- صفحه نخست
- |
- استان ها
- |
- بین الملل
- |
- سیاسی
- |
- چند رسانه ای
- |
- اقتصادی
- |
- فرهنگی
- |
- حماسه و جهاد
- |
- صبح صادق
- |
- صدای انقلاب
- |
- محرومیت زدایی
سرانجام پس از کش و قوس‌های فراوان شب گذشته (یکشنبه) «نفتالی بنت»، سیزدهمین نخست وزیر رژیم صهیونیستی و رئیس سی و ششمین کابینه این رژیم شد و مدت ۱۲ ساله نخست‌وزیری «بنیامین نتانیاهو» به پایان رسید. «نفتالی بنت» قرار است به مدت دو سال نخست‌وزیر شود و پس از آن در خرداد ۱۴۰۲ «یائر لاپید» از حزب «یش عتید» نخست‌وزیری را بر عهده بگیرد؛ البته به شرطی که کابینه فعلی بتواند با توجه به ائتلاف احزاب مختلف و بعضا متضاد هم دوام بیاورد.
به هر حال به نظر می‌رسد، بیش از روی کار آمدن «نفتالی بنت»، پایان دوره ۱۲ ساله نتانیاهو اهمیت داشته باشد. هرچند نتانیاهو گفته است که به زودی کابینه فروخواهد پاشید و او دوباره قدرت را در دست خواهد گرفت. با همه این اوصاف شناخت کمی درباره «نفتالی بنت» وجود دارد و اگر اتفاق خاصی نیفتد، او برای دو سال نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی خواهد بود. در ادامه تلاش می‌شود به شکل مختصر به معرفی این نخست‌وزیر ۴۹ ساله پرداخته شود.
از تولد تا وزارت
«نفتالی بنت » در ۲۵ مارس ۱۹۷۲ در شهر «حیفا» متولد شد. خانواده او از آمریکا به سرزمین اشغالی مهاجرت کرده بودند. او سال‌ها در ارتش رژیم صهیونیستی حضور داشت و سپس وارد دنیای کسب و کار شد و به فعالیت اقتصادی پرداخت. تا سال ۲۰۰۵ حضوری در سیاست نداشت تا اینکه به واسطه «بنیامین نتانیاهو» در سال ۲۰۰۶ وارد این عرصه شد و به عنوان رئیس ستاد انتخاباتی نتانیاهو فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد. در سال ۲۰۰۹ نیز به عنوان مدیرعامل شورای شهرک‌های صهیونیست‌نشین کرانه باختری انتخاب شد
جدی‌ترین حضور وی در فضای سیاسی رژیم صهیونیستی به انتخاب او به عنوان رئیس حزب دست راستی و افراطی «خانه یهودی» در سال ۲۰۱۳ باز می‌گردد. در آن سال این حزب توانست در انتخابات کنست بهترین نتیجه تاریخ خود را کسب و ۱۲ کرسی را از آن خود کند و وارد ائتلاف با حزب «لیکود» به رهبری نتانیاهو شود. بنابراین «نفتالی بنت» وارد کابینه شد و تا سال ۲۰۱۵ وزیر اقتصاد بود و پس از آن به مدت چهار سال وزیر آموزش و پرورش بود و از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ نیز وزارت جنگ رژیم صهیونیستی را بر عهده گرفت.
نفتالی بنت در سپتامبر ۲۰۱۹ ائتلاف سیاسی راستگرای «یامینا» را تأسیس کرد و در انتخابات کنست آن سال توانست هفت کرسی را از آن خود کند.
عقاید سیاسی
«نفتالی بنت» یک فرد راستگرا و پیرو یهودیت ارتدوکس است که عقاید افراطی‌تری نسبت به دیگر شاخه‌های یهودیت دارد. در تمامی دوران فعالیت سیاسی خود نیز در گروهها و احزابی حضور داشته که جزو گروههای دست راستی محسوب می‌شدند. حضور در حزب «لیکود»، حزب «خانه یهود» و ائتلاف «یامینا» که بر اساس عقاید افراطی صهیونیستی و ضد فلسطینی بنا شده‌اند نمایان‌گر تفکر سیاسی نفتالی بنت است.
در اساسنامه ائتلاف سیاسی «یامینا» که نفتالی بنت رهبری آن را بر عهده دارد آمده است که اسرائیل «یک کشور یهودی» است و هیچ کشور و دولت فلسطینی حق برپایی و تشکیل ندارد. شهرک‌سازی‌ها باید گسترش یابد و میراث یهود ترویج شود.
طبق این دیدگاه سیاسی، فلسطینی‌ها هیچ حق و حقوقی ندارند و صرفا باید شهروندی اسرائیل را بپذیرند، کرانه باختری و رود اردن به طور کامل باید اشغال و حاکمیت [جعلی] اسرائیل بر تمامی این سرزمین اعمال شود.
تقویت و توسعه مهاجرت یهودیان از دیگر کشورها به فلسطین جزو اصول ائتلاف «یامینا» به شمار می‌رود و باید تمامی موانع در این مسیر برداشته شود.
نفتالی بنت در خصوص پرونده هسته‌ای ایران نیز همان سخنان «بنیامین نتانیاهو» را تکرار کرده است. او در سخنان شب گذشته خود در کنست به لفاظی علیه ایران پرداخت و گفت برنامه هسته‌ای ایران که «نزدیک به نقطه تصمیم‌گیری است» چالش اصلی کابینه وی خواهد بود. وی در ادامه مدعی شد احیای توافق هسته‌ای با ایران اشتباه است و اسرائیل به ایران اجازه نمی‌دهد تسلیحات اتمی به دست آورد.
او سال گذشته نیز گفته بود که اسرائیل باید به «دکترین اختاپوس» که دو سال پیش از آن پیشنهاد داده بود، بازگردد و به جای مبارزه با «گروههای نیابتی» تهران، مستقیماً ایران را هدف بگیرد.
نگاهی به کابینه
سی و ششمین کابینه رژیم صهیونیستی را می‌توان یکی از شکننده‌ترین کابینه‌های این رژیم دانست. ترکیب احزاب و افراد ائتلاف کننده حاضر در آن به گونه‌ای است که «بنیامین نتانیاهو» ابراز امیدواری کرده که به زودی این کابینه فروپاشیده و او دوباره به قدرت باز می‌گردد. از راست‌افراطی‌ها تا چپ‌گراها و برای اولین بار نیز لیست مشترک اعراب در ائتلاف کابینه حضور دارند که مهم‌ترین نقطه مشترکشان ضدیت با نتانیاهو است.
نخست‌وزیری به مدت دو سال در دست «نفتالی بنت» خواهد بود. همان‌طور که ذکر شد یک افراط‌گرای صهیونیست است.
«یائیر لاپید» رهبر حزب چپگرای «یش عتید» نیز برای دور دوم منصب نخست‌وزیری را در دست خواهد گرفت. حزب او بیشترین کرسی را در ائتلاف تشکیل کابینه دارد، اما برای به دست آوردن دل راستگراها حاضر شده است تا دوره اول نخست‌وزیری را به «نفتالی بنت» واگذار کند. او در دو سال اول وزیر خارجه رژیم صهیونیستی خواهد بود.
«بنی گانتز» رئیس حزب میانه‌روی «آبی-سفید» نیز دیگر عضو ائتلاف کابینه است که وزارت جنگ به او می‌رسد. بنابراین تا اینجا با یک حزب راستگرای افراطی، یک حزب چپگرا و یک حزب میانه‌رو طرف هستیم.
«آویگدور لیبرمن» نیز که یک راستگرای افراطی است، وزیر دارایی خواهد بود. او در چند کابینه نتانیاهو حضور داشت، اما در سال‌های اخیر به منتقد سرسخت وی تبدیل شده بود.
«گدعون ساعر» رئیس حزب «امید جدید» وزارت دادگستری را برعهده گرفته است. او تا سال گذشته در حزب لیکود بود و برای به دست گرفتن عنوان رهبری حزب با نتانیاهو رقابت می‌کرد تا اینکه از این حزب جدا شد و حزب خود را راه‌اندازی کرد.
«منصور عباس» رئیس حزب «لیست مشترک اعراب» نیز برای اولین بار به عنوان یک عرب در کابینه حضور دارد و منصب «معاون وزیر دفتر نخست‌وزیری» را برعهده خواهد داشت. حضور او در کابینه به نوک پیکان حملات طرفداران نتانیاهو به نفتالی بنت تبدیل شده است.
ائتلاف منصور عباس (سمت راست) با نفتالی بنت و یائیر لاپید، همزمان انتقادات شدید صهیونیست‌های تندرو و اعراب مسلمان را برانگیخته است
بنابراین کابینه جدید ملغمه‌ای از افراد و احزاب با سلایق مختلف است که به نظر نمی‌رسد بتواند عمر چندانی داشته باشد؛ با این حال افراد ائتلاف کننده توافق کرده‌اند که بیش از هرچیزی بر موضوعات اقتصادی و اجتماعی تمرکز داشته باشند و کمتر نقاط اختلافی خود را برجسته کنند.
