تداوم راه روشن انقلاب

تولد یک مجاهد

دانش‌آموخته مقطع کارشناسی مهندسی شیمی و معاون بازرگانی سایت هسته‌ای نطنز، شهید مصطفی احمدی روشن در تاریخ 17 شهریور 1358 در همدان به دنیا آمد. تولد فرزندی که بعد‌ها می‌رفت تا یکی از نام‌های ماندگار در عرصه‌ عزت و بالندگی این مرز و بوم گردد. شاید حتی آقا رحیم پدر صبور و مقاوم شهید مصطفی احمدی روشن هم نمی‌دانست فرزندی که چراغ خانه را روشن کرده است؛ روزگاری به دست سفاک‌ترین دشمنان انسانیت به کام شهادت می‌لغزد.

این روزها که می‌گذرد سال‌روز شهادت مردی است که در عین پاکی و بی‌آلایشی کمر به توسعه و جهاد این مرز و بوم بسته بود و جوانی‌اش را در سر دادن لبیک به ندای رهبرش جستجو می‌کرد. کسی که به شهادت دوستان و همکارانش به کمتر چیزی فکر می‌کرد جز به تعالی و عزت نظام. راهی که احمدی‌ روشن برگزیده بود؛ اراده می‌خواست و ایمان به توانمندی ایران اسلامی. راهی که قبل از آن سه دانشمند دیگری هسته‌ای برگزیده بودند. شهیدان علی‌محمدی، شهریاری و رضائی‌ نژاد.

در انتظار شهادت

خیابان داود گلی‌نبی حوالی مسجد ارشاد تهران،‌ جای گم و دوری نیست در این سواد اعظم. خیابانی که شاهد عروج مصطفای شهید بود. حوالی ساعت 30/8 صبح روز 21 دی‌ماه 1390 دژخیمان زخم خورده از رویارویی با ایران اسلامی و صهیونیست جهانخوار با همه‌ پلیدی و جهالتش، تصمیم به از پا انداختن یکی دیگر از سروقامتان و سپید سیرتان گرفته بود. از زمین خیابان شهید داود گل‌نبی در تهران تا معراج آسمان‌ها برای مصطفی راه دوری نبود. یک لحظه تا شهادت و یک لحظه تا معراج راه بود. راهی که پیروان بی‌شمار دارد.

هر شب ستاره‌ای به زمین می‌کشند و باز

این آسمان غمزده غرق ستاره است

شهادتت مبارک قهرمان ...

انتهای پیام/