بازی خطرناک اسلام آباد در افغانستان

پس از حملات هوایی پاکستان به منطقه پنجشیر، امیال ضد پاکستانی در میان شهروندان افغان تشدید شده است. اگرچه اسلام آباد حمایت خود از طالبان را از سال 1996 تا سال 2001( زمان سقوط رژیم طالبان ) و پس از آن انکار نکرده است، اما ورود مستقیم پاکستان به منازعات داخلی در افغانستان، حکم یک خطای راهبردی و استراتژیک را در قاموس سیاست منطقه ای این کشور دارد. عدم شناخت طالبان از ادوات جنگی هوایی و حتی استفاده از هلیکوپتر، موجب شد که به سهولت دخالت ارتش پاکستان در این حملات روشن شود.واقعیت امر این است که گریز از استراتژی " تثبیت صلح در منطقه" و تبدیل شدن به یکی از " اضلاع بحران" در افغانستان، بدترین تصمیمی است که بازیگری مانند اسلام آباد می تواند در قبال تحولات اخیر کشور همسایه خود اتخاذ کند.
نه تنها ملت افغانستان، بلکه کشورهای همسایه انتظار دارند که پاکستان به یک " اهرم قدرتمند" جهت " تنظیم رفتار طالبان" و آن هم در راستای " ایجاد صلح در افغانستان و منطقه" تبدیل شود اما تا کنون اسلام آباد این مسیر را طی نکرده است. در آِینده ای نزدیک، این رویکرد مخرب می تواند هزینه های سلبی و بازدارنده ای در مسیر " ایجاد امنیت جمعی در منطقه" ایفا کند.
از سوی دیگر، افغانستان فراموش نکند که به دلیل تمرکز داعش در مناطق مرزی و قبایلی این کشور و افغانستان، امکان گسیل تروریستهای تکفیری به سوی شهرهای مختلف این کشور وجود دارد.بنابراین اسلام آباد باید رویکردی را اتخاذ کند که در نتیجه آن، قربانی "عملکرد خودخواسته"اش در افغاستان نشود. به نظر می رسد نه در دوران حضور پرویز مشرف ، زرداری و نواز شریف و نه در دوران حضور عمران خان در قدرت، هنوز این نگاه موثر و منطقی در حوزه سیاست خارجی و امنیت ملی پاکستانی ها شکل نگرفته است!

غفاری