حرف روز/ پیامدهای ریاست العبادی

پایگاه بصیرت / محمدصادق سلطان‌زاده

یادداشت: حیدرالعبادی، نخست‌وزیر عراق و فرمانده کل نیروهای مسلح این کشور، دیروز خودش را رئیس حشد الشعبی معرفی کرد. العبادی، به تازگی «فالح الفیاض» ۶۲ ساله را به بهانه ورود به فعالیت سیاسی و حزبی، از سمت مشاور امنیت ملی و ریاست حشد الشعبی و ریاست دستگاه امنیتی کنار گذاشته بود. الفیاض مخالف سرسخت العبادی برای انتخاب مجدد وی به نخست‌وزیری عراق است و بر سر برخی مسائل دیگر با او اختلافاتی داشته است. این انتصاب پیامدهایی خواهد داشت و باید منتظر واکنش‌های مردمی و کنشگران سیاسی عراق به ریاست خودخوانده العبادی بود؛ اما درباره پیامدهای این انتخاب می‌توان به چند نکته اشاره کرد؛
اولین و مهم‌ترین پیامد منفی این انتصاب آن هم بلافاصله پس از نشست پارلمانی به معنای وارد کردن حشد الشعبی به نزاع‌های سیاسی است که در درازمدت می‌تواند موجب ارزش‌زدایی از مقاومت و جهاد رزمندگان حشد الشعبی شود و سطح رزمندگان الشعبی را که یک نیروی جهادی متکی به اعتماد عمومی و حمایت مراجع عراق بود، به ابزار و اهرم سیاسی و چانه‌زنی سیاستمداران تبدیل کند.
پیامد منفی دیگر که می‌تواند آینده این نیروی مقاومت را با سؤالات فراوانی روبه‌رو کند، نفوذ آمریکا به ساختار حشد الشعبی به واسطه تیپولوژی العبادی است. در این میان، هر گونه تعلل در تشکیل دولت جدید عراق بر اثر دعواهای سیاسی می‌تواند گزینه مطلوب دشمنان عراق باشد.
اما این خودانتصابی پیام‌های مهمی نیز به همراه دارد که یکی از مهم‌ترین آنها اذعان ناخواسته حیدرالعبادی به نقش، جایگاه و قدرت مهم حشد الشعبی است. حرکت اخیر نخست‌وزیر عراق این موضوع را نشان می‌دهد که العبادی هم به این نتیجه رسیده است که تکیه بر کرسی ریاست حشد الشعبی در این مقطع زمانی می‌تواند از مؤلفه‌های مؤثر بر حفظ موقعیت وی و انتخاب مجددش به سمت نخست‌وزیری باشد.
آنچه از نظر العبادی مغفول مانده، این است که محبوبیت و ریاست حشد الشعبی در واقع زاییده مجاهدت در میدان رزم است و نه رقابت‌ها، حسادت‌ها و دوئل‌های سیاسی در بزم‌های سیاسی و راه رسیدن به ریاست حشد الشعبی از گذرگاه مقاومت، جانشانی و سلحشوری در مقابل داعش در موصل و کرکوک و فرماندهی بر قلب‌های مجاهدان و مبارزان می‌گذرد نه با حکم خودخواندگی در گعده‌های سیاسی!