کارنامه حقوق بشر آمریکا از عراق تا ایالات متحده

سرویس ترجمه: هفته‌نامه انگلیسی ساندی تایمز طی گزارشی اعلام کرد که براساس تحقیقات انجام شده از سوی دانشکده بهداشت عمومی بلومبرگ تحت نظارت دانشگاه جان هاپکینز بیش از 655 نفر عراقی از زمان شروع جنگ در مارس 2003 در عراق کشته شده‌اند. بدین ترتیب طی چهار سال گذشته تاکنون روزانه 500 مورد فوت ناگهانی در سراسر کشور اتفاق افتاده است. در 19 نوامبر 2006 یک واحد از تفنگداران دریایی آمریکا در 19 نوامبر 2006 در بازرسی خانه به خانه یک محله 24 شهروند غیرنظامی عراقی را به قتل رساندند. این اقدام در پی کشته شدن یک تفنگدار دریایی آمریکا بر اثر انفجار یک بمب در کنار جاده حدیثه انجام شد.

در میان کشته‌شدگان یک معلول 76 ساله، یک کودک سه ساله و 7 زن وجود داشتند.

علاوه بر آن در 26 مارس 2006 یک خانواده 11 نفره بر اثر تیراندازی سربازان آمریکایی به قتل رسیدند. 5 کودک شش ماهه تا پنج ساله و چهار زن در میان مقتولان قرار داشتند.

در 7 اوت 2006، یک دختر 14 ساله عراقی به نام ابیرقاسم‌ الجنبی توسط 4 سرباز آمریکایی مورد اذیت و آزار قرار گرفت و سپس والدین و خواهر 5 ساله و خودش را به قتل رساندند.

نیروهای آمریکایی در 31 ماه مه 2006، دو زن عراقی را به قتل رساندند. این اتفاق زمانی روی داد که سربازان آمریکایی به سوی یک خودروی سواری که در یک پست بازرسی در شهری در شمال بغداد متوقف نشد تیراندازی کردند و تمام سرنشینان آن را کشتند. در 5 ژوئن 2006 یک جوخه آمریکایی یک پیرمرد 53 ساله معلول را به کنار گودالی برده و وی را به قتل رساندند و یک بیل و یک سلاح خودکار «ای‌کس 47» نیز در کنار وی قرار دادند تا وی را شورشی و در حال بمب‌گذاری اعلام کنند.

در 9 دسامبر سال 2006، نیروهای آمریکایی تعداد 20 تن مظنون شورشی را طی یک حمله علیه مبارزان گروه القاعده در شمال بغداد به قتل رساندند. امیر الوان شهردار ایشقایی گفت: تعداد 10 مرد، 4 زن و 10 کودک در این شهر کشته شده‌اند.

از ژانویه تا ماه مه 2007، آمریکاییها طی عملیاتی در صلاح‌الدین عراق و نیز اردوگاه ناما (یکی از بازداشتگاههای آمریکا در فرودگاه بغداد) برخلاف حقوق بین‌الملل، دستگیرشدگان را قتل‌عام کردند و آنها را به عنوان سیبل تمرین تیراندازی مورد استفاده قرار دادند. سرباز ریموند جیروارد، در خصوص قتل‌عام منطقه صلاح‌الدین می‌گوید که آنها دستور داشتند تا تمام مردانی را که دارای توانایی رزمی بودند، به قتل رسانند. چندی پیش تلویزیون «ای‌بی‌سی» استرالیا بیش از 100 تصویر و کلیپ ویدئویی را نشان داد که تمامی حکایت از قتل‌عام و شکنجه عراقیها داشت.

پس از آن هفته‌نامه ساندی تایمز با اعلام نقض آزادی بیان و نقض حقوق بشر در آمریکا، از قول رابرت فیسک روزنامه‌نگار معروف می‌نویسد: لیلا آل‌آریان، دختر فلسطینی است که در یکی از دفاتر انتشاراتی من «رابرفیسک» در نیویورک کار می‌کند. همین اواخر هنگامی که او قصد داشت از دفتر به منزلش برود، با ناراحتی به من گفت، بسختی می‌توانم با پدرم تماس بگیرم. سامی آل‌آریان، پدر لیلا در زندان کارولینای شمالی حبس شده است و فقط می‌تواند تعداد کمی تماس تلفنی، آن هم تحت نظارت زندان با اقوام خود داشته باشد. سامی 49 سال دارد و 60 روز در اعتراض به ظلمی که دولت آمریکا به او روا داشته بود، اعتصاب کرد. او یکی از استادان برجسته کامپیوتر در دانشگاه فلوریدای جنوبی بود که تلاش کرد تا از تراژدی واقعی فلسطینی‌ها سخن بگوید، اما پلیس آمریکا او را به جرم طرفداری از فلسطینیان که به ادعای آنها، تروریست می‌باشند، از دانشگاه اخراج و مدت دو سال و نیم در سلول انفرادی زندانی کرد. زندانبانها او را مجبور می‌کنند تا مسافتی را راه برود و سرانجام دادستان «گردن کرامبرک» آزادی سامی را مشروط کرد که او علیه یک گروه اسلامی شهادت بدهد. سامی از دادن شهادت خودداری کرد و ترجیح داد به زندگی پر درد و رنج خود در زندان ادامه دهد. در این میان ریک‌فریکن از بازجویانی که مدتی در عراق به شکنجه مشغول بود، طی نامه‌ای که به رابرت فیسک روزنامه‌نگار برجسته آمریکایی می‌فرستد از بازجوییهای خود در پایگاه بازجویی هشتاد و دوم نیروی آمریکا در رمادیه عراق می‌گوید که اکنون هر شب با کابوس این شکنجه‌ها در حالی در آمریکا بسر می‌برد که لحظه‌ای آرامش ندارد. هر شب با جیغ و فریادهای بسیار از خواب می‌پرم. اما متأسفانه رسانه‌های آمریکایی جرأت انعکاس آن را ندارند. او در نامه‌اش می‌نویسد: همه جنایتها در عراق و افغانستان در حالی انجام می‌شود که سیاستمداران ما از هیچ تلاشی برای دور نگه‌داشتن مردم از واقعیتهای خاورمیانه فروگذار نمی‌کنند. این سانسور نیز حتی به مدارس آمریکا کشیده شده است، برای مثال مدیر مدرسه‌ای در ایالت «کنتاکی‌کات» دانش‌آموزان را از اجرای نمایشنامه‌ای که «صداها در جنگ» نام دارد و مربوط به سخنان سربازان آمریکایی در عراقی می‌باشد، منع کرده است چون این نمایشنامه براساس نامه‌ها و یادداشتهای سربازان آمریکایی در عراق می‌باشد. در این میان عده‌ای از دانش‌آموزان دبیرستان «ویلتون» یادداشتها و خاطرات سربازان آمریکایی را از جمله یک سرباز 19 ساله دانش‌آموخته دبیرستان «ویلتون» که در عراق کشته شد، را گردآوری کردند تا نمایشنامه خود را بر اساس آنها بنویسند. اما تلاشهایشان بی‌نتیجه ماند.

مدیر دبیرستان ویلتون اعلام کرد که این نمایشنامه باعث ناراحتی آنهایی می‌شود که عزیزانشان را از دست داده‌اند و یا نزدیکانشان در عراق به سر می‌برند.