بحران امنیت موضوعی است که اروپای واحد امروز آن را به شدّت لمس می کند. سیاست های امنیتی مشترک در اروپا نه تنها منجر به بهبود اوضاع امنیتی در مرزهای شنگن و دیگر مرزهای اروپایی نشده است، بلکه به نقطه آسیب اطلاعاتی و امنیتی در این مجموعه تبدیل شده است
سال نو میلادی در سایه تهدیدات تروریستی و تدابیر شدید امنیتی آغاز شده است. هم اکنون هزاران نیروی پلیس و ارتش کشورهای اروپایی در خیابان های شهرهای مشهور اروپا مستقر هستند. این در حالیست که عملا نیروهای امنیتی و پلیس توان تامین امنیت تمامی نقاط اروپا را ندارند! واقعیت امر این است که کشورهای غربی با تروریسم خودساخته ای مواجه هستند که محصول عملکرد آنها در حمایت از داعش و گروه های تروریستی و تکفیری در منطقه است. تقسیم بندی تروریست ها به تروریست خوب و بد، موضع وقیحانه کشورهای غربی در قبال گروه های تکفیری محسوب می شود. بر این اساس زمانی که داعش و النصره و دیگر گروه های تروریستی در خاک جهان اسلام دست به انواع جنایات ممکن می زنند، در حمایت مستقیم غرب قرار دارند، اما زمانی که دامنه عملیات آنها به اروپا گسترش پیدا می کند، تبدیل به "تروریسم بد" می شوند. هم اکنون شهروندان اروپایی بیش از پیش نسبت به رویکرد امنیتی خطرناک دولت ها و محافل رسمی خود نسبت به گروه های تکفیری و تروریستی آگاه شده اند.
بی دلیل نیست که دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی کشورهای غربی همه روزه از سوی افکار عمومی اروپا به چالش کشیده می شود. چنانچه شبکه های خبری گزارش داده اند، به سبب نگرانی از حملات تروریستی، هزاران نیروی پلیس و ارتش در شهرهای پاریس، برلین، بروکسل، مادرید، رم و دیگر پایتخت‌های اروپایی مستقر شده‌اند تا از شهروندان به ویژه در مکان‌های پرتردد محافظت کنند. به عبارت بهتر، اکثر شهرهای کشورهای مختلف اروپایی در التهاب ناشی از بحران های امنیتی به سر می برند. حضور حجم انبوه نیروهای پلیس در شهرهای مختلف اروپا، به طور طبیعی این وضعیت را تشدید می کند.
واقعیت امر این است که بحران امنیت در اروپا بار دیگر بر قاره سبز سایه افکنده است. صورتبندی بحران امنیت در غرب چندان دشوار نیست! این روزها اتحادیه اروپا به کلکسیون و مجموعه ای از بحران های مزمن امنیتی، سیاسی و اقتصادی تبدیل شده است. وقوع بحران های دامنه دار و گسترده در قاره سبز منجر به ایجاد وضعیتی نا به سامان در این منطقه شده است. به نظر می رسد تز "همگرایی برای پیشرفت" جای خود را به آنتی تز "همگرایی در مسیر پسرفت" داده است!در این میان، بحران امنیت بیش از دیگر بحران ها در اوپای واحد خودنمایی می کند.
در سایه بحران های امنیتی، نمادهای وحدت اروپای واحد نیز یکی پس از دیگری به چالش کشیده می شود. به عنوان مثال، پیمان شنگن نه تنها این روزها به عنوان نماد اتحاد و همبستگی اروپا مورد شناسایی قرار نمی گیرد، بلکه به مولفه ای جهت اثبات ناکارآمدی امنیتی در مرزهای اروپا و بستری برای رفت و آمد راحت تروریست ها تبدیل شده است!
بحران امنیت موضوعی است که اروپای واحد امروز آن را به شدّت لمس می کند. سیاست های امنیتی مشترک در اروپا نه تنها منجر به بهبود اوضاع امنیتی در مرزهای شنگن و دیگر مرزهای اروپایی نشده است، بلکه به نقطه آسیب اطلاعاتی و امنیتی در این مجموعه تبدیل شده است.
"امنیت" به عنوان حداقلی ترین نیازی که شهروندان اروپایی آن را در زندگی روزمره فردی و اجتماعی خود باید حس کنند، این روزها به حلقه مفقوده و معمایی تبدیل شده است که کمتر کسی قدرت تجزیه و تحلیل آن را دارد. در این میان سیاست های امنیتی جاری و گذشته در اروپای واحد در شکل گیری بحران امنیت در این مجموعه دخیل بوده است.
بی تفاوتی سرویس های امنیتی اروپا در قبال تقویت جریان های راست افراطی و فاشیسم نوین و متعاقبا حمایت این دستگاه ها از جریان های تکفیری در منطقه و نظام بین الملل و چراغ سبز نهادهای امنیتی غرب مبنی بر حیات بیش از ده ساله این جریان های افراطی در داخل خاک اروپا و در نهایت حمایت های تسلیحاتی کلان کشورهایی مانند فرانسه و انگلیس و آلمان از رژیم های دیکتاتوری عربی در منطقه، نتیجه ای جز تقویت دو جریان تکفیری و راست افراطی در غرب نداشته است.
به عبارت بهتر، در حوزه بحران های امنیتیT غرب با ساختار ناهمگونی مواجه است که خود در ایجاد آن نقش داشته است. در این میان ارائه تفاسیر وارونه از موضوع نمی تواند منجر به تبرئه اروپای واحد نسبت به سیاست های امنیتی خود شود.
آنچه مسلم است اینکه در سال 2016 میلادی، بحران امنیتی کماکان به عنوان یکی از اصلی ترین بحرانهای جاری در اتحادیه اروپا خود را عرضه نمود. در سال 2017 میلادی نیز اروپای واحد ناچار است هزینه های هنگفتی را صرف مواجهه با بحرانهای امنیتی احتمالی صرف کند./
