دولت آذربایجان و دشمنی با هویت مردم

تمرکز بر روی رفتار دولت آذربایجان نشان می‌دهد، آنها منافع ملی کشورشان را در ضدیت با مردم خود و همسایگان‌شان تعریف کردند؛ از این رو می‌توان این رفتار را بر پایه «فقر فرهنگی» و نداشتن بینش سیاسی‌ـ امنیتی دولت الهام علی‌اف تجزیه و تحلیل کرد. پس از فروپاشی شوروی و تشکیل کشور جمهوری آذربایجان، سیاست‌های دولت بیشتر بر پایه «تغییر هویت دینی‌ـ مذهبی» و هویت ملی این کشور تمرکز یافته است. اتخاذ سیاست دشمنی با مردم خود، سبب شده است که همواره به صورت رسمی و غیر رسمی دولت جمهوری آذربایجان، سیاست تنش‌آفرینی را با ایران در پیش بگیرد. بر اساس ساختار جمعیتی این کشور (بالای 90 درصد مردم شیعه هستند) اجرای کامل مراسم‌های مذهبی باید در رأس برنامه‌ریزی‌های دولت این کشور قرار گیرد و تا مردم به صورت آزادانه و بدون دغدغه مراسم‌های مختلف مذهبی را اجرا کنند. متأسفانه، اکنون نه تنها چنین نیست؛ بلکه مردم این کشور با بدترین رفتار از طرف دولت مواجه هستند.
تمرکز حکومت آذربایجان بر روی ارتباط با بیگانگان و قرار گرفتن در کنار رژیم‌های بی‌هویت باعث شده است که بین مردم و حکومت فاصله ایجاد شود و عملا دولت این کشور در بین مردم خود، محبوبیت و جایگاهی نداشته باشد. هفته گذشته مردم و احزاب مخالف دولت در اعتراضی خواستار تغییر رفتار دولت شدند. خواسته‌های مردم آذربایجان از جمله دموکراسی و آزادی انجام مراسم‌های دینی در حالی از طریق اعتراض مطرح می‌شود که در این کشور نه تنها دموکراسی وجود ندارد؛ بلکه امکانات این کشور نیز در اختیار رژیم صهیونیستی قرار گرفته است؛ به گونه‌ای که بر اساس منطق و عقلانیت باید رسانه‌های جمهوری آذربایجان بر اساس فرهنگ آن کشور اقدام به تولید برنامه‌های مختلف کنند، ولی در برنامه‌ای آشکار، رژیم صهیونیستی سعی دارد تا با رسانه‌هایی که دولت در اختیارشان قرار داده است، فرهنگ و هویت این کشور را تغییر دهد.
در واقع، دولت جمهوری آذربایجان به جای توجه به مردم و همسایگان خود، بیشتر تمرکز خود را بر گسترش روابط با رژیم صهیونیستی گذاشته است تاجایی که این وضعیت تهدیدی برای امنیت ایران شده است. متأسفانه، رژیم صهیونیستی بر پایه سیاست تضعیف کشورهای منطقه در تلاش است تخم اختلاف را در منطقه بکارد و با تضعیف کشورهای مختلف، سیطره خود را بر منطقه افزایش دهد. از طرفی غرب نیز به دنبال گسترش ناتو در جمهوری آذربایجان است تا تهدیدی بالقوه بر ایران به وجود بیاورند. بنابراین، در یک جمله می‌توان چنین نوشت که صهیونیست‌ها با این ادعا که یهودیان، بومی این منطقه هستند، حاشیه غربی خزر تا داغستان را وادی مقدس یهودیان می‌دانند و همین موضوع را در کنار عدم درک دولت آذربایجان از ماهیت صهیونیست‌ها به‌عنوان بهانه‌ای و تلاشی برای قدرت گرفتن در منطقه در نظر می‌گیرند. اگر این تئوری بی‌اساس را در کنار پروژه نفوذ ناتو در شرق قرار دهید، می‌توانیم علت تهدید دولت جمهوری آذربایجان را به مردم این کشور و ایران درک کرد.