نمک خوردن و نمکدان شکستن!

یادداشت: گروه‌های معاند و مخالف نظام طی هفته‌های گذشته تلاش کردند تا مجدداً ناآرامی، درگیری و اغتشاش خیابانی در سطح کشور به وجود آورند و به نقشه نخ‌نما شده سوریه‌سازی ایران دست یابند؛ حرکاتی که باعث تحریک تعداد معدودی از جوانان بهبهان در پنج‌شنبه هفته گذشته شد؛ اما نکته مهم دراین‌بین، هم‌زمانی و هماهنگی مواضع برخی از سیاسیون داخلی که سال‌ها سر سفره انقلاب نشسته‌اند، با خط رسانه‌ای گروه‌های خارج نشین است.

 گزاره‌های خبری: 1- مصطفی تاج‌زاده، فعال اصلاحات و دارای مناصب اجرائی در دولت‌های میرحسین موسوی و خاتمی و حامی جدی رئیس‌جمهوری دکتر روحانی، اکنون در جایگاه یک نظریه‌پرداز و پیش‌گو قرار گرفته و می‌گوید: «باز پیش‌بینی می‌کنم که دیر یا زود بازهم اتفاق می‌افتد. همچنان که آبان 98 از دی‌ماه 96  گسترده‌تر، خشن‌تر و غارتی‌تر بود، بعدی هم گسترده‌تر، خشن‌تر و غارتی‌تر خواهد بود.» 2- علی‌رضا علوی‌تبار که سابقه خدمت در دستگاه‌های امنیتی کشور را دارد نیز می‌نویسد: «روش‌هایی چون «نافرمانی مدنی» نیز نوعی از اطاعت از قانون را با خود دارند. چون در نافرمانی مدنی ممکن است فرد اقدامی کند که در ظاهر با قانون مغایر باشد اما از پیش خود را آماده ساخته است تا بر اساس قانون و به دلیل نقض آگاهانه قانون مجازات شود.»

گزاره تحلیلی:

به علت ناکارآمدی برخی از مدیران، تحریم‌های ظالمانه و شیوع ویروس کرونا، وضع نامناسب اقتصادی بر کشور حاکم است که اصلاح آن نیازمند اقدامات جدی مسئولین امر، بخصوص تلاش عملی قوه مجریه کشور است؛ اما در خصوص سیاست ماکیاولیستی برخی از سیاسیون باید گفت؛ متأسفانه این عده راز ماندگاری خود را در هم‌صدایی با گروه‌های معاند می‌دانند. البته به این نکته هم باید توجه کرد که این افراد در چهار سال اول دولت وقت، تمام مشکلات و کاستی‌ها را بر دوش دولت قبل انداختند و در چهار سال دوم نیز به‌جای پاسخگویی عملکرد چهارساله دولت مورد حمایتشان، ریشه مشکلات را به سیاست‌های کلی نظام مرتبط کرده‌اند و با در اختیار داشتن مناصب اجرائی عالی در سطح نظام، هیچ مسئولیتی برای خودشان متصور نمی‌دانند. (نویسنده: فرهاد کوچک‌زاده)