند در ساختار اقتصادی کشور و همراهی با سیستم های سیاسی و اقتصادی حاکم بر جهان، آرام آرام کشور را به سمت نوعی لیبرالیزم اقتصادی و فرهنگی رهنمون سازد و از این رهگذر بسترها و زمینه های لازم جهت حاشیه ای نمودن جریان اصیل و مؤمن به انقلاب را هموار سازد.

فراهم نمودن بسترهای لازم در جهت جذب اساتید سکولار و شبه سکولار در دانشگاه های کشور و به صورت همزمان حاشیه‌ای نمودن جریان های بسیجی و انقلابی در عرصه دانشگاهی از دیگر اقدامات زیرپوستی و خزنده ای بود که در دوران سازندگی از سوی کارگزاران تکنوکرات حاکم بر دولت وقت انجام شد. در دوران سازندگی، دانشگاه های کشور به جای آنکه سنگری جهت اشاعه آزادی بیان و دفاع از ماهیت حقیقی و اصیل انقلاب باشند، به تریبونی جهت دفاع بی حد و حصر از سیاست های دولت وقت بدل گشت و اگر هم در این میان نشریات ارزشی و انقلابی با رویکردی ولایی درصدد انتقاد مشفقانه از سیاست های دولت سازندگی برآمدند با تنبیه و سرزنش مسؤولین وقت دولتی روبرو شدند و این درحالی بود که در سایه سیاست های وزیر ارشاد وقت دولت سازندگی، جریان های ضدانقلاب که هدفی جز ضربه زدن به کیان نظام نداشتند، شنیع ترین و سخیف ترین اهانت ها و هتاکی ها را متوجه نیروهای بسیجی و روحانیت شیعه نمودند.

برکشیدن دولت اصلاحات و قدرت گیری جریان اصلاح طلبی نه تنها از شدت سختگیری ها علیه جریان های حزب اللهی خاصتاً در دانشگاه های کشور نکاست بلکه بر این فشارها و محددیت ها افزوده شد و در این آشفته بازار سیاست بازان کاسبکار، جریان ها و عناصر فتنه گر، حیاتی دوباره یافتند تا به بهانه توسعه سیاسی و دفاع از آزادی بیان، دانشگاه های کشور را به پاتوقی جهت باج خواهی و گروکشی از نظام بدل کنند.

در دوران اصلاحات برخلاف تأکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر تلاش در راستای ترویج کرسی های آزاداندیشی، هم و غم مسؤولین وقت بیشتر صرف فربه سازی نیروها و عناصری شد که سرسوزنی به ارزش ها و آرمان های نظام باور نداشتند. در دوران اصلاحات بود که تشکل های دانشجویی شناسنامه دار و وفادار به انقلاب با کارشکنی های مسؤولین وقت وزارت علوم به انزوا کشانده شدند و فضا جهت مانور و عرض اندام کسانی هموار شد که ید طولایی در عناد و دشمنی با ولایت فقیه داشتند.

حادثه تلخ کوی دانشگاه در سال 1378، پرده از ماهیت پلید و منافقانه کسانی برداشت که با شعار آزادی بیان سعی داشتند پایه های نظام را سست کنند و جاده صاف کن سکولاریزم در ایران شوند. پایان کار دولت اصلاحات و روی کار آمدن دولت آقای احمدی نژاد، این نوید را داد که خون تازه ای در رگ های انقلاب دمیده شود و کرسی های آزاد اندیشی به نحوی شایسته و بایسته در دانشگاه های کشور برگزار شود اما علیرغم تلاش های شبانه روزی و صادقانه مسؤولین وقت، به دلیل نفوذ پاره ای از افراطیون مدعی اصلاح طلبی و همچنین منفعت طلبان متظاهر به اصولگرایی در بدنه دانشگاهی کشور، دولت وقت نتوانست از این فرصت طلایی جهت تحقق منویات امام خامنه ای مبنی بر بسط و اشاعه کرسی های آزاداندیشی بهره گیرد.

در حال حاضر نیز که قریب به دو سالی است از عمر دولت اعتدال می گذرد این دولت نتوانسته است گامی جدی و چشمگیر  درجهت برگزاری کرسی های آزادی طبق معیارهای مورد نظر امام خامنه ای بردارد.

 البته شایان ذکر است که برپایی و برگزاری شایسته و بایسته کرسی های آزاداندیشی زمانی می تواند به منصه ظهور برسدکه جامعه دانشگاهی کشور فارغ از تعلقات باندی و جناحی دست در دست هم داده و با عزمی جزم شده گام های بلندی جهت تحقق تمام و کمال منویات و توصیه های حکیمانه رهبر فرزانه انقلاب بردارند.

نظرات بینندگان
آخرین مطلب
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات