در حالی که رکود اقتصادی، وضعیت فسادهای کلان در نهادهای دولتی، بروز شکاف های طبقاتی در جامعه و ... خواب خوش را از مردم ربوده است جریانات سیاسی با بزرگنمایی برجام و انتخابات آمریکا، فضای سیاسی کاذبی را در جامعه شکل داده اند و سعی می کنند در این فضا با هم رقابت کنند.
کمتراز 6 ماه به انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم باقی مانده است و تنور انتخابات هر روز گرمتر می شود. جریانات سیاسی برای جلب آراء مردم از یک طرف به نقد جبهه رقیب می پردازند و از طرف دیگر به تبلیغ و تأیید عملکرد جریانی خود مشغولند. چنین رقابتی کاملا طبیعی و مطابق با اصول جمهوریت و اسلامیت نظام است. اما این رقابت الزاماتی دارد که عدول از آنها باعث ناسالم شدن فضای انتخابات می شود. در زیر به سه نمونه از آنها اشاره می کنم:
1- رعایت اخلاق انتخاباتی و عدم تخریب رقیب؛ نقد غیرمنصفانه که تصویری خلاف واقعیت را از رقب ارائه می کند همان تخریب است. به عنوان نمونه گزینش بخشی از سخنان مسئولین و عدم توجه به گفته های قبل و بعد از آن، نتایجی را به مخاطب می دهد که مطابق با واقعیت نیست. دروغ پراکنی، شایعه سازی، تهمت و از قبیل اقدامات نامشروع را می توان از مراتب بالای تخریب برشمرد. متأسفانه این اقدام امروز به وفور در فضای رسانه های کشور مشاهده می شود. بدتر اینکه برخورد با چنین رسانه هایی نیز مغایر با آزادی رسانه ها تلقی شده و زمینه تخریب اصل نظام را فراهم می کند.
2- هر نقدی را نباید تخریب قلمداد کرد؛ بسیار اتفاق می افتد که مسئولین نقدهای منصفانه را نمی پذیرند و ضمن آنکه، نقد را تخریب قلمداد می کنند، با بی رحمی تمام و با توهین، فضای سالم انتقاد را از بین می برند. به عنوان نمونه دلواپس بودن نسبت به روند مذاکرات با دشمن بدعهد حرف صحیحی بود که با موضع گیری غیرقابل انتظار از طرف رئیس جمهور مواجه شد. طبیعی است که بیشترین نقد به دولت مستقر وارد است؛ چرا که به قول ضرب المثل معروف "املای ننوشته غلط ندارد". یعنی دولت نسبت به دیگران که مسئولیتی نداشته اند بیشتر مورد انتقاد قرار می گیرد ولیکن دولت باید با سعه صدر انتقادات را بپذیرد و اصل پذیرش انتقادات را نقطه مثبتی در کارنامه خود بداند. این اصل در مورد سایر کاندیداها نیز به نسبت مسئولیتی که داشته اند موضوعیت دارد.
3- پرهیز از انحراف افکارعمومی از مسائل اصلی کشور: یکی از مهمترین اصول رقابت سالم در فضای انتخاباتی، تمرکز بر روی مسائل اصلی کشور و پرهیز از حاشیه سازی است. اگر بحث و جدال پیرامون مسائل اصلی کشور شکل بگیرد و کاندیداها برنامه ها خود برای برون رفت از مشکلات کشور و حرکت پیشرونده را عرصه رقابت خود قرار دهند می توان امیدوار بود که مردم رئیس جمهور اصلح را انتخاب کنند. شاید سخنی به گزاف نگفته باشیم اگر ادعا کنیم تا کنون چنین رقابتی در انتخابات ریاست جمهوری کشورمان شکل نگرفته است و همواره کاندیداها سعی کرده اند با تمرکز بر مسائل حاشیه ای و هیجانی نمودن فضای انتخابات، گوی سبقت را از رقیب بربایند.
در این دوره از انتخابات نیز شاهد انحراف در رقابت صحیح هستیم. در حالی که رکود اقتصادی، وضعیت فسادهای کلان در نهادهای دولتی، بروز شکاف های طبقاتی در جامعه و ... خواب خوش را از مردم ربوده است جریانات سیاسی با بزرگنمایی برجام و انتخابات آمریکا، فضای سیاسی کاذبی را در جامعه شکل داده اند و سعی می کنند در این فضا با هم رقابت کنند. جریان اصلاح طلب با تأکید بر فتح الفتوح بودن برجام بدون آنکه نتیجه ملموسی از آن را به مردم ارائه کند، دائما بر طبل برجام می کوبد و گویا عهد بسته است به هیچ وجه موضوع برجام از تیتر یک رسانه های آنها خارج نشود. نشریات وابسته به جریان اصولگرا نیز برگ برنده خود را در نقد برجام و برخی اوقات ناکامی دولت در بهره برداری از برجام جستجو می کنند. تحلیل جریانی انتخابات آمریکا که به نوعی به مخاطب القاء می کند انتخابات آمریکا تأثیر به سزایی در انتخابات ایران دارد نیز نمونه دیگری از بیراهه رفتن جریانات سیاسی است. بدیهی است که در چنین فضایی، بسیاری ازشهروندان نیز متأثر از رقابت جریانات سیاسی، ملاک های انتخاب خود را در حواشی دنبال می کنند و به تعبیری دیگر جریانات سیاسی علاوه بر اینکه خود در بیراهه قرار گرفته اند باعث گمراهی مردم نیز می شوند.
