گزارش روز/ علامت سؤال بزرگ

یادداشت: چه کسی می‌خواهد مناظرات انتخاباتی به صورت زنده پخش نشود؟ چه کسی نفع بیشتری از ضبطی بودن مناظرات خواهد برد؟ این قبیل سؤالات هنگامی مطرح شد که سیدسلمان سامانی، سخنگوی وزارت کشور اعلام کرد: «با تصویب بررسی تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری به ریاست وزیر کشور مقرر شد مناظره‌های انتخاباتی نامزدها به صورت ضبط شده و گفت‌وگوهای تلویزیونی به صورت زنده پخش شود.» پرسش‌هایی که نامزدهای مختلف و حامیان آنها هر یک به سهم خود درصدد پاسخگویی به آن بر آمده و تلاش کردند رقیبان خود را پشتیبان و مسبب آن معرفی کنند. حسن روحانی، رئیس دولت یازدهم که وزارت کشور وی این موضوع را رسانه‌ای کرده بود، در سخنانی اعلام کرد که مدافع آزادترین شکل رقابت‌های انتخاباتی است و از تصمیم‌گیران در این امر درخواست کرد بار دیگر مصوبات و تصمیمات خود را مرور کنند! برخی از حامیان وی نیز این تصمیم را مهندسی انتخابات از سوی رسانه ملی دانستند.
در مقابل نیز نامزدهای رقیب دولت مستقر این تصمیم را از جانب دولت دانستند؛ تصمیمی که با هدف کاهش و کم‌اثرتر کردن مناظرات تلویزیونی و انتقادات گسترده احتمالی که در این مناظرات رقیبان مطرح خواهند کرد، به کار بسته شد. در این راستا برخی نامزدها، از جمله ابراهیم رئیسی، محمدباقر قالیباف، هاشمی‌طبا و... با انتقاد از این تصمیم خواستار لغو آن شدند؛ البته اعتراض به تصمیم مذکور تنها به نامزدهای انتخاباتی و طرفداران آنها محدود نماند، تشکل‌های مختلف دانشجویی و خطیب نماز جمعه تهران از این تصمیم انتقاد کردند و میرباقری، معاون سیما نیز اعلام کرد: صداوسیما مانند دوره‌های گذشته خود را برای برگزاری مناظرات زنده آماده کرده و تابع نظر مسئولان در ستاد انتخابات کشور است؛ اما با وجود همه این اعتراضات این ستاد تاکنون بر تصمیم خود اصرار داشته است! تا همچنان این علامت سؤال بزرگ در برابر مردم باشد که ریشه و دلیل این تصمیم چیست؟