دیدگاه امام(ره) درباره قطعنامه 598 را نگفته‌ام و فعلاً نمی‌گویم
رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید کرد که از امام(ره) و انقلاب ناگفته‌هایی دارد که تاکنون جایی نگفته و فعلا هم نخواهد گفت.
آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در بخشی از مصاحبه تفصیلی که با خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) در آستانه سالروز ارتحال حضرت امام خمینی(ره) انجام شد، درباره شخصیت ایشان اظهار کرد: ایشان در تاریخ اسلام، تاریخ تشیّع و تاریخ ایران بی‌نظیر بود. بعد از حکومت پیامبر(ص) و 5 سال و چند ماه حکومت امام علی(ع) در طول 1400 سال پیش حکومتی نداشتیم که تمام ساختار آن براساس مبانی و تعالیم اسلام باشد. امام یک فقیه به روز و آشنا به شرایط زمان بود. بن‌بست شکنی‌های سیاسی و تابو شکنی‌های دینی امام(ره) بی‌نظیر بود.
پاسخ کامل رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام به سوال ایسنا به شرح زیر است:
○ جناب آقای هاشمی رفسنجانی، در آستانه 14 خرداد، سالروز رحلت حضرت امام(ره) هستیم و جناب‌عالی هم یکی از نزدیکان امام هستید. دوست داریم هم توصیف شما و هم ناگفته‌های خاطرات با امام(ره) را در این ایام برای مخاطبان ایسنا و مردم عزیز داشته باشیم.
● بسم الله الرحمن الرحیم، اولاً سالگرد رحلت حضرت امام(ره) را به همه مردم ایران و مسلمانان جهان تسلیت می‌گویم. باید عرض کنم در طول 41 سالی که از سال 1327 تا 1368 امام را شناختم که تاکنون 66 سال از عمرم را شامل می‌شود، بدون تعارف ایشان را شخصیتی یافتم که از هر حیث کم نظیر بود.
از کوچه یخچال قاضی در قم شروع می‌کنم که وقتی در منزل اخوان مرعشی مستقر شدم، همسایه امام بودیم. اگر چه ایشان مسیر منزل تا حوزه را برای تدریس از کوچه‌های باریک و خلوت می‌رفتند، اما ما سعی می‌کردیم به بهانه سؤال‌های متعدد، با ایشان همراه شویم. در درس‌های ایشان هم یکی از شاگردهای ثابت بودم و از آغاز دهه چهل که مبارزه شروع شد، همراه امام بودم. بعدها که ایشان به تبعید رفتند، یک بار در سفر به نجف با ایشان دیدار کردم و پس از پیروزی انقلاب هم اگر چه لحظه ورود امام در فرودگاه بودم، اما به خاطر حجم کارها و ازدحام جمعیت نتوانستم نزدیک شوم. وقتی امام برای سخنرانی به بهشت زهرا رفتند، ما به اتفاق چندتن از دوستان به منزل آیت‌الله موسوی اردبیلی در اطراف میدان توحید رفتیم و از آنجا با تلفن در جریان بودیم که ناگهان شنیدیم هلی‌کوپتری آمد امام را برد. تا شب خیلی نگران بودیم که خبر آمد در منزل بستگانشان در منطقه دروس هستند.
فردا که ایشان در مدرسه رفاه مستقر شدند، خدمت ایشان رسیدم که وقتی مرا دید، با لطف و عنایت خاص گفتند: کجایی؟ ما دو روز است که اینجاییم و شما را نمی‌بینیم. من هم عرض کردم که به خاطر فشردگی موضوعات و مسایل مشغول بودیم.
البته این مطالب ناگفته نیست و در طول سال‌های پس از پیروزی به مناسبت‌های خاص، این حرف‌ها را گفتم و اگر مطلبی را نگفتم، حتماً هنوز نباید بگویم. مثلاً در جلسه‌ای که به همراه سران نظام و حاج احمدآقا درخصوص پذیرش قطعنامه 598 خدمت امام رسیدیم، مطلبی گفتند که هنوز جایی نگفته‌ام و فعلاً هم نمی‌گویم. اما چون از جوانی با ایشان بودم، به خود جرأت می‌دادم و خیلی از مسایل را با روی باز به ایشان می‌گفتم و حتی بعضی از مطالب را می‌نوشتم. یکی از دلایل این‌گونه روابط ما، سابقه طولانی آن است. دو نمونه از ادبیات نوشتاری من با امام، همان دو نامه‌ای است که اوایل انقلاب نوشتم و به امضای خودم و آیت‌الله خامنه‌ای، آیت‌الله دکتر بهشتی، آیت‌الله موسوی اردبیلی و شهید دکتر باهنر فرستادیم.
به هر حال خاطره از امام زیاد است و آنچه شاید برای سالگرد ایشان لازم باشد، پخش شود، روحیه ایشان است. به عنوان کسی که افتخار شاگردی ایشان را داشتم و بیش از 65 سال است که با امام، آثار و دستاوردهای ایشان آشنا هستم، می‌گویم که کار ایشان در تاریخ اسلام، تاریخ تشیّع و تاریخ ایران بی‌نظیر بود. بعد از حکومت پیامبر(ص) و 5 سال و چند ماه حکومت امام علی(ع) در طول 1400 سال پیش حکومتی نداشتیم که تمام ساختار آن براساس مبانی و تعالیم اسلام باشد. امام یک فقیه به روز و آشنا به شرایط زمان بود. بن‌بست شکنی‌های سیاسی و تابو شکنی‌های دینی امام بی‌نظیر بود. الحمدلله به همت مرحوم حاج احمدآقا و بعد از ایشان حاج حسن آقا تمام آثار گفتاری و نوشتاری امام جمع‌آوری، ثبت و ضبط شده است که شاید بعضی از مطالب فعلاً به خاطر مسایلی منتشر نشود، اما ان‌شاءالله در آینده تاریخ این اسناد را خواهد داشت.
