تحریم جشنواره؛ سوگواری یا خودنمایی؟

دقیقاً ده سال قبل در چنین روزهایی تعداد انگشت‌شماری از هنرمندان به بهانه حمایت از فتنه سال ۸۸ گفتند جشنواره‌های فجر را تحریم می‌کنند. پس از یک دهه باز هم این مسئله در حال تکرار است. این بار بهانه آنهایی که از جشنواره‌ها انصراف داده‌اند یا آن را تحریم می‌کنند، احترام به ناراحتی مردم از سقوط هواپیماست؛ اما همان‌طور که امروز هیچ کس آن تحریم‌ها را به یاد ندارد و هیچ اختلالی در برگزاری جشنواره‌ها رخ نداد، این تحریم‌ها نیز چندان محلی از اعراب نخواهند داشت و صرفاً یک موج تبلیغاتی در پی دارند. جای سؤال است که اساساً تحریم جشنواره‌های فیلم و تئاتر فجر، چه فایده‌ای دارد؟

نکته جالب درباره جشنواره فیلم فجر این است که اکثر تحریم‌کنندگان افرادی هستند که آثارشان رد شده است؛ مثل علی عطشانی، کارگردانی که هیچ‌گاه فیلم درجه یک و بزرگی نساخته، اما در اظهارنظر خنده‌داری گفته است از هیئت انتخاب جشنواره تشکر می‌کند که کارش را ساده کرده‌اند؛ چون اگر فیلمش به جشنواره راه می‌یافت،حتماً آن را تحریم می‌کرد. رضا درمیشیان هم با فیلم حذف‌شده‌اش برای جشنواره فجر رجز خوانده و گفته است نبودن در این جشنواره افتخار است. سارا بهرامی و پگاه آهنگرانی نیز درحالی اعلام کرده‌اند برای همدردی با جان باختگان سقوط هواپیما این جشنواره را تحریم کرده‌اند که فیلم‌هایی که در آنها بازی کرده‌اند، اصلاً به جشنواره راه نیافته‌اند و معلوم نیست چه چیزی را تحریم کرده‌اند؟

معدود افرادی هم بودند، مانند مسعود کیمیایی، پیمان معادی و هائده صفی‌یاری که در بخش مسابقه جشنواره پذیرفته شده‌اند، اما در جهت همراهی با موج تحریم جشنواره فجر خواسته‌اند کارشان در جشنواره داوری نشود.

تحریم جشنواره‌ها اگر با اهداف سیاسی یا خودنمایی نباشدـ که هست‌ـ هیچ نسبتی با داغداری و سوگواری برای جان‌باختگان سقوط هواپیما ندارد؛ چراکه قرار نیست در جشنواره‌ها برخلاف نام‌شان جشن و پایکوبی برگزار شود؛ اتفاقاً برعکس است؛ آنهایی که طی سال‌های اخیر جشنواره‌های فیلم و تئاتر فجر را دنبال می‌کنند، تأیید می‌کنند در این رویدادها به ندرت فیلم یا نمایشی کمدی به نمایش در می‌آید و اکثریت قریب به اتفاق آثار، غمبار و تراژیک هستند! ضمن اینکه کسی مانند سعید آقاخانی که جشنواره فیلم فجر را تحریم کرده، در حال تولید سریال کمدی برای تلویزیون است و سارا بهرامی نیز با سریالی پر زرق و برق در شبکه نمایش خانگی مهمانخانه‌های همین مردم است. بسیاری از این بازیگران و فیلم‌سازها که با ادعای مواجهه با حکومت به تحریم جشنواره‌ها پرداخته‌اند، همیشه وامدار کمک‌های مالی حاکمیت بوده‌اند و از این طریق فیلم ساخته‌اند.

بنابراین، تحریم جشنواره‌هاـ ازجمله فیلم فجرـ یک بازی سیاسی و تبلیغاتی خام و بی‌فایده است که فقط برای مدتی کوتاه خوراک رسانه‌های بیگانه را فراهم می‌کند و لاغیر.