خداوند انسانها را با روش‌های گوناگونی در این دنیا امتحان می‌کند. یکی از این روش‌ها فراوانی ثروت، فرزند و امکانات مادی است[...]
خداوند انسانها را با روش‌های گوناگونی در این دنیا امتحان می‌کند. یکی از این روش‌ها فراوانی ثروت، فرزند و امکانات مادی است. در آیه 28 سوره انفال آمده است: «وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ»؛ و بدانيد كه اموال و فرزندان شما [وسيله] آزمايش [شما] هستند و خداست كه نزد او پاداشى بزرگ است. اگر اموال و اولاد او را از یاد خدا غافل کند، این امکانات و دارایی‌ها موجب سختی زندگی برای صاحب آن می‌شود. همچنین کسانی‌که اموال‌شان را در راه ضدیت و جنگ با دین خدا و بندگان خدا صرف می‌کنند، دچار حسرت و اندوه در دنیا می‌شوند؛ یعنی کسانی‌که پول خرج می‌کنند و فرزندان خود را طوری تربیت می‌کنند که در ضدیت با دین عمل کنند. خداوند در قرآن می‌فرماید: «إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبيلِ اللهِ فَسَيُنْفِقُونَها ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَ الَّذينَ كَفَرُوا إِلى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ»؛ كسانى‌‌كه كافر شدند، اموال‌شان را براى بازداشتن [مردم] از راه خدا خرج مى‌كنند، آنان اين اموال را [در اين راه] صرف مى‌كنند، اما مايه حسرت و اندوه‌شان خواهد شد، سپس شكست خواهند خورد و [در جهان ديگر] كافران به‌سوى دوزخ گردآورى خواهند شد.(انفال/36) علیّ‌بن‌ابراهیم می‌گوید: «این آیه درباره قریش هنگامی‌که ضمضم به آنان پیوسته بود، نازل شد و آنان را از بیرون‌آمدن رسول خدا(ص) برای دست‌یافتن به کاروان قریش با خبر ساخت. آنان اموال خویش را بیرون آوردند و بار زدند و هزینه کردند و برای جنگ با رسول خدا(ص) در جنگ بدر بیرون آمدند، اما کشته شدند و وارد آتش شدند و آنچه را خرج کردند، به حسرتی برای آنان مبدّل شد.»(البرهان، ج۵، ص۵۵۸) مشکل آنجاست که انسانها فکر می‌کنند این مال و دارایی خودشان به‌دست آورده‌اند و می‌توانند با آن به جنگ با خدا بروند! بنابراین فریب می‌خورند و چیزی برای آنان جز حسرت و اندوه نمی‌ماند. دل‌خوش کردن به اموال و اولاد نیز اشتباه است مگر آنکه در راه خدا صرف شود. خداوند در قرآن از کسانی سخن می‌گوید که به اموال و اولادشان دل خوش کرده‌اند و فکر می‌کنند با داشتن مال زیاد از عذاب خدا دور می‌شوند. در آیه35 سوره سبا آمده است: «وَقَالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ»؛ و گفتند ما دارايى و فرزندان‌مان از همه بيشتر است و ما عذاب نخواهيم شد. در حالی‌که «دارايى و فرزندان‌شان تو را به اعجاب نيفكند. جز اين نيست كه خدا مى‌خواهد به آنها در اين دنيا عذاب‌شان كند و در حالى‌كه هنوز كافرند جان‌شان برآيد.»(توبه/55) کسانی‌که با مال خود دیگر انسانها را به فقر دچار می‌کنند یا جان‌شان را می‌گیرند، خیر و بهره‌ای از ثروت‌شان در این دنیا نمی‌بینند. این به آن معناست که عذاب آنها در همین دنیا هم دیده می‌شود و چه عذابی بالاتر از اینکه خداوند از آنها روی برگرداند تا در حال کفر بمیرند. تمام عمر آنها صرف جمع‌آوری مال و ثروت دنیایی می‌شود و پس از مرگ‌شان دیگران از آن استفاده می‌کنند و فقط رنج و عذابش برای متوفی باقی می‌ماند.
